Benim Uğruma

6) ŞAŞKINLIK

Şaş beş bir günden merhabalar🐾

Oy-yorum ile desteklerinizi görmek istiyorum hadi canlanın güzellikler💫💫

Güsselll okumalar 😍

Kabul ediyorum duygusal bir insanım ve empati kurma konusunda her zamanki gibi ün salmıştım. Bir an kendimi Hoca Bey'in yerine koyduğumda gözyaşlarıma engel olamadım. Düşünüyorum bu yaşıma kadar babamdan bir haberim annem ise beni kendi elleriyle bırakıyor yetimhaneye. O yaştaki bir çocuk bu travmayı nasıl kaldırabilir. Bir çocuk bu şekilde nasıl bırakılır.

Ağladığımı gören Hoca Bey sanırım böyle bir tepki vereceğimi hiç düşünmemiş olmalı ki

"Se-sen ağlıyorsun" söyledikleri karşısında hızlıca gözyaşlarımı sildim ve burukça gülümsememin ardından

"Kendimi bir an senin yerine koydum ve gözyaşlarıma engel olamadım. Kalksak mı artık eve gitsem iyi olacak böyle bir konudan bahsedeceğini hiç düşünmemiştim ve fazlasıyla etkilendim sanırım" benden duydukları karşısında yüzündeki şaşkınlık kendini o kadar belli ederken yanlış görmediysem eğer bir anlık gözlerinin içi parlamıştı Şaşkınlığını belli eden ses tonuyla

"Hikayeme böyle bir tepki veren ilk kişisin" dediğinde sadece gülümsedim. Duyduklarım karşısında, Hoca Bey'in karşına geçip öylece başka bir sohbet konusu bulmazdım ki.

Sonunda kafeden ayrılmıştık, ben temiz ve içimi rahatlatan güzel havayı içime doldururken bir yandan da sessizce Hoca Bey'in yanında yürüyordum. O da sessizdi ama arada bir bana dikkatlice baktığını hissedebiliyordum. Gerçi ben dönüp bakma cesaretini kendimde bulamadım. Sadece bir defa baktım ve gülümsedikten hemen sonra önüme dönüp yoluma devam ettim.

Sahiden kafe ile ev arasında mesafe fazla değildi. Kısa sürede gelmiştik dairelerimizin önüne. Sadece asansörlerden çıkarken "İyi akşamlar" dedikten hemen sonra kendi daireme yöneldim. Hissediyordum bana baktığını ama dönüpte bakmamıştım. Ne diyecektim ki. Hoca Bey'in bakışları altında evime geçmiştim ve kesinlikle bu gün bütün ders saatlerimin dolu olmasının verdiği yorgunlukla önce duş hemen ardından tarifi olmayan uykunun kolları...

------------------------------------

YİĞİT TEKİN'DEN

Burnuma gelen rahatlatıcı etkiye sahip, içime çektikçe çekesimin geldiği tarifi olmayan, huzur veren kokuyla gözlerimi açınca yabancısı olduğum bir ev ve hemen baş ucumda uyuyan kişiyi gördüğümde bir an dün ne olduğunu hatırlamaya çalışsamda her alkol sonrası gibi hafızam gidikti.
En son asansörlerden inmiştim ve doğru kata geldiğimden daha doğrusu doğru siteye geldiğimden bile şüpheliydim.
Yattığım yerden doğrulup hemen başucumda uyuyan kişiye dikkatlice bakınca gördüğüm kişinin o olup olmadığını anlamak için gözlerimi kapatıp açtıktan sonra tekrar baktım ve evet Elif Hoca idi.

Etrafa daha dikkatlice baktığımda Elif Hoca'nın hemen yanında su dolu kap ve bezi görünce ateşlendiğimi ve aynı zamanda Elif Hoca'nın o yüzden bu şekilde uyuduğunu anlamam çokta uzun sürmedi. Benim için sabahlamış mıydı yani. Benimle ilgilenmişti ve beni tanımadığı halde evine mi almıştı. Bunu umursamam gerekmiyordu. Çünkü her kadın ben istemeden ve beni tanımadan evine alıyordu zaten. Teşekkür olarak karşı koltuğa taşısam yeterli olurdu sanırım. Öyle de yaptım. Üzerini de bende olan pikeyle örtüp kendi yerime geçtim ve onu izledim bir süre.

Alkolün etkisi hala üzerimdeydi ve çok yorgun hissetmem sanırım dün içtiklerim ile kıyaslanınca evet çok normaldi böyle olması.

Bir süre sonra, şaşkın ve uykulu bakan gözler ile gözlerim buluşunca sadece günaydın demiştim. Ben de yeterince yorgundum ve şaşkındım. Buraya nasıl geldim bilmiyorum. Kimse değil dün tanıştığım meslektaşım Elif Hoca idi. Bir şeyler yapmış mıydım acaba gerçi alkolsüzken rahat durmayan ben şuurum yerinde değilken kim bilir ne yaptım. Kesinlikle öğrenmeliydim.