18 en zwanger

Hoofdstuk 19

De volgende ochtend wordt ik wakker van mijn wekker. Het is 8 uur en ik moet nu naar het ziekenhuis want Owen heeft om 10.15u les. Ik loop naar de badkamer en doe mijn kledij aan. Ik doe mijn haar in een paardenstaart en doe een beetje make- up op. 

Dan loop ik naar beneden en maak snel een boterham en eet hem op. Ik loop naar boven en maak Tibe wakker. "Tibe kom lieverd wordt je wakker want we gaan naar Emma." Na een 5 minuten is hij goed en wel wakker. Ik laat hem even in zijn kinderbedje en neem een joggingbroek en een t-shirt met een dinosaurus op uit de kast. Ik neem zijn adidas schoentjes en loop met hem naar beneden. Ik maak nog snel een flesje klaar en geef het hem. Als hij klaar is doe ik zijn jasje aan en mijn jas en loop ik met hem naar  mijn auto. Ik heb een zwarte Golf. Ik zet hem vast in zijn autostoeltje en zet dan een zak met kledij en speeltjes in de laadbak en stap dan ook in. Ik start de auto en rij van de oprit. 

Als ik aan het ziekenhuis kom begint Tibe te roepen. "Emma zien, Emma zien, ikke spelen" roept hij. "Tibe het is al goed we zijn binnen enkele minuten bij Emma en dan kan je samen spelen." Ik neem de zak weer uit de laadbak en dan ga ik Tibe uit de auto nemen. Daarna loop ik het ziekenhuis binnen en ga naar de afdeling waar Emma ligt. Als ik op de kamer kom zit Owen naar buiten te kijken. "Dag schat, hoe is het met Emma?" "Hey dag schatje alles is deze nacht goed verlopen. Ze is geen enkele keer meer wakker geworden." "Dat is al goed nieuws. Maar maak je nu maar klaar dat je naar school kan vertrekken. Hier heb ik nog een broodje met kaas voor je bij." Ik geef hem een broodje met kaas en hij eet het snel op. Dan geeft hij Tibe en Emma een zoen en dan komt hij mij een zoen geven. "Tot vanavond he schatje. Ik heb om 17.45u gedaan met de les daarna kom ik langs." "Is goed let maar goed op he en ik bel wel als er iets is." Hij loopt dan de kamer uit en dan zet ik me neer. Tibe heeft ondertussen al speelgoed uitgeladen en zit al te spelen. Emma slaapt momenteel nog dus die laat ik nog doen. 

Als het 13u is komt de arts binnen. "Goedemiddag, we gaan vandaag Emma nog eens meenemen voor enkele onderzoeken." "Welke onderzoeken gaan jullie dan nog doen?" "We gaan haar bloed nog eens onderzoeken en MRI- scans nemen om te zien of we nog iets zien van de slechte cellen." Hij neemt Emma mee en ik blijf weer met Tibe alleen. Ik speel samen met hem met zijn auto's. Dan komt plotseling een man binnen. "Lucas?" "Ja hallo ik ben het. Dat is lang geleden he?" "Eumh ja van in het secundair denk ik wat doe jij hier?" "Ik ben hier oncoloog en ik zag al een paar dagen Owen hier binnen lopen daarmee dat ik eens een kijkje kwam nemen." "Oh wauw dan heb je het nog verder geschopt dan mij. Ik heb op mijn 18 jaar een tweeling gekregen en één er van heeft leukemie." "Wat erg voor je. Maar hier zitten de beste artsen die je je maar kan wensen." Ik geef hem een lachje en kijk dan terug naar de grond. Mijn gevoelens van een paar jaar geleden komen terug naar boven. Lucas was de knapste jongen van de klas en ik hield van hem. Omdat ik nooit aandacht kreeg ben ik me dan op Owen beginnen te focussen en zie waar ik nu zit. In een ziekenhuis met 2 kinderen waar er één letterlijk doodziek van is. Plots voel ik twee sterke armen me in een omhelzing trekken. "Hey het komt wel allemaal goed. Jij en Owen zien er een sterk stel uit dat hier samen wel uitkomt." Hij glimlacht en bukt zich dan en streelt over Tibe zijn hoofdje. Ik kijk naar de twee en begrijp terug waarom ik gevoelens voor hem had. "Ik zal maar eens naar mijn eigen patiëntjes gaan. Als je wil kan je me altijd bellen of aanspreken als je me hier ziet. Ik loop hier toch iedere dag rond." Ik zeg dat ik dat zeker zal doen en dan geeft hij me een visitekaartje. 

Om 16u brengen ze Emma terug en ligt ze weeral te slapen. De arts is erbij en zet zich neer. "Ik heb jammer genoeg geen goed nieuws. Er zitten nog heel veel slechte cellen in haar lichaam. Dit wil zeggen dat de chemo en de bestraling niet aanslaagt. We moeten de behandeling gaan aanpassen. We hebben de cellen ook onderzocht en hierin zien we dat het een zeldzame leukemie is waar we nog niet veel over weten. Ik probeer zo veel mogelijk te doen maar ik weet niet met 100% zekerheid dat Emma dit zal halen." Hij legt zijn hand op mijn schouder en ik begin te huilen. "Mevrouw als u begeleiding wilt hier lopen altijd psychologen die ook met u en u man kunnen praten." Ik knik en bedank hem. 

Om 19u komt Owen binnen om me af te lossen en ik vertel hem alles. Ook hij is hier niet goed van. Ik zeg hem dat ik nu naar huis ga want dat Tibe en ik nog moeten eten. Ik geef hem en Emma een zoen en neem Tibe bij de hand en loop met hem naar de auto. In de gang kom ik Lucas tegen. "Je ziet er niet goed uit wat is er? Wil je er iets over kwijt?" "Emma haar leukemie is zeldzaam en de dokter weet niet zeker of ze het zal halen." Hij neemt me in een omhelzing en ik begin heel hard te huilen. "Mama waarom ben je aan het wenen?" "Oh Tibe mama huilt omdat Emma toch ziekjes is maar het is niets hoor jongen." Hij trekt me ook in een omhelzing. "Ik kom morgen bij je langs als je bij Emma bent maar ik moet nu nog naar een patiëntje. Ik knik en bedank hem en dan loop ik verder.

Als we thuis zijn heb ik Tibe eten gegeven in bad gestopt en in zijn bedje. Daarna heb ik zelf gegeten en ben ik meteen huilend in slaap gevallen.