De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 24 (rif)

De ochtend is ondertussen wel gevallen en de temperatuur stijgt elke minuut. Ik stroop mijn mouwen en broekspijpen op maar niks helpt, het enige wat zou helpen zou de rivier zijn waar ik me zou kunnen wassen.

Nog geen half uur later kom ik geheel uitgedroogd aan bij een rustig stukje van de rivier waar ik mijn drietand voor een minuut rust gun en mijn mond vul met ijskoud water. Ik trek mijn laarzen en sokken uit en dobber mijn voeten in het verkoelende water. "Zou Sjoerd al wakker zijn?" Vraag ik me elke keer af. Ik probeer hem heel even uit mijn gedachtes te zetten zodat ik me kan concentreren op Mex.

Ik kan het niet laten om mezelf geheel af te spoelen dus trek ik mijn bezweette arena kleren uit en stap ik met mijn lichaam het water in, meteen komt er een vloedgolf verkoeling over me heen en ontspan ik. Ik ga met mijn handen door mijn haren en door mijn gezicht, het voelt opgelucht en koud. Al is het wel raar dat ik water drink waar ik me ook in was...

Ik laat mezelf rustig door het water dobberen zodat ik me op mijn gemak voel en veilig. Maar het gevoel van veiligheid verdwijnt wanneer ik verschillende soorten stemmen hoor en ik weet niet wat wie. Het eerste wat ik denk is het water uitgaan, in tegendeel. Ik grijp mijn kleren en drietand van de rand en neem ze mee onder het oppervlak.

Ik hou mijn kleren vast tussen de stroming en moeizaam weet ik ze aan te krijgen, ik behoud me vast aan een steen zodat ik niet weg drijf en het enige wat boven water uitsteekt zijn mijn oren en mijn mond.

Ik krijg de rillingen over mijn lijf als de stemmen dichterbij komen en ik klem mijn rechter hand om mijn drietand, ik zit tegen de rand van de rivier aan zodat niemand me kan zien maar toch maak ik me zorgen..

Ik voel mijn lichaam kouder worden maar dat komt vooral door de angst, en niet alleen de angst om dood te gaan maar ook de angst om hem nooit meer te kunnen zien of aanraken.

Ik hoor voetstappen dichtbij komen en de stemmen worden als maar helderder, ik hap naar lucht en probeer een deel mee te krijgen van hun gesprek. Ze staan hier boven me, ze staan bij de bomen langs het meer waar ik in lig en ik knijp mijn ogen angstig toch spleetjes.

Ik voel mijn hart in mijn keel kloppen maar probeer me te concentreren op hun stemmen: Mex, verraad, dood, ze ging links, ik, gewond, bijna dood.

Meer versta ik niet.

Het enige wat ik hier uit kan halen is dat ze Mex een verder vinden en dat ze haar dood willen, ze is gewond en bijna dood en ze ging hier naar links. "Thanks voor deze nuttige info jongens zeg ik in mijn hoofd"

Maar op het moment dat ik denk dat ik veilig ben duikt een man met een gespierd wit lichaam het water in en tot mijn grote walging zonder kleren, in eerste instantie ziet hij me niet en daarom duik ik onderwater en zwem ik op de man af. Ik kan lang genoeg mijn adem in houden om hem te vermoorden maar kan ik ook wegkomen?

De man zet grote ogen op en probeert bepaalde lichaamsdelen te verbergen als ik aankom zwemmen maar hij moet zich verdedigen. Hij probeer me met zijn benen af te weren en om hoog te komen maar ik neem de man in een houtgreep en duw zonder enige moeite mijn drietand in zijn hals, het kanon gaat en mijn lichaam gaat automatisch naar boven.

Daar zie ik 4 jongens/mannen die me verbaasd aan staan te kijken en waarschijnlijk moeten verwerken wat er is gebeurd, het enige wat ik kan doen is onderwater duiken en een stukje verder zwemmen.

Ik voel een mes langs me heen glijden in het water maar het water remt zijn snelheid af waardoor ik geen pijl voel en hij me alleen raakt.

Al snel kom ik 10 meter verder boven water en grijp me vast aan de kant, de jongens staan nu zwaarbewapend en onderzoekend naar me te kijken, maar als ze naar me toe willen moeten ze eerste de rivier over steken en misschien kunnen ze niet eens zwemmen.

'Slet' roept een van de jongens.