18 en zwanger

Hoofdstuk 25

Als ik thuis kom geef ik Tibe wat te eten en zet hem daarna in zijn badje. Hij speelt heel de tijd en dan na een halfuurtje haal ik hem eruit. Ik droog hem af en doe hem een pyjama aan en leg hem dan in zijn bedje. Ik loop daarna terug naar beneden en zet me voor de televisie met een aantal sneden brood en een grote tas koffie. 

Ik schrik wakker door de deurbel die gaat. Ik sta op en loop naar de deur. "Owen waar zat je kom snel binnen je bent doornat." Het is buiten aan het stortregenen. Ik loop met hem naar boven en laat hem zich douchen. "Sofie het spijt me maar ik wou even kunnen nadenken. Daarom ben ik even gaan wandelen." "Owen dit is niet even wandelen hé. Dit is een hele avond wegvluchten en je vriendin en je kind in de steek laten." "Ik weet het Soof maar begrijp me nu toch." "Voor jou is het moeilijk maar voor mij ook. Ik vecht al van in het begin dat ik deze twee verwachtte voor hun leven en na hun geboorte voor dat van mij ook." "Jij vlucht iedere keer weg als ik je nodig heb en dat begrijp je precies niet." "Soof kunnen we erover ophouden en me gewoon laten doen." "Oké ik ben weg zie maar dat je zelf voor je was en je plas zorgt." Ik draai me om en loop naar Tibe zijn kamer. Ik zet mij op de schommelstoel en val daar gelijk in slaap.

"Mama ik ben wakker. Mama wakker worden." Ik kijk rond en zie dat ik op Tibe zijn kamer heb blijven slapen. Ik pak Tibe op en loop met hem naar zijn kledingkast. Ik kies er een mooie trui uit en een jeansbroek en een paar sokken. Ik loop naar de verschoontafel en verschoon zijn nachtluier. Tibe kan overdag zelf naar het toilet maar 's nachts gebeuren er anders nog te vaak ongelukjes. "Mama waar is Emma?" "Tibe lieverd Emma zal nooit meer naar huis komen. Emma is naar de hemel waar de engeltjes zitten." Tibe kijkt me verbaasd aan alsof hij het niet begrijpt. "Mama is dat daar?" Hij wijst richting de hemel en ik zeg hem dat het juist is. Ik doe hem zijn kledij aan en loop dan met hem naar beneden. Ik zet hem in zijn stoel en smeer twee sneden brood met smeerkaas. Hij eet ze nauwkeurig op. Daarna krijgt hij nog een glaasje melk. Ik zet me naast hem neer en eet zelf ook wat. Daarna ga ik met Tibe naar boven en poets ik zijn tanden en daarna die van mij. Maar Tibe wil me helpen waardoor ik helemaal onder de tandpasta hang in mijn gezicht. We liggen heel hard te lachen als de donderwolk Owen binnen komt. "Wat hebben jullie plezier." Dan draai ik me zelf om en begint hij ook mee te lachen. 

Als ik men make- up heb bijgewerkt brengen we Tibe naar mijn ouders. We moeten vandaag alles regelen voor de afscheidsplechtigheid. We rijden de oprit bij mijn ouders op en dan zegt Tibe. "Mama ga ik naar oma en opa spelen?" "Ja, Tibe want mama en papa moeten nog vanalles regelen." "Oh maar ik vindt dit ook leuk hoor bij oma en opa. Dan eet ik altijd warme wafels met aardbeien." We stappen uit en nemen Tibe uit de wagen. Mijn moeder neemt hem over en vragt me hoe het nu gaat. Owen zit ondertussen  al terug in de auto. "Owen doet vreemd maar ja en hij kwam gisteren om 24u thuis helemaal doorweekt." Ze neemt me in een omhelzing en dan laat ik haar los want we moeten door. 

Als we bij de begrafenisondernemer zijn om een grafsteen te kiezen wordt het Owen weer teveel en loopt hij weer weg. "Neem me niet kwalijk maar hij weet met zichzelf geen weg." Ik kies een mooie zwarte marmeren steen met daar dan een witte plaat op met haar naam, geboorte- en overlijdensdatum en een foto. Ik laat ook de tekst erop zetten van rust zacht lief dochtertje en tweelingszusje. Als ik daar dan klaar ben loop ik naar mijn auto als ik Owen nergens vindt. Ik rijd nu naar de bakker en de parochiezaal om een koffietafel te regelen. Nadien ga ik naar de kerk en regel de hele plechtigheid met de priester. 

Daarna rijd ik naar mijn ouders en vertel ik hen over hoe dat Owen weer is weggelopen. Ik begin terug te huilen want ik besef al te goed dat ik hem nodig heb om mij ook te steunen. Mijn moeder en vader nemen me goed vast en zeggen me dat alles wel in orde komt. Dan komt mijn kleine mannetje binnen. "Mama je komt me toch niet halen hé want ik heb nog geen wafels gekregen van oma." Mijn moeder lacht en zegt dat ik ook wel mee blijf eten dan kunnen we allemaal van de heerlijke wafels genieten. Ik ga mijn moeder helpen in de keuken om het beslag klaar te maken. Tibe komt er ook bij en zit continu met zijn vingertje in de kom aan het beslag. Daarna lekt hij zijn vingertje af en zegt hij dat het lekker is. We lachen allemaal maar ik zeg maar tegen hem dat hij maar met opa paardje moet spelen. Tibe loopt vrolijk naar mijn vader en begint met hem te spelen. Ik was ondertussen de aardbeien af en snij de kroontjes eraf en daarna snijd ik hen doormidden. Daarna dek ik samen met mijn moeder de tafel en roepen we de twee om te komen eten. 

Tibe genoot echt van zijn wafels maar we gingen daarna toch maar eens naar huis. Als ik thuis aankom is het stil dus Owen zal hier wel nergens zijn. Als ik verder loop zie ik een briefje op de tafel liggen. Ik loop naar de tafel en neem het briefje. Op het briefje staat ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zo wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Wat gaat er volgens jullie in het briefje staan? 

Laat jullie reacties en stemmen achter! Alvast bedankt.