De 89e hongerspelen: The Revolution

Hoofdstuk 7

Na het ontbijt worden we naar buiten gebracht, naar de frisse lucht en de stralende zon, allerlei verschillende dieren en een aroma van Zuurstof.

Ik heb de zon lang niet gezien net zoals de lucht vandaar dat mijn ogen even moeten wennen aan de felheid van de zon, Marcus is mee en de andere winnaars ook.
Eerst hebben we de Scène waarop we laten zien dat Plime dood is (dat niet waar is), en vervolgend komt een toespraak van Marcus en zie je dat we de Hovercrafts in worden geladen, tussen die Scenes door mogen we afscheid nemen van Familie.

Dit is Yade zegt Marcus, een Regisseur uit district 1, vervolgend krijgen we Brutus een van de camera mannen die met een gek gepantserd ding op zijn rug loopt ten tweede krijgen we Regina een Cameravrouw en de assistent van Yade: Daylen.

Ik schud iedereen de hand en ik loop naar Rif, haar armen slaan zich meteen om mijn lichaam terwijl ik mijn hoofd op de hare leg en een kus op haar voorhoofd druk.

Vervolgens komt Julie naar me toe die helaas een kleinere rol in mijn leven is gaan spelen maar ze lijkt vrolijk nu, vind je het niet vervelend dat we niet in hetzelfde team zitten? Vraagt ze, ik schud mijn hoofd en zeg deze spelen zijn we niet samen.

We aarzelen even allebei maar Julie verbreekt de stilte, ik mis Marit zegt ze zacht... Vervolgens denk ik terug aan Marit: haar boete, de trainingen, haar vliegensvlugge bewegingen, haar vrolijke lach, haar lichaam bij de Hoorn, haar toegetakelde lichaam, haar foto in de lucht van de Arena..... Dat was de Marit die ik heb gezien.

Ik ook fluister ik in haar oor, ik pak haat lichaam even vast en ze wurmt zich al snel in mijn armen, maar ik laat haar ook snel weer los, ze Loopt haar Mitch en dan worden we allemaal verzocht om stil te zijn.

Plime ligt in een prachtige beschilderde kist in een witte jurk met 5 witte rozen in haar hand, op haar gezicht ligt een geruststellende uitdrukking en haar ogen zijn gesloten.
Als ik het niet wist zou ik nu denken dat Plime is overleden maar heel af en toe gaat haar borst op en neer.

Marcus verteld over een ongeluk dat in 13 is gebeurt en dat Plime om het leven is gekomen, vervolgend spreekt hij haar District even toe en Yade verbreekt de Scène.

Vervolgend worden er meer Camera's op gezet en komen Jorge en Judge uit een van de uitgangen van 13 lopen, ik omhels ze allebei heel even en Jorge zegt: Hou elkaar in leven, Judge wenst me succes en laat een paar tranen op het asfalt vallen, Jorge raakt even mijn schouder aan en verdwijnt in 13.

Ik merk dat Familie's van andere winnaars ook opgedoken zijn en vervolgens komt de mijne ook naar buiten, mijn moeder vliegt me om de armen en drukt een kus op mijn wang, mijn broertje doet hetzelfde en ik wens hem succes met de studie, ze vertellen dat ze vertrouwen in me hebben en dat ze van me houden.

Ik roep hen na dat ik ook van hun houd en ik voel een steek van verdriet opkomen, tranen springen in mijn ogen en mijn hart gaat steeds sneller kloppen van angst, Snow heeft vast een arena ontworpen die gemaakt is om ons te doden.

Ik voel een leegte opkomen wanneer mijn Familie uit het zicht is en ik moet even denken wie ik hier achter laat: mijn broertje, mijn moeder, Betonie, Judge, Jorge, mijn voorbereidingsteam, en op dat moment schiet er een steek van angst door me heen wamt misschien sterf ik in de Arena en zie ik niemand hier meer terug, maar misschien sterf ik voor de Revolutie.

Plime komt even langs alle winnaars om ons succes te wensen en heel even raakt ze mijn schouder aan, ik zet een glimlach op en Plime verdwijnt in District 13.

Yade schreeuwt dat we ons moeten klaar maken en op dat moment voel ik verschillende soorten kriebels in mijn buik.
In de op een volgende minuten komen er een stuk of 20 bewakers die allemaal hun Pistolen en Geweren op onze lichamen hebben gezet, iedereen moet tegen de grond knielen terwijl Marcus trots achter ons staat, Mitch en Rif zitten naast me en lijken allebei een beetje angstig.

Er worden meerdere Camera mannen neer gezet en een enorm scherm zodat we kunnen videochatten me Snow, het is ons duidelijk opgedragen niks te zeggen of naar het scherm te kijken en dat doen we niet.

Yade roept nog een paar dingen naar Brutus en Regina en die veranderen van plek met hun Camera's, vervolgens staren mijn ogen naar het grint waarop we ons bevinden.

Ik merk dat Rif trilt en ik betwijfel of dat echt is of geacteerd, als het echt is zou ik dat snappen want we moeten allemaal voor een tweede keer de arena in en hoewel we weten dat we gered worden kunnen we nog allemaal sterven.

Ik merk dat mijn handen ook zijn gaan trillen na de gedachtes van de Arena en ik probeer het getril te dempen maar ik zie alleen nog maar de dode lichamen van de Winnaars in een afgrijselijke Arena.

Het scherm voor ons begint ineens te trillen en kleur te krijgen en heel erg ver weg hoor ik een stem opkomen, Hallo Marcus kan ik er uit opmaken en vervolgend springt het scherm op de videochat met Snow, mijn gezicht daalt meteen naar het grint en ik probeer te luisteren wat ze zeggen.

Hallo President Snow, ik weet dat er regels zijn over 13, aangezien we eigenlijk niet bekend mogen zijn maar voor deze actie moeten we met u overleggen zegt Marcus, ga je gang zegt Snow met een strenge stem. Marcus gaat verder: wij hebben deze voortvluchtige voor u, en ik lever ze allemaal aan u uit voor de 90ste Hongerspelen.
Ik kan het niet laten heel even op te kijken en wanneer ik dat doe merk ik dat Snow aandachtig nadenkt en naar mij kijkt.

Hij kijkt naar mij, hij probeert angst te ontdekken of een graantje leugen maar ik toon hem niks, hij kent mij, ik wilde hem vermoorden en dat is waarom hij mij gaat vermoorden.

Hoezo schreeuwt zijn stem terwijl ik naar beneden kijk en probeer mijn angst te verbergen voor deze man, hoezo haalde je ze dan uit de Arena? Vraagt hij.

Marcus aarzelt en verteld dat het rebellerende bemanningsleden waren die een Revolutie wilde starten met deze Winnaars, wij hebben deze Vloot kunnen neerhalen en de meeste winnaars hebben lang in het ziekenhuis gelegen en Plime uit District 11 is bij de neerstortende incident om het leven gekomen.

Zozo, dus er waren bemanningsleden die een Revolutie wilde starten zegt Snow terwijl ik mijn ogen dicht knijp.
Marcus bevestigd dat en Snow vraagt: hoe denk jij over een Revolutie? Marcus is even stil en zegt: een Revolutie is voor het hele land slecht, we zullen elkaar uitmoorden en er zal niks overblijven.

Ik geloof je niet Marcus maar stuur onmiddellijk die Afgrijselijke Winnaars naar mijn het Tributen centrum waar ze zich zullen voorbereiden op de Spelen, en wanneer wij erachter komen waar de Stylisten en Mentoren uit het Capitool zijn dan is jullie District echt verdwenen.

Het scherm springt op zwart en Yade zet alle camera's uit net zoals het scherm, de bewakers verdwijnen in District 13. Er staat al een Hovercraft voor ons klaar en ik wandel naar binnen terwijl ik Julie haar vader zie knuffelen.

Het komt goed zeg ik zacht tegen mezelf, je overleeft, Rif overleeft, Bruce overleeft en de andere winnaars..