18 en zwanger

Hoofdstuk 20

-----------------------------------------------------------
De volgende ochtend wordt ik wakker en loop ik naar de douche. Ik stap er in en was mijn haar en mijn lichaam. Nadien loop ik baar beneden en maak ik een broodje met ham en eet dit op. Nadien ga ik Tibe wekken en loop ik met hem naar beneden. Hij heeft een hemdje en een jeans broek aan omdat ik hem vandaag in de kleuterschool ga inschrijven.
Ik geef hem een boterhammetje met choco en een bekertje melk.

Daarna lopen we naar de auto en zet ik hem vast. Ik ga ook achter het stuur zitten en dan vertrek ik. Als ik aan het ziekenhuis aankom neem ik Tibe en gaan we naar oncologie. Als ik op de kamer binnen kom is Owen nergens meer te zien. Als ik op de tafel zie ligt er een papiertje. "Ik ben in de cafetaria gaan eten en vertrek daarna naar de les. De nacht was goed. Ik zie je graag. Liefs Owen."

Ik ga naar Emma en geef haar een zoen. Straks komt mijn moeder om bij Emma te blijven en dan kan ik met Tibe naar school. Ik pak Emma uit bed en zet haar bij Tibe op de grond om samen te spelen.
Als het 10u is komt Lucas binnen. "Hey hoe is het met je?" Ik geef hem een knikje en zeg hem dat het wel gaat. Hij geeft me een knuffel. "Ik denk dat jij eens een avondje plezier moet gaan maken nog eens." Ik zeg hem dat ik daar geen enkele reden toe heb. "Ga met mij eens een avondje weg dan kan ik je nog wat meer vertellen over me en over Emma haar leukemie." Ik stem in en zeg dat ik voor vanacht gaan regelen dat Tibe bij men ouders kunnen blijven slapen. "Maar zeg maar niks tegen Owen want hij is al redelijk overstuur als hij dan ook nog eens weet dat ik met jou weg ga." Hij knikt en zegt da hij zwijgt. Ik geef hem mijn adres en om 9u vanavond komt hij me ophalen thuis.

Als Lucas weg is zet ik me in de stoel en begin ik mijn cursussen te leren en te lezen. Ik ga niet naar de lessen maar ik kan wel mijn examens meedoen.
Als het 14u is komt de dokter binnen. "Goedemiddag, ik heb nieuws voor jullie. Alleen is het geen goed nieuws. Emma haar leukemie valt niet meer te genezen. De leukemie is uitgezaaid en heeft al gezorgd voor een tumor in de hersenen. Dit wil zeggen dat we haar niet meer kunnen redden." Ik stort in en begin heel hard te huilen. Ik heb altijd voor mijn kleine meid gevochten en nu kan zij niet meer terug vechten. "Het spijt me echt heel erg en ik hoopte dat ik iets kon doen. We gaan Emma medicatie geven tegen de pijn maar niet meer om te genezen. Ze kan nog een paar dagen hier zijn maar het kan ook weken of maanden duren. We geven haar medicatie zodat ze er zelf niet veel van weet." Ik knik en pak men kleine meid in mijn armen vast. Hoe kon dit ooit gebeuren had ik dan misschien beter toch abortus gepleegd. Nee want dan had ik Tibe niet meer gehad. "Mama waarom huil je" vraagt Tibe. "Mama is droevig want Emma is heel erg ziek." De dokter kijkt en geeft me een knik dat ik dat goed heb verwoord. "Ik ga maar eens weer maar je kan altijd langsomen met vragen en zo hoor". Met die woorden verlaat hij de kamer. Op dat moment komt mijn moeder binnen. Ik zet Emma naar en loop naar mijn moeder en trek haar in een knuffel. "Liefje wat is er gebeurd?" "Mam ze kunnen Emma niet meer helpen ze gaat overlijden." Mama krijgt het nu ook moeilijk en begint ook te huilen. "Ga nu maar Tibe inschrijven dan kan je je gedachten even verzetten." "Mam ik weet niet of ik Tibe naar school wil doen. Ik wil niet nog een kind verliezen." Ze kijkt me begrijpend aan en zegt dat zij er nog altijd is om overdag iets te doen.
Ik roep Tibe dan toch maar en vertrek met hem. In de gang loop ik Lucas tegen het lijf. "Hey meid wat zie je eruit wat is er gebeurd" "Emma kan niet meer genezen het is uitgezaaid." Hij kijkt me geschrokken aan en neemt me in een omhelzing. "Als je vanavond niet wil dan begrijp ik je volkomen dan spreken we wel op een andere keer af." Ik zeg hem dat ik me vanavond wel even wil verzetten. Hij knikt en zegt dat hij me dan wel komt ophalen.

Ik loop verder met Tibe en stap in de auto en dan rij ik naar de school. Als we er zijn gaan we naar de directie en schrijf ik Tibe in. Binnen een maand start Tibe met school.

Ik rij langs de winkel en maak dan thuis avond eten klaar en ik en Tibe eten ervan. Daarna rij ik terug naar het ziekenhuis en spreel af met mijn moeder zodat Tibe bij haar kan blijven. Ik heb naar Owen een sms gestuurd om te laten weten dat er thuis een bord lasagna klaar staat voor hem.

Als het 19.30u is komt Owen binnen. Ik vertel hem het nieuws en Owen stort in. Aan zijn gezicht te zien raakt dit hem nog harder dan toen zijn moeder overleden was. Ik begin me angstig te voelen want ik wil hem deze keer niet weer verliezen omdat hij iemand verliest. Ik pak hem vast en samen huilen we.

Na een halfuur huilen en knuffelen geef ik hem een zoen en rij ik naar huis. Thuis neem ik een mooie lange witte jurk en doe ik mijn haar los en doe wat make-up op. Mijn moeder had Tibe al mee dus die moest ik niet meer naar huis brengen. Om 21u stopt Lucas voor men huis.

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ook weer goed vinden. Let me know!
Groetjes,
Tiffany