18 en zwanger

Hoofdstuk 18

Hey beste lezers,

Ik ga vandaag nog eens een update doen. Misschien deze week nog één maar vanaf volgende week ga ik nog proberen te updaten maar ik heb het heel druk deze maand. 

Ik wil jullie ook vragen om te reageren en te liken en een kijkje te gaan nemen bij anneck. Zij heeft ook leuke en goede verhalen en heeft er net weer een nieuwe bij. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1 week later

Ik zit al een hele week met Emma in het ziekenhuis. Tibe is er natuurlijk ook altijd bij. Ik laat Owen ook gewoon naar de les gaan. Hij komt ons 's avonds altijd aflossen. Momenteel krijgt Emma chemo en is ze zwak. Maar je ziet dat ze er goed tegen vecht. Gisteren is de dokter al komen vertellen dat haar bloedwaarden er al beter uit zien. Tibe en Emma maken wel samen plezier en zorgen goed voor elkaar. Emma is alleen snel moe en moet vaker slapen. 

De dokter heeft ons verteld dat ze stamcellen van Tibe kunnen nemen en bij Emma kunnen inbrengen. Deze cellen kunnen in haar lichaam worden wat ze tekort schiet. Omdat ze een tweeling zijn moet dit niet verder onderzocht worden. Morgen nemen ze een deeltje weg bij Tibe. Dan moet hij ook een nacht in het ziekenhuis verblijven. Emma huilt veel vaker maar dan leg ik Tibe erbij en dan is ze meteen gelukkig. Je ziet echt dat ze een tweeling zijn en onafscheidelijk van elkaar zijn. Maar ik hou zoveel van deze twee kinderen en wil er geen enkel van deze twee missen. 

Als het avond is komt Owen binnen met een mand vol met speelgoed voor de twee kinderen. Achter hem komen mijn ouders mee binnen en zijn vader. Mijn ouders hebben een grote knuffelbeer bij en de vader van Owen heeft een mand met koekjes bij. Ze lopen allemaal naar mijn klein meisje en geven ze een zoen. Toen ik een week geleden hen vertelde dat Emma leukemie had stortte mijn moeder in. Ze kon het niet geloven dat zo een klein meisje zoiets vreselijk al bij haar kon hebben. Ik zei dat Emma wel snel weer beter zou worden want dat we een goede dokter hebben genomen voor onze kleine meid. Tibe gaat meteen naar mijn moeder toe en neemt haar vast aan haar broek. "Pakken, pakken" zegt hij tegen mijn moeder. Ze pakt hem op en zegt hem dat alles goed komt met de zus. Mijn ouders blijven een lange tijd in het ziekenhuis maar om 20u ga ik naar huis en de vader van Owen gaat mee. Ik moet Tibe tenslotte in bad stoppen en eten geven en in zijn bedje leggen. De vader van Owen geeft me buiten aan het ziekenhuis een zoen en zegt dat hij er ook maar eens vandoor gaat. Ik zeg hem dat ik bel als er iets verandert en hij knikt en loopt door. 

Thuis maak ik een potje ravioli warm in de magnetron. Ik geef Tibe wat eten en stop hem daarna in bad. Ik zet me even voor de televisie met hem en dan valt hij in slaap. Ik breng hem naar zijn bedje en loop daarna terug naar beneden. Ik maak voor mij ook een blik ravioli warm en eet het op. Als mijn bord leeg is bel ik naar Owen om te vragen hoe het in het ziekenhuis is. Hij vertelt me dat ze slaapt en dat hij nu wat televisie aan het kijken is en binnen een uurtje gaat slapen. Ik zeg hem een welterusten en loop dan naar bad. Ik ga even in bad liggen om me te ontspannen. 

Na een uurtje ga ik uit bad en doe mijn slaapkleedje aan en ga dan nog wat televisie kijken. Sinds Emma in het ziekenhuis ligt kan ik amper slapen. Ik heb zoveel bang om haar te verliezen. Mijn kinderen betekenen zoveel voor mij ook al ben ik mijn jeugd een beetje verloren. Maar ik voelde van de eerste moment dat ik voor hen moest vechten. Dat gevoel is nu alleen maar versterkt door alle tegenslag van in het begin al. Ik ben al gelukkig dat ik een geweldige vriend heb die me door dik en dun steunt. Als alles achter de rug is wil ik met hem trouwen alleen hebben we daar nog niet over gesproken. Hij weet nog niets er vanaf maar dat doe ik als Emma genezen is en weer goed en wel thuis is. Nu is Emma ht belangrijkste en niet mijn eigen geluk. 

Als het 2u is besluit ik toch maar om naar mijn bed te gaan. Boven kruip ik meteen onder mijn lakens. Maar dan lig ik nog een halfuur wakker en dan val ik toch in een diepe slaap.