Benim Uğruma

31) ARTIK EMİNİM

Herkese Merhaba. Soğukların gelişinin ardından içinizi ısıtması dileğiyle... Posponçikkalplere gelsin... İyi Okumalar 💙

Yiğit'in arabasında yerimi aldığımda sessizliğimi koruyup öylece düşüncelere dalmıştım. Yiğit ise arabadaki sessizliğe tezat olarak kendi halinde müzik mırıldanıyordu. Sesi kulağıma tam gelmiyor olsa da ses tonu normalde güzelken müzik eşliğinde de güzel olacağını düşünüyordum. Kısa bir anlığına ona baktığımda bir hayli yakışıklı görünüyordu. Ona söylememiştim ancak kendiside büyüleyici olmuştu bu kesinlikte su götürmez bir gerçekti. Tekrardan başımı dışarı yöne çevireceğim sırada bana bakmış ve gülümsemişti ardından yola odaklanmıştı. Bende gülümsemiş ve geçtiğimiz yerleri izlemeye başlamıştım. 

Geçen dakikaların ardından nereye geldiğimizi bilmiyordum ancak havası o kadar güzel ve yeşillerin hakim olduğu bir yerdi. Kesinlikle kapalı bir mekan değildi belki de bir parktı pek bir fikrim yoktu ancak gecenin karanlığı uzakları görmeme engel olurken hafif bir parıltı gözlerimden kaçmamıştı bunun üzerinde fazla durmadım ve derin bir nefes aldım. O kadar güzel hissettirmişti ki istemsizce gülümsememi sağlamıştı. Hafif bir esinti vardı ancak bunun bile bir önemi yoktu kesinlikle burada kalma isteği oluşturuyordu. Havası bile beni büyülerken kendimi tutmadım ve "Çok güzel." Diyerek fısıldamıştım. Aramızdaki sessizlik hakim olmadan önce Yiğit elimi tutmuş ve "Henüz bir şey görmedin." Dedikten sonra yürümeye başlamıştı banada eşlik etmek kalmıştı.

Kısa bir yürüyüşün ardından uzaktaki gözlerime çarpan parıltıya doğru ilerlediğimizi anlamıştım. Tam olarak yanına gittiğimizde ise bunun belirli bir düzen içerisinde yerleştirilmiş ufak mumlar olduğunu fark ettim. Rengarenklerdi ve yol gösterici olacak şekilde düzenlenmişti belli ki buradan ilerlememiz gerekiyordu. Etrafıma daha dikkatli baktığımda tabela olduğunu fark ettiğim çıkıntıya doğru ilerlemeye başladım. Benimle beraber gelen Yiğit "Sadece şu ana odaklan." Dediğinde ilk tabelada yazan yazıyı okuduğunu anlamıştım.

Bir anda kalp atışım hızlanmıştı bu tamamen isteğim doğrultusunda değildi. Tek isteğim bunu Yiğit'in fark etmemesiydi. Biraz daha ilerlediğimizde ikinci tabela karşılamıştı bizi. Farklı renklerde ışıklandırılmış olduklarından dikkat çekiyordu. Yazıyı okuduğumda ise doğruca Yiğit'e baktım. Elimi kendi eli arasına aldığında ise ellerimize gülümseyerek bakmaya başladım. Tabelada tam olarak "Yanındaki adamın ellerini bırakma." yazıyordu. Bu biraz daha heyecanlanmamı sağlamıştı.

El ele yürümeye devam ettiğimizde ise mumların gösterdiği yolun sonuna gelmiştik. Son kısımda da bizi bir tabela bekliyordu hiç vakit kaybetmeden okudum. "Şimdi sağa dön." Yiğit bir adım geriledi ve ben itaatkar bir şekilde sağa dönmüştüm. Gördüklerim karşısında nutkum tutulmuştu adeta. Aklıma gelen görüntüler eşliğinde Yiğit'e bakmıştım. Bana muzipçe gülümsüyordu. Ben ise aklıma gelen ilk ismi söylemiştim.

"Cansu?" Ses tonumdan bunun bir soru olduğunu anlamış olmalıydı ve bana tamamen dönüp karşımda durduğunda "Aslına bakarsan Mete." Dediğinde ağzımdan çıkan şaşkınlık nidasını tutamamıştım. İş birlikçiler demek. Yiğit geniş bir şekilde gülümsemiştim. "Detayları yemekte konuşuruz." Dedikten hemen sonra göz kırpmış ve ardından elimi tutup beni yıllar önce istediğim yere doğru yönlendirmişti.

Evet, yıllar önce dediğim doğruydu. Bu dediğimle birlikte aklım yıllar öncesine gitmişti. Yani hayal gecesine. Cansu, Mete ve ben bir araya geldiğimiz bir vakit hayallerimizden bahsettiğimiz bir gündü. Neredeyse tüm hayallerimi anlatmıştım. Benimle beraber Cansu ve Mete de sınırsız birçok şey anlatmışlardı. Şu anın aksine olay çocukluk hayallerimizden bahsetmeye geldiğinde gülüp eğlenerek dillendirmiştik hepsini. Şimdi ise unuttuğum çocukluk hayalim karşımda beni büyük bir süpriz ile bekliyordu. Bunun olacağı hiçbir şekilde aklıma gelmemişti. Bunu en başından mumları gördüğümde anlamam gerekirdi ancak hiç ihtimal vermemiştim. Hayalimdeki mumların yanısıra tabela detayları nasıl olurda aklıma gelmezdi.