KiMSiN

18.BÖLÜM: Ziyaret

bence çok güzel bir bölüm oldu.
Keyifli okumalar...

Sınvdan herkes neden bu kadar korkuyor anlamıyorum. Tamam çok az kaldı ama dersi dinledikten sonra kim neden kaybetsin ki? Dersi derste dinlese bu bir öğrenciye yeterdi. Heyecan kısmına gelince, sanırım üniversite okumak bana ilginç gelmiyordu. O yüzden sınav heyecanım yoktu. Hilal napıyordu acaba? Kesin kitaplara gömülmüş delirmek üzeredir. Dışarısı diz boyu kar olduğu için okullar tatil ve ben bu koca evde yine sıkılıyorum. Kalkıp Hilal'e giderek süpriz yapabilirim.
Hemen babamı aradım ve izin işlemlerimi hallettim. Zaten bu aralar eve geç geliyordu. Aynı durum annem içinde geçerliydi. Çok mu fazla çalışıyorlar bilmiyorum ama hemencicik izin vermesi beni mutlu etmişti.

Kalkıp hemen hazırlanmaya başladım. Ne olur ne olmaz diye bi kaç elbise alıp mini bir bavul yaptım. Beyaz kar montumu üzerime geçirdim. Belki film izleriz diye leptop'umuda çantama attım. Merdivenlerden inerken Hatice ablayla karşılaştım. Biraz muhabbet ettikten sonra anahtarlığımı aldım. Dışarı çıktığımda soğuk rüzgar bacaklarıma dolandı. Taksi çağıracaktım ki annemin arabasını almadığını farkettim. Hemen eve dönüp arabanın anahtarlarını buldum. Annem heralde birşey demezdi. Muhtemelen sabah babam'la çıkmıştır.

Arabaya bindiğim gibi klimayı açıp ısınmaya çalıştım. Heycanlandım Hilal ne tepki verecekti acaba.? Kesin çok mutlu olur. Arabayı çalıştırıp gaza yüklendim. Neyse ki yollar temizlenmişti. Hilal'in ne tepki vereceğini tahmin ederek yolu geçirdim. Biraz şehrin dışına doğruydu evi. Ne diye uzak yerlere gidiyordu anlamıyordum. Kafamda biton düşünce dans ediyordu. Hala Elif hanımın sözlerini düşünüyordum.

Kendine çeki düzen vermelisin. Biran önce İslam ile tanışmalısın demişti.

İnternetteki bilgiler ne kadar doğru bilmiyordum yinede biraz araştırma yapmıştım. Bazı siteler islamı yerin dibine yollarken, bazı siteler göklere çıkarıyordu. O yüzden biraz kafam karışmıştı. Aslında Hilal benden bilgiliydi ona sorabilirdim. En azından namaz kılmayı öğrenebilirdim ondan. Hilal'in evine giden yola girmek için sağa saptım. Buranın ağaçları yolun üzerinde neredeyse bir köprü gibi olmuş. Yol tertemizdi. [ multimedyada]

Etraftaki kar bizim evin oraya oranla daha azdı. Neredeyse süs olarak yağmış gibi. Yolun sonunda bir ev gördüm başka ev yoktu etrafta. Arabayı durdurup eve baktım. Sonra hayal olduğunu düşündüm. Gözlerimi kapattım tekrar açtım ev hala aynıydı. Ohaaa. Bağevi gibiydi. Kocaman hemde. Şok oldum. Yuh Hilal burayı tutacak parayı nerden buldu.!! Tabikide küçük bir ev kiraladığını düşünmüştüm. Nerden buldu burayı. Tamam geçen hafta birinin vesilesiyle bir eve bakacağını söylemişti ama böyle saray yavrusu gibi bir yerde beklemiyordum. Belkide yanlış gelmişimdir. Gözlerimi ev'den ayırmadan ellerimi cebime attım. Hilal'in numarasını tuşladım.

"Alo? Nerdesin kızım evi bulamadım yanlış yere geldim galiba."

Yorgun bir sesle cevap verdi.

"Ne evi? Ayyy yoksa buraya mı geldin. Dur bi cama çıkayım. Gördüm seni. Başını yukarı kaldır."

Aynı yorgunlukla güldü. Bi o kadarda şaşkındı. Hemen kafamı kaldırdım. Çatı kısmı olduğunu düşündüğüm yere gözlerim ilişti. Oradaydı. Boydan pencerenin önünde elini cama dayamış bana bakıyordu. Üzerinde siyah eşortmanı ve üzerinde bordo salaş bir hırka vardı. Bana el salladı. Sevinmişti.

"Öylece aşşağıda mı duracaksın. Kapıyı açtım çık hadi yukarı."

Yorgun olduğu sesinden belliydi. Ama geldiğimede çok sevinmişti. Telefonu kapattım. Arabayı uzaktan kapatıp eve girdim. Ev bildiğin köşk gibiydi. İki katlıydı.