One Way

16.

Ik nestelde mezelf dieper in de kussen, en trok het deken dicht tegen mee aan. Met mijn vrije hand pakte ik de warme mok met geurende thee, en nam een klein slokje. De warme thee gleed door mijn keel, en verwarmde mijn warme lichaam. Mijn haar, dat het een beetje nat was van het zweet, plakte tegen mijn warme gezicht. Plotseling voelde ik mijn neus optrekken, en niesde hard in de mauw van mijn sweater.




Zo was het de afgelopen tijd, dag na dag. Ik, liggend in mijn bed, terwijl buiten de regen hard op het raam kletterde. Op dit moment miezerde het een klein beetje, maar ik wist zeker dat het zo weer hard zou gaan regenen. Ik denk dat mijn weerstand die middag in de regen nét zo geweldig vond als ik.




Ik voelde me al beter dan dat ik een paar dagen hard gevoeld, maar de misselijk makende smaak in mijn mond, en het bonkende gevoel in mijn hoofd waren nog niet kompleet weg. Zuchtend draaide ik me om in mijn bed, en sloot uiteindelijk mijn ogen, die de afgelopen dagen erg zwaar waren. Net toen ik het gevoel had dat ik langzaam in slaap viel, ging de deur van de kamer zwaaiend open, en stond er een zwarte gedaante in de deuropening. Ik duwde mezelf op met mijn ellebogen, en zette mijn kussen tegen de muur aan, zodat ik ertegen aan kon zitten. Ik glimlachte zwakjes naar Nienke, die de deur weer dichtgedaan had, en haar lange haren uit het uitknijpen was, die kleddernat waren. De waterdruppels vielen op de vloer, en zuchtend maakte ze haar haar vast in een hoge paardenstaart, voordat ze naar mijn bed liep. Met haar hand op het bed ging ze zachtjes zitten, en glimlachte naar me.




'Voel je je al beter?', vroeg ze zachtjes, en ik knikte, waar ik als gevolg weer een paar bonken kreeg in mijn hoofd. Met een hand pakte ik mijn hoofd vast, en kneep mijn ogen samen. Ik voelde Nienke opstaan, doordat de plek waar ze had gezeten weer opdeukte, en ik wat gerommel in wat laatjes hoordde, nog steeds met mijn ogen dicht.




Weer dook ik wat dieper tussen de kussens, opende mijn ogen even om te kijken wat Nienke deed, en sloot mijn ogen weer toen ik zag dat dat ze een paar pijnstillers pakte. Toen ik een koude hand op mijn schouder voelde, huiverde ik, en opende één oog. Nienke zakte door haar knieeën, zodat haar gezicht op hetzelfde level was als mijn hoofd, en stak een hand uit waar twee witte pilletjes op lagen. In haar andere hand had ze een flesje water vast, die ik van haar overpakte nadat ik de twee pilletjes in mijn mond had gestopt, en nam een paar grotte slokken. Mijn gezicht trok samen door de bittere smaak van de pijnstillers, maar slikte ze toch door. Ik slaakte een opgeluchte zucht toen ik de smaak niet meer proefte.




'Moet je niet naar een dokter gaan? Je bent de afgelopen dagen al zo, en het ziet er niet naar uit dat het beter gaat worden. We maken ons zorgen om je.' Ik keek op naar Nienke, die nu op haar eigen bed zat, haar benen opgetrokken naar haar buik, haar hoofd op haar knieeën en armen om haar benen heen geslaggen. Ik schudde mijn hoofd, waardoor de hoofdpijn weer kwam opzwellen.




'Nee, het is goed, Gewoon een beetje ziek van de regen, denk ik,' probeerde ik haar gerust te stellen, maar de bezorgde blik ging niet weg van haar gezicht. Ze zuchtte, en stond weer op van haar bed.

'Als jij het zegt. Maar ik denk dat Luke wel wil komen kijken, misschien Tori ook. Is dat oké voor jou?', vroeg ze, terwijl ze de sleutels van haar nachtkastje afpakte, en in haar tas stopte.

'Ja, da's oké. Ik denk dat ik al wat beter ben', antwoordde ik haar. Nienke glimlachte een laatste keer naar mij, voordat ze me een losse knuffel gaf, -ze mocht niet dichterbij komen dan dat van mij, ik wou niet dat zij ook ziek werd,- en de deur uit stormde, op weg naar haar volgende klas.