Als ik zou zeggen dat mijn leven makkelijk, zou ik liegen. Want nee, mijn leven is niet erg makkelijk, maar dat maakt het ook leuk; ik hou van uitdagingen.
Er zijn ook keuze's die er gemaakt moeten worden om je leven makkelijker te maken, om je gelukkig te maken.
Al is het een keuze of je dat leuke paar schoenen dat je in de winkel ziet wél of niét koopt, of de keuze of je wel of niet wegrent voor de hongerige beer die op een paar meter afstand van je staat, wachtend tot jij de volgende stap neemt en hij je kan verslinden tussen zijn scherpe tanden. Zulke keuze's.
Er word ook een keuze voor mij gemaakt, en ik kan je zeggen dat die keuze zeker wel een impact heeft gehad op mijn leven.
Mijn ouders zijn behulpzaam, echt. Ze zijn schatten, en ik kan trots zeggen dat ze echt het beste willen voor mij.
Maar het zou soms het beste zijn als ik zelf zou kunnen kiezen wat ik doe, zonder toestemming te moeten krijgen van mijn ouders. Maar, volgens de wet zijn we nog afhankelijk van onze ouders totdat we 18 zijn, en jammer genoeg ben ik nog maar 16. Diepe zucht.
Ook kan ik er niet stoppen aan te denken dat de keuze misschien wel een enorm goede keuze was, en die ik waarschijnlijk zelf anders had gedaan. Dubbele diepe zucht.
Ik weet dat je nu denk, waar heeft ze het toch over met al die keuze's? Dus ik zal wel gewoon beginnen met het verhaal.
Hoi, ik ben Selena, en dit is mijn verhaal.
Het is vreselijk om wakker te worden uit een geweldige droom. Absoluut verschrikkelijk. Daarbij komt ook dat het vroeg is, en je bed wel erg warm is, dus de kans dat je meteen uit je bed springt, zingend en blij en meteen verder gaat met je dag, is erg onwaarschijnlijk. Zo dus ook deze morgen.
Ik veegde het slijm weg van mijn wang, dat zich opgestapeld had in de nacht, en kreunend probeerde ik het liedje uit te zetten. Ooit had iemand tegen me gezegd dat het een goed idee was om een verschrikkelijk oud, stom, en overal 'versleten' liedje als wekker te zetten, zodat je het zo snel mogelijk uit wou zetten, en dan dacht 'nu toch al wakker, laat ik gaan opstaan en vrolijk met mijn dag verder gaan.'
Niet in mijn geval.
Doordat een kussen over mijn hoofd het meeste geluid dempte, kon ik het opstaan enige momenten uitstellen, maar door een zachte klop op mijn deur wist ik dat ik moest gaan opstaan, nu.
De deur ging op een keertje open, en toen ik mijn hoofd draaide om te kijken, zag ik het hoofd van mijn moeder om de hoek, een glimlach op haar roze lippen, gekleurd met een lichte kleur lippenstift.
Ze liep de kamer in toen ze zag dat ik wakker was, maar nog niet uit bed, en ze liep naar mijn gordijnen toe om ze open te trekken. Ik kreunde tegen het felle licht dat door het raam kwam, de zo'n fel schijnend.
'En nu opstaan, dame. Komop, uit de veren!', zei mijn moeder terwijl ze het laken van me af gooide. Ik huiverde bij het gebrek aan warmte dat mij deken bracht, en de plotselinge koudheid die het raam dat op ene kiertje stond bracht. Terwijl mijn moeder wegliep uit mijn kamer, blij dat ze haar baan goed had gedaan - het was haast een gewoonte geworden voor haar om mij te wekken op de zovele dagen dat ik te laat uit bed stapte - liet ik mijn gedachtes even naar gisteravond dwalen.
Gisteravond; ik kon bijna zeggen dat het perfect was, maar er onderbrak nog één ding aan; Josh had me nog steeds niet uit gevraagd. Het was verschrikkelijk om de hele tijd in angst af te wachten, maar aan gisteren blijkt het dat het het allemaal waard was. Alle harde moeite die ik erin had gestopt werd beantwoord. Al was het maar een kort gesprek, en een vlugge kus, betekende dat simpele gebaar toch veel voor me.
Met een glimlach op mijn gezicht rekte ik me uit, voordat ik een paar spullen pakte, zoals mijn kleding van vandaag, haastte ik naar de badkamer toe.
Terwijl ik me haastig verloste van mijn pyjama, zette ik de douche aan, en sprong er uiteindelijk onder.
De warme stralen van de douche verwarmde mijn koude lichaam, en ik liet de stralen over mijn gezicht vallen.
Nadat ik snel mijn lichaam waste, en ook mijn benen scheerde, -hoe gênant het ook klinkt: ik heb liever geen jungle op mijn benen - was ik alweer uit de douche, en trok ik mijn kleren voor de dag aan.
Terwijl ik snel wat make-up op deed, poetste ik slordig mijn tanden; absoluut niet de beste combinatie. Ik probeerde enigszins wat eyeliner op te doen, maar schoot telkens uit toen ik mijn tanden poetste, dus legde ik zuchtend mijn tandenborstel wel en maakte me verder klaar voor de dag.
Het was verschrikkelijk om me elke ochtend zo te haasten, dus ik was blij dat vandaag de laatste keer in een lange tijd dan ik niet lang in mijn bed kon blijven liggen. Eindelijk.
Ik huppelde de trap af, en liep de eetkamer in, waar beide mijn ouders al zatten.
Mijn vader zet met zijn hoofd in een krant, en aan de rimpels in zijn voorhoofd zag ik dat diep in het verhaal zat.
Terwijl mijn moeder achter het fornuis stond, nam ik plaats aan het aanrecht waar hoge stoelen tegen stonden.
'Ik ben vroeg vandaag. Normaal staat het eten er al,' zei ik, terwijl ik speelde met een appel die in een fruitmand lag.
Mijn moeder keek om, met een opgetrokken wenkbrauw, en lachte geamuseerd.
'Niet zo'n grote mond, dame. Maar je bent inderdaad vroeg,' zei mijn moeder terwijl ze een ei omdraaide. Ik grinnikte, en toen ik de appel weer teruglegde schoof mijn moeder een bord met eten voor me.
Terwijl ik haar bedankte, nam ik een grote hap van het broodje met ei. Glimlachend at ik verder, maar mijn glimlach vervaagde toen ik de tijd zag, door een klok die aan de muur hing.
'Shit!', schreeuwde ik uit, waardoor mijn vader opkeek.
'Taal, Selena,' zei hij streng, en keek toen weer naar zijn krant.
Ik wuifde hem weg met mijn hand, en pakte toen mij rugzak van de stoelleuning af.
'Het spijt me, ik ben erg laat voor school. Tot vanmiddag!', zei ik, en gaf mijn ouders een vlugge kus op hun wang.
Terwijl ik mijn veters strikte, hoorde ik een luide toeter afgaan, want aangaf dat Noa nu voor mijn huis.
Noa was een van mijn beste vriendinnen. Ik hield zielsveel van haar, maar mijn echte beste vriend was Jake: je zag ons altijd samen.
Snel trok ik mijn jas aan, sloeg mijn rugzak over mijn schouder heen, en duwde de deur zo snel mogelijk open.
-------------------------
Enjoy 😊
x x Julia
Instagram: juliadehaan1
JE LEEST
One Way
Teen Fiction'We weten niet hoe we dit het beste moeten zeggen', zei ze, en bij we keek ze weer naar mijn vader, die nerveus aan zijn stropdas zat te trekken. 'Nou, ik weet zeker dat ik het wel aankan, ik bedoel, zo erg kan het toch niet zijn?', vroeg ik mijn...
