One Way

3.

Eindelijk. Laatste les spaans voor dit jaar. Snel liep ik naar de kantine in, op zoek naar Noa en Jake. Ik keek de ruimte rond, naar alle tafels, en uiteindelijk zag ik mijn vrienden op een tafel dicht bij het raam zitten, en lachte naar hun. Langzaam liep ik naar hun toe, en ging tussen Noa en Jake ziiten, die een plek voor mij bezet hadden gehouden. Voor een paar minuten hadden we kleine gesprekken, met iedereen rond de tafel, totdat ik een stoel die krakkend en piepend naar achter geschoven werd, en keek naar Noa.

'Uh, ik ga even wat eten halen', zei ze, terwijl ze de achterkant van haar nek krapte. Ik keek omhoog naar haar ,en mompelde binnensmonds dat ik mee zou lopen. Langzaam schoof ik mijn eigen stoel ook naar achter, hopend dat het niet zo verschrikkelijk geluid zo maken. Snel stond ik op, en liep wat harder om bij de plek te komen waar Noa liep. Ik pakte haar arm even vast, waardoor ze omdraaide en naar me glimlachte. Arm in arm liepen we naar het kantine eten toe, en Noa pakte een blad, en zette hem voor al het eten neer. Ze had haar hand op haar kin, en haar lippen naar één kant geduwd. Een nadenkende expressie was geplant op haar gezicht, als ze nadacht over welk broodje ze moest nemen. Uiteindelijk schoot haar hand naar een tonijn sandwich, en zette hem zacht neer op haar dienblad. Ze ging op haar tenen staan en pakte een appel van een hoog stukje. Samen liepen we naar de kassa, nou, waar je moest betalen, en ik zuchtte. Door de halve kantine heen was een rij ontstaan van alle mensen die moesten afrekenen. Ergens middenin de rij gingen we staan, waardoor we door een paar mensen boos aangekeken werden, maar we verplaatste niet. Ondertussen waren we een beetje aan het praten, telkens zette we een kleine stap, dichter naar de kassa toe. Opeens voelde ik een sterke arm om mijn middel slaan, en verbaasd keek ik naar de persoon die nu met een arm om mijn heen stond. Ik had verwacht dat het een van de jongens van het football team was, misschien die jongen die zo'n 'leuke' opmerking had gemaakt bij economie, maar eigenlijk verbaasde het gezicht dat nu naar mij keek mij helemaal niet.

'Hey', zei Josh, terwijl hij zich tot mijn hoogte maakte om me een kus op mijn mond te geven, maar nog voordat hij ook maar 5 centimeter dicht bij mijn mond kon zijn, duwde ik mijn hand op zijn mond, waardoor Josh mij verward aankeek.

Ik trek een wenkbrauw op, en als ik na een tijdje zie dat hij het niet begrijpt, zeg ik het voor de hand liggende: 'Ga alsjeblieft weg, Josh'.

'Wat? Wat is er opeens?Waarom doe je zo?', vraagt Josh, met een gefronst voorhoofd.

'Doe dat maar niet, je wordt er niet knapper op', hoorde ik Noa achter me zeggen. Ik draaide me om naar haar, en glimlachte naar haar. Noa gaf me een knipoog, en keek dan weer naar Josh, met een wenkbrauw opgetrokken en een hand op haar heup.

Josh trok snel zijn voorhoofd weer recht, en wou net wat gaan zeggen tegen Noa, maar hij werd onderbroken door een zware stem.

'Wat is er hier aan de hand?', vroeg Jake aan al ons, en keek boos naar Josh. Ik rol me ogen naar Jake, en sla dan Josh zijn hand weg die nogsteeds strak om mijn middel lag, en begon te praten tegen Jake: 'Niks, Josh ging net weg, en wij gaan afreken'. Ik duwde Josh weg, en glimlachte naar Jake.

'Aaah ik ga jullie zoveel missen!'.

Zinnen zoals deze werden over de hele school en parkeerplaats geroepen. Iedereen moest afscheid nemen van elkaar, want vandaag was de dag dat de zomervakantie begon. Op dit moment stond ik op de parkeerplaats met onze vrienden om ons heen, Jake gedag te knuffelen. Om ons heen werd er gezoent, geknuffeld, gepraat, en alles waarmee je afscheid kon nemen. Voorzichtig maakte ik me los uit de omhelzing van Jake, gaf hem een kus op zijn wang, en liep naar Noa toe. 'Sms me oke?', hoorde ik Jake achter me roepen. Ik keek achterom, en stak mijn duim op. Voor Jake had ik al mijn andere vrienden al gedag gezegd, dus eenmaal bij Noa aangekomen, zei ze:' Klaar om te gaan?'. Met een harde klap gooide ze de achterbak van haar auto dicht, en ik knikte naar haar. Ik liep naar de voorkant van de auto, en ging op de stoel die niet bij het stuur zat zitten. Noa stapte na een tijdje ook in, en deed alle ramen open. Ze startte de motor, en we schreeuwden nog snel een gedag naar onze vrienden, die nog op de parkeerplaats stonden, en ons uitzwaaide.