18 en zwanger

Hoofdstuk 34

Na de maaltijd gaat Owen naar het toilet en staat meteen terug in de keuken. "Waarom heb je me niets verteld?" "Wat bedoel je?" "Die zwangerschapstest?" "Die heb ik net gedaan. Ik weet het ook nog maar net." "Lieverd, we konden toch geen kind meer krijgen?" "Waarom zouden we dat niet kunnen Owen?" "Omdat ik niet nog een kind wil verliezen." "Owen ze hebben ons een aantal jaar geleden verteld dat we het best niet konden doen. Maar het lot wil nu dat we er nog eentje krijgen en Tibe zal het ook leuk vinden." Owen loopt de keuken uit en ik hoor de voordeur dichtvallen. "Mama, waarom is papa weg?" "Tibe, ik moet je iets vertellen." "Wat moet je me dan vertellen?" "Je krijgt een broertje of een zusje erbij?" "Echt, wauw dan hoop ik op een broertje om te voetballen of een zusje die op Emma lijkt." Ik geef hem een omhelzing en samen ruimen we de tafel verder op.

Na het opruimen maakt Tibe zich klaar voor een training voetbal. Het is vandaag vrijdag en dat wil zeggen dat ik morgen met hem naar een wedstrijd kan rijden. Owen is nog steeds niet terug dus rijd ik Tibe weg. Op de voetbal parkeer ik de auto en kijk ik mee naar de training. Tibe kan heel goed voetballen en staat altijd in de aanval. Na de training gaat Tibe zich douchen en rijden we nog even langs mijn ouders. "Oma en Opa, ik krijg nog een broertje of een zusje erbij" zegt Tibe door het dolle heen. "Is dat waar, worden wij nog eens grootouders?" "Ja dat klopt." "Waar is Owen dan om het mee te komen vertellen?" "Dat weten we niet. Ik heb het hem verteld en hij is boos weggegaan." "Waarom loopt die jongen toch altijd in zo'n perioden weg. Dit keer is het goed nieuws en loopt hij weg." "Hij wil niet dat we nog een kind verliezen heeft hij me verteld. Daarna is hij boos weggelopen." "Maar meisje toch. Ik begrijp hem ook maar jullie wouden allebei nog een kindje. Nu dat jullie er één gaan krijgen loopt hij weer weg." "Tibe heeft nooit anders geweten dan dat zijn vader wegloopt." We blijven nog een tijdje bij mijn ouders zitten tot ik telefoon krijg. "Hallo, met wie spreek ik?" "De politie?" "Waarom belt u me op?" "Wat Owen in het ziekenhuis?" "Ik kom meteen naar het ziekenhuis." Ik leg op en kijk geschrokken naar mijn ouders. "Owen heeft een ongeluk gehad en is naar het ziekenhuis." "Wij letten wel op Tibe. Laat Tibe maar hier overnachten dan gaan wij morgen met hem naar de wedstrijd."

Als ik naar het ziekenhuis rijd gaan er verschrikkelijke gedachten door me heen. Zou hij dit met opzet hebben gedaan? Is het toeval dat het vandaag gebeurd? Ik zal het zo dadelijk wel horen. Ik rijd de parking op en stap meteen uit. Ik loop langs het spoed binnen omdat de hoofdingang gesloten is voor de nacht. Ik kom aan de balie en vraag naar Owen. Ik wordt meteen verder gebracht naar een wachtruimte. Ik bel naar de vader van Owen om hem te vertellen dat Owen in het ziekenhuis ligt. Even later komen er twee agenten naar me toe. "Mevrouw, ik heb gehoord dat u de vriendin bent van Owen?" "Dat klopt, wat is er gebeurd?" "Mijnheer is aangereden door een trein. De slagbomen gingen naar beneden en hij is blijven stilstaan. Deze informatie komt van getuigen die het hebben zien gebeuren. Is er soms iets thuis gebeurd waar hij van slag was?" "Ja, ik heb hem verteld dat ik zwanger ben. Hij nam het niet goed op omdat we al een kindje aan kanker zijn verloren." "Sorry mevrouw het spijt me heel erg. Denkt u dat hij daardoor erg van streek was?" "Ja, hij is boos weggelopen en heeft niets laten weten." "Zou het kunnen dat hij dit heeft gedaan als een soort zelfmoord?" "Geen idee. Kan ik naar hem toe?" "Mevrouw, hij is er erg aan toe. Hij wordt momenteel geopereerd maar die informatie kan u beter van artsen verkrijgen." "Ok, dankuwel." "Als we nog vragen hebben komen we terug en hou u vooral sterk. En nog een proficiat met de zwangerschap."

Nadat de agenten zijn doorgegaan heb ik in de wachtkamer gezeten zonder enige informatie te verkrijgen. Ik heb de vader van Owen opgebeld en hij is op weg naar het ziekenhuis. Mijn ouders heb ik ook op de hoogte gesteld maar ik heb hen gevraagd om nog niets tegen Tibe te vertellen. Ik zit erg in mijn gedachten verzonken als mijn vader binnen komt gewandeld. "Hey meid, wat hebben de agenten je verteld?" "Owen zou zijn blijven stilstaan op een spoor waar de slagbomen naar beneden aan het gaan waren." "Bedoel je dat ze denken dat hij zelfmoord heeft willen plegen?" "Daar komt het op neer." Even later komt de vader van Owen binnen. Ik leg hem alles uit. "Hoe kan hij nu zoiets doen? Jullie zijn alles voor hem en hij wordt zo goed gesteund? Ik ben blij voor je dat je nog een kindje verwacht en ik begrijp niet dat hij dit ervoor zou doen." "Ik begrijp het ook niet. Hij wou zelf ook doodgraag nog een kindje."

We zitten een tijd te wachten in de wachtkamer en het is ondertussen al 2u in de nacht. Ik wordt weer erg duizelig en loop snel naar een toilet. Ik braak weer en blijf een tijdje zitten. Ik begin plots heel hard te huilen. Ik begrijp echt niet waarom hij dit zou doen? Hoe kon hij zelfs. Hij wou gewoon zijn vriendin met 2 kinderen achterlaten.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Weer een spannend stukje wat gaat er gebeuren met Owen?

Laat vooral jullie mening achter en stemmen mag natuurlijk ook.

groetjes Tiffany