One Way

11.

Zuchtend keek ik op de klok van mijn mobiel. Nog 9 uur.

Ik scrolde door mijn ipod, en besloot uiteindelijk op het liedje 'Cry your heart out' van Olly Murs.

Op het televisie scherm voor me stond de aftiteling van een oude film op, die ik niet herkende.

Ik ging wat rechter in de zachte stoel zitten, en deed mijn muziek uit, toen ik zag dat de film '21 jump street' opkwam. Ik dacht altijd al dat Channing Tatum verbazingwekkend veel op Jessie leek, en bleef kijken.

Grinnikend keek ik naar het stukje waar de coach vroeg of ze op drugs waren, waarna ze allebei hevig hun hoofd schudde. Luke zat naast me te slapen, en ik schudde mijn hoofd toen ik dacht dat hij er 'schattig' uitzag. Ik richtte mijn aandacht weer op de film.

Aftiteling. Ik pakte mijn iPod weer, en stopte de oortjes in mijn oren. Het liedje 'Head to toe' van Olly Murs galmde door mijn oren, en ik stampte zachtjes mee op het ritme met mijn voet.

'I don't care what other people say tonight nothing's getting in my way'

Ik zakte wat onderuit in mijn stoel, en leunde mijn hoofd tegen het raam. Na een tijdje kwam het liedje 'Jump then Fall' van Taylor Swift op, net toen ik een beetje slaperig werd. Ik kreunde, en ging weer comfortabel zitten. Langzaam viel ik in een lichte slaap.

"Hey, slaapkop, wakker worden." Langzaam deed ik mijn ogen open. Ik schrok op, toen ik merkte dat ik met mijn hoofd op Luke's schouder had gelegen.

"Oh god, sorry," gaapte ik, en wreef in mijn ogen. Luke grinnikte zachtjes, en schudde zijn hoofd.

"Geen probleem. En nog van zonet, ehh, sorry daarvan, ik wist niet dat je dat erg zou vinden," zei hij, en wreef de achterkant van zijn nek. Ik gaf hem een halve glimlach. In ieder geval had hij zich verontschuldigt.

"Maakt niet uit." Luke glimlachte, en deed zijn mond open om te praten, maar sloot het daarna weer. Hij draaide zijn lichaam een beetje, en opende daarna zijn mond weer.

"Maar waarom ga je eigenlijk naar Hereford?", vroeg hij weer.

Ik zuchtte. "Heb je gehoord van 'the Willow Acadamy'?", vroeg ik, en hij knikte. Even zag ik een kleine glimlach op zijn lippen, maar die verdween zo snel weer als hij er was gekomen.

"Daarom dus. Ben er door mijn ouders heen gestuurd," legde ik uit. Hij knikte weer, en glimlachte daarna weer, een zelfverzekerde glimlach.

"Oh, heb je iets fout gedaan?", vroeg hij, en leunde wat dichter naar me toe. Ik staarde weg, en glimlachte. Ik haalde diep adem, en keek toen weer omhoog naar zijn starende blik.

"Nee, het moest gewoon," zei ik, en leunde ook wat naar voren. Hij gaf me een glimlach, en keek toen naar mijn handen, die maar een paar centimeters van die van hem vandaan lagen.

"Nou, je hebt geluk. Ik ga ook naar die school. Ik kan je wel een rondleiding geven, als je wilt?", vroeg hij. Ik dacht even na, en knikte toen.

"Ja, dat zou fijn zijn." Raar dat mijn moeder dat niet verteld had. Waarschijnlijk vergeten.

Luke slikte, knikte daarna, en sprak toen weer. "Cool. Waarschijnlijk krijg je eerst een rondleiding van een of andere nerd, maar ik pluk je er wel uit, en dan laat ik je de echt gave dingen zien," vertelde hij, en raakte mijn hand ook aan. Ik grijsde, maar net toen ik wou antwoorden, werd ik onderbroken door een keel die geschraapt werd.

"Hallo. Kan ik jullie misschien wat te drinken aanbieden?" In het gangpad stond een blond meisje, met een zelfverzekerde grijns op haar lippen. Als zag hij er niet half zo aantrekkelijk uit als die van Luke.