De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 5

Ik wandel langzaam door 13 want mijn been is sinds gister toen mijn Familie langs kwam weer gaan werken. De meeste mensen staren me aan wat ik nogal een vreemd gevoel vind, ze doen alsof ik een of andere ster ben terwijl ik gewoon een Winnaar ben van de Spelen.

Ik loop naar Compartiment 303 waar mijn Familie woont, wanneer ik binnen kom vertelt mijn moeder dat ik een ijzeren armband moet dragen, blijkbaar is dat verplicht als je uit het Ziekenhuis bent, in de ijzeren armband zit een volgchip en wanneer Marcus een signaal stuurt weet 13 dat iedereen ergens heen moet komen, je Rooster kan je er ook op zien, vandaag is het mijne:
08:00 ontbijt
09:00 training
12:00 lunch
13:00 les
15:00 vrije tijd
16:00 hoofdkwartier
17:30 avondeten
Ik ga af en toe naar een Training maar naar de lessen van School ga ik niet, ik slaap vrij veel en dwaal wat rond, ik ben nu bij vrije tijd net als de rest van 13 vandaar dat mijn moeder thuis is.

Mijn moeder heeft een baan kunnen krijgen in de Controlekamer, ze wilde haar eerst in het Ziekenhuis aangezien ze een medische opleiding heeft gedaan maar ze heeft een baan in de Controlekamer weten te bemachtigen.

De artsen in 13 willen mijn Broertje van 12 opleiden tot een verpleger aangezien ze die hier tekort komen maar mijn moeder heeft gezegd dat hij pas op zijn 13e mag werken ( dat nog een jaar duurt), hij hoeft niet naar school maar moet Medicijnen studeren.

Ik groet mijn Familie en dan zie ik een paar Foto's op de enige plank die we hebben staan, ik wandel er heen en ik zie een foto waar mijn Broertje en ik nog erg klein waren, een Foto van een jaar geleden met mijn moeder erbij, een Foto van Tella en mij, de foto van mijn overleden vader, en de foto van Sarah en Janson allemaal in prachtige gouden lijstjes.

Mijn vingers strijken over de rand van de lijst van Sarah en Janson, waar zijn ze nu? Zijn ze in gevaar? Waarom zijn ze niet in 13? Blijkbaar is het mijn moeder opgevallen dat ik stond te kijken want ze verteld dat ze dacht dat ik het wel fijn vond als ze hier waren.

Klopt zeg ik, ik wil dat ze hier zijn.. Er valt een stilte en mijn moeder zegt: vraag dat aan de President, ze willen jou in de Opstand mee sleuren je kan eisen wat je wil, een stroom van ideeën gaan op in mijn Hersenen maar een blijft echt hangen: Haal Sarah en Janson op.

Succes zegt ze terwijl ze de deur uit stormt.
Mijn moeder en mijn Broertje hadden weinig tijd om spullen mee te nemen uit 7 maar ze hebben genoeg, de Foto's, extra kleren en lakens, een paar boeken, mijn Hond en nog wat prulletjes van mijn kamer.

Ik plof neer tegen mijn bed in de muur, het is een erg oncomfortabel bed maar het maakt me vrij weinig uit.

Na een klein half uurtje besluit ik naar het Hoofdkwartier te gaan want ze hebben een uiterst belangrijke mededeling, Betonie haalt me op en opent de deur en vervolgend zitten er een paar mensen: Alle winnaars, Jorge, de President, en Amanda.

Ik groet iedereen in de kamer en neem plaats naast Rif en Brice uit 12, ik fluister in Rif's oor of ze weet waar dit over gaat maar dat blijkt niet het geval.

Hallo zegt Marcus steng, we zijn hier bij een gekomen omdat we een belangrijke mededeling hebben, Panem is nog niet klaar voor een Revolutie antwoord Marcus, Panem moet gaan rebelleren en dat kan alleen als er iets valt te Rebelleren.

Ze moeten zien hoe Wreed het Capitool is en wij hebben een idee om ze dat te laten zien, het is niet eenvoudig maar wel een plan, door ons idee zullen alle Districten in Opstand komen tegen het Capitool zodat we snel kunnen gaan Strijden maar nu nog niet.

Hoezo niet vraagt Brice nonchalant, er is geen Hoop.. hoop vraag ik? De mensen hebben hoop nodig zegt hij snel.
Jorge knikt instemmend en gaat verder, wij hebben besloten dat we Jullie aan het Capitool gaan uitleveren.

Er klinkt remoer en gescheld, ik voel een steek van Woede in mijn lichaam lopen net als de Anderen, hoe bedoel je vraag ik schreeuwend om boven de boosheid van de Winnaars uit te komen.

Snow heeft beloofd dat wanneer hij jullie heeft jullie en nog een aantal winnaars die uitkomen op een totaal van 48 in de 90ste Honger Spelen te stoppen, nu begint het geschreeuw pas echt, honger spelen schreeuw ik Woedend? Ik zie dat Plime huilt en Julie zit weggedoken in haar Stoel terwijl ze rest Razend is.

Marcus weet iedereen te kalmeren en verteld ons dat wanneer hij nogmaals de Arena opblaast en ons red het land klaar is voor een Revolutie.

Moeten we daarvoor nogmaals de Spelen in? Dan gaan we geheid dood? Hij legt uit dat wanneer de andere winnaars horen dat dit uitkomt ze het Capitool zullen haten net zoals hun Districten en we op deze manier Panem kunnen verenigen.

Ik merk dat de Woede van de Winnaars minder word maar Selen is de eerste die instemt, vervolgend stemmen Drew, Odet en Brice ook in.

De arena in? Nogmaals de arena in, nogmaals elke dag mijn dood in de ogen kijken, nogmaals mensen doden, meer nachtmerries.

Maar dan kom ik tot bezinning en ben ik bereid te sterven voor de Opstand bereid te sterven om Snow te doden, omdat hij Tella doodde.

Ik ook zeg ik terwijl Julie me boos aan staart, Rif's hand gaat meteen omhoog samen met die van Plime, Ray en Mitch stemmen na een tijdje overleg ook in en Rhode en de andere vluchteling nemen er ook genoegen mee.

Er gaat een Winnaar van jullie niet mee, aangezien diegene dit niet aan kan en hij noemt Plime's naam, iedereen heeft daar wel begrip voor, voor zo'n oude vrouw en dat blijkt want niemand stemt tegen.

Julie vraagt of Gyvayno ook de Arena in gaat en Jorge zegt dat we daar wel op moeten rekenen.

Er is een Cameraploeg voor jullie aanwezig die de Scène filmt waarop ik tegen Snow vertel dat ik jullie uit ga leveren, over 3 maanden worden de Opnames gemaakt en vertrekken we richting het Capitool.

Jorge neemt Julie en mij Apart en vertelt dat hij en het voorbereiding Team er niet bij zullen zijn want dan worden ze gelijk terechtgesteld, hij denkt dat we meteen de Arena in moeten en dat er geen Trainingen of Interviews aan vooraf gaan.

Mijn hart springt bijna uit mijn borst van angst maar het is een geruststelling dat ik genoeg mensen heb die achter me staan, en dat we samen de spelen zullen overleven.

Wanneer ik het bij het avond eten aan mijn moeder vertel springt ze uit haar vel en wil ze meteen het Hoofdkwartier bestormen en eisen om een oplossing maar ik stel haar gerust.

Mam, ik ga het overleven zeg ik, ik overleef het samen met de andere Winnaars en ik kom terug voor jou en de rest, ze trekt me tegen haar aan en ik hou haar warme lichaam stevig vast, ik merk dat er bij ons allebei tranen over onze wangen rollen.

Maar is dat gek? Nee natuurlijk niet, mijn moeder moet haar zoon nogmaals de spelen in zien gaan, en ik moet weer iedereen verlaten, iedereen van wie ik houd.

Ik geef haar nog een knuffel en allebei drogen we onze tranen, wanneer ga je weg vraagt ze, ongeveer over drie maanden maakt Marcus een Propaganda filmpje voor Snow, ze haalt diep adem en vertrekt uit de Eetzaal.

Terug in de arena..., nog drie maanden veilig hier maar toch... Het idee dat je als Winnaar terug keert naar de Arena, is verschrikkelijk en afgrijselijk maar het moet.

Voor Tella
Voor Anne
Voor Marit
En voor alle onschuldige doden die Snow op zijn geweten heeft staan......