İLK GÖRÜŞTE NEFRET

20.bölüm : Nefret Ediyorum

Multimedya : yeni kitap kapağım

nasıl olmuş?

↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭↭

※ Sara yıldırım ※

Gözlerimi açtığımda doktor başımda kablalarla uğraşıyordu. Sanırım yani, anlamadım. Doktor benim uyandığımı görünce içten tebessüm etti ve konuşmaya başladı.

"Günaydın Sara hanım. Nasılsınız daha iyimisiniz." Dedi. Konuşacak halim yoktu. Başımı hafif bir şekilde iyiyim anlamında salladım. Doktor bana yine gülümseyip tekrar konuşmaya başladı.

"Sara hanım bildiğiniz gibi hamileydiniz ve merdivenlerden yuvarlanma sonucu bebeğinizi düşürdünüz." Dedi. Hangisine şaşırsam hamile olduğumamı yoksa bebeğimi düşürdüğümemi. Gözlerim dolmaya başladı. Tüm gücümü toplayıp "Nara'yla konuşmak istiyorum" dedim. Tabii biraz zorlandım bunu söylerken. Doktor tebessüm ederek dışarı çıktı. Yaklaşık 1 dakika sonra kapı açıldı ve Nara içeri girdi. Arkasından kapıyı kapatıp yavaş adımlarla yanıma geldi.

"Özür dilerim. Gerçekten üzg-" lafını kestim. "Ne özürü be ne özürü. Yaa sen ne yaptığının farkında değilmisin sarhoşluğumdan yararlandın sen benim. Nasıl bir şerefsizsin sen Nara. Nasıl bir piçsin. Seni asla affetmicem. Yaa ya senden Nefret ediyorum Allah'ın belası hayatımı bitirdin sen benim. Ben senin bebeğini taşıyormuşum. Sen gitmişsin özür diliyosun yaa ben bebeğimi kaybettim ya hepsi senin yüzünden Senden Nefret ediyorum, Nefret." Dedim. Başlarda sakindim ama sonlarda baya bağırıp ağlamıştım. Nara doktor çağırıp beni sakinleştirmeye çalıştı. Doktorlar gelince sakinleştirici vurdular. Ne kadar istemesemde kendimi uykuya teslim ettim.

♬♪♩♬♪♩1 hafta sonra (gece)

Gece bir kabusla uyandım bağırarak. Bebeğimi görmüştüm yine. Yine onu benden alıyorlardı. Derin derin nefes alıp verdim. Sonra yine o ses bebek ağlama sesi kulaklarımda çınladı. Kulaklarımı kapatıp bağıra bağıra ağlamaya başladım. Korkuyordum. Bebek sesleri duyup, kabuslar görüyordum. Hayaller görmeye başlamıştım. Bu 1 hafta içinde psikoloğa gitmeye başlamıştım. İyice kafayı yemiştim. Şizofrene bağlamıştım. Herşey öyle kötü ilerliyordu ki. Abim benimle konuşmaz oldu. Nara 1 haftadır görmüyorum. Serenay bizim evde artık kalmıyo. Sinem bana kızgın. Annem babam bu olayı biliyordu çok kızmışlardı bana ama halimi görünce birşey demediler.

Odaya biri girip ışığı yaktı ve yanıma koşarak gelip beni kollarına sardı. Bu abimdi. Bende ona sımsıkı sarıldım.
Hala bağıra bağıra ağlıyodum. Annem içeri girdi. Annemde öbür tarafımdan sarıldı bana.

Annem "sakin ol tatlım ne oldu anlat bana." Dedi.

Bende "kabus gördüm anne çok korktum."

Abim anlamış olacak ki "canım kardeşim merak etme ben burdayım." Abime daha çok sokuldum.

Bende "yine bebek ağlama sesi duydum. Şurdaydı şurda ağlıyodu gördüm onu gördüm." Dedim. Odanın köşesini parmağımla göstererek. Daha sonra "çok korktum onu benden alıyorlardı." Dedim. Hala ağlıyodum. Sanırım hiç sakinleşemicektim.

♟♙♟ 1 gün sonra (sabah)

Psikolokla dertleşiyoduk. Dün geceyi anlattım. Bana antidepresan ilacı Ve başka tür ilaçlar yazdı.

"Evet kızın şimdi gözlerini kapar ve ben aç diyene kadar açma ben parmağımı şaplatınca açacaksın tamam mı?" Deye sordu. Tamam anlamında başımı salladım. Gözlerimi kapadım. Ve kendimi psikoloğuma serbest bıraktım. Ve başlıyoruz.

Yine bebek ağlama sesi yine. Yine beynimin içinde dolaşan kötü hayaller. Gözlerimi açmaya çalıştım ama başaramadım. Kendimi acayip kasmıştım. Psikoloğumun endişeli bir şekilde konuştuğunu duyuyordum ama anlamıyodum. Ağzımı açamıyodum. Beynimde o kadar ses vardı ki hiç birşey duyamıyodum. En sonunda psikoloğumun parmak şaplatmasıyla kendime geldim. Ağlıyodum.

╰╮╰╮╰╮╰╮╰╮ (evde)

Psikoloğumun verdiği ilaçları içiyodumki bu kez bir bebeğin kahkaha atma sesi geldi. Arkamı döndüm. Odamın köşesine baktım. Çok tatlı bir bebek duruyordu. Yanına gittim. Tam sevecekken ağlamaya başladı. Sonra birden kayboldu. Bende ağlamaya başladım. Ve onun sersemliğiyle antidepresan ilaçlarını içkiyle içmişim. Kendimi halsiz bir halde yerde yatarken buldum.

∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽∽

NASIL OLMUŞ ARKADAŞLAR?

HEPİNİZE İYİ GECELER İYİ OKUMALAR

♥♡♥♡♥♡♥
｡^‿^｡