KiMSiN

39.BÖLÜM: KiMSiN

Multi medyadaki şiiri hepinize hediye ediyorum..
Keyifli okumalar..

......
Yaklaşık 3 saattir elimdeki bıçağa bakıyordum. Sahi neden elime almıştım? Gerçektende benim Allahın verdiği bu canı alabilecek yetkimin olduğunu düşündüren nedir ki? Ben kimim ki? Ne haddime benim Allah'ın verdiği canı almaya kalkışmak? Bir iki sıkıntı yaşadım diye Allaha naz mı yapacaktım? Sen Kimsin Eylül? Allah katında değerin ne? Ona itaat etmekten seni alıkoyan ne? Onun verdiği imtihanlara sabır göstermek yerine ahmak insanlar gibi kendini ölümle kurtaracağını mı düşünüyorsun?

Gerçektende ölüm senin için kurtuluş mu olacak? Hayır hayır.!! Eğer intihar edersen direk cehennemlik olursun. Hemde bir daha çıkmamak üzere. Bunu dayanabilecek gücün var mı?
Gerçekten ateşe dayanabilirmisin Eylül?

Gel bakalım deneyelim ne kadar dayanabiliyorsun?

Öfke bütün bedenimi sarmıştı. Kendi nefsime öfkeleniyordum. Haddini aşıp isyana meyletmesi canıma tak etti.

Kimsin ki sen Eylül? Daha düne kadar islamiyetten bihaber boş bir hayatın kucağındaydın. İslamiyeti en ince ayrıntısıyla yaşadın da naz mı ediyorsun Rabbime. Ah be Eylül biz Allah'ın karşısında kimiz ki?

Kimsin ki?_ Acizsin
Kimsin ki?_ Muhtaçsın
Kimsin ki?_ Güçsüzsün
Kimsin ki?_ Yaratılansın

Kim olduğunu unutma Eylül. Sen bir müslümansın. Ne haddine Allah'a isyan etmek? Ne haddime. Gözlerimden süzelen yaşlar yaratanın karşısındaki acziyetimi yüzüme çarpıyordu. Elimdeki bıçak hıçkırıklarımla beraber ahşap zemine düşerken sığınmam gerekeni ihmal ettiğim aklıma geldi.

Salonun ortasına geçtiğimde duvarda asılı olan aynaya baktım. Gözlerim kızarmış, yorgun ve bitkin halime baktım. Ne çabuk yoruldum böyle? Baksana şu aynaya bugün ki namazın ne alemde Eylül Hanım?

Ayaklarım ben lavabonun yanına doğru sürüklerken, ruhum ğöğe çıkarak pişmanlığımı soğutmaya çalışıyordu. Azalarım abdestin tadını içine gömerken gönlüm rabbimden özürler diliyordu. Gözyaşlarımın eşlik ettiği abdestim, yere seccade niyetine serdiğim feracemin başında Son buldu.

Ahh namazım. Gözümün nuru, tek servetim. Sende olmasan ne kıymetim kalırdı alemlerin Rabbi olanın yanında? Gözyaşlarım tekrar gün yüzüne çıkmaya çalışırken, vicdanımı susturmaya çalışıyordum.

Ne de bencildim rabbim. Zora düştüğümde her an adını zikrederken, rahata kavuştuğumda seni ihmal ediyordum. Bağışla beni rabbim. Ben seni ihmal etsemde sen beni ihmal etme nolur. Beni düştüğüm bu sıkıntıdan kurtar. Bana bir kapı aç Allah'ım zira günaha sürüklenmek istemiyorum. Sana asi olup cehennem çukurlarında yuvarlanmak istemiyorum. Affet Allahım. Zira ben haddimi aştım.

Namaz bütün ruhu dinlendirir demişti hocam. Kıldığım namaz gerçekten bütün hücrelerime sakinleştiri vurulmuş hissi yayıyordu. Bu nimeti elimden alma Rabbim.

Ya seni bulamasaydı bu kayıp kimliğim? Ne yapardım ben?

"Arayan buluyor Eylülcüm. Rabbini aramak senin fıtratında var."

Başımı sesin geldiği yöne çevirdiğimde teyzemin beyazlar içerisindeki hali yanımda dizleri üzerine oturmuş, bana gülümsüyordu. Önce korksamda O'nun biran yanımda olması beni kendime getirdi.

"Teyze."

diyebildim güçlükle.

"Burdayım Eylül."

"Korkuyorum teyze."

"Rabbin seni terk etmedi. Bu yaşadıkların senin imtihanın."