18 en zwanger

Hoofdstuk 36

Tibe is heel de dag heel verdrietig. Ik heb vandaag weer heel veel last van de zwangerschap. We zijn nu op weg naar het ziekenhuis. Tibe wil graag zijn vader nog zien. De vader van Owen vertrekt overmorgen weer terug naar de kust want morgen wordt Owen begraven. Ik wil niet dat het afscheid er zo snel is maar het kan niet anders. Als we aan het ziekenhuis aankomen vraag ik aan de balie waar ik het mortuarium kan vinden. De dame achter de balie belt iemand op. "Ze komen u zo dadelijk halen." "Dankuwel." Even later staat er iemand van de logistiek er om ons naar het mortuarium te brengen. "Gecondoleerd met u verlies." Ik geef haar een knikje en kijk naar Tibe. Als we aan het mortuarium aankomen vraag ik aan Tibe of hij echt wel zijn papa nog wil zien. Hij besluit om toch te gaan kijken. We lopen de zaal in waar Owen ligt. "Tibe hier is papa. Als je wil mag je papa nog een zoen geven alleen is papa wat fris." Tibe loopt naar Owen en pakt Owen zijn hand vast. "Mama, je hebt gelijk papa heeft het koud. Gaan we vragen of ze hem een deken bij geven?" "We zullen als we naar buiten wandelen het vragen als je het goed vindt." "Dat vindt ik goed." 

Na een halfuur gaan we weer door. Ik heb voor Tibe nog een foto gemaakt van hem en Owen. Tibe heeft Owen nog een zoen gegeven. Als we weer in de inkomhal aankomen loop ik iemand bekend tegen het lijf. "Hey Sofie, wat doe jij hier?" "Hey Lucas, ik ben naar het mortuarium gekomen. Owen is gisteren overleden." "Wat erg voor jullie als er iets is je kan me steeds bellen want ik werk weer terug hier. Is dit de kleine Tibe al?" "Dat ben ik maar achtereen ben ik niet meer klein." "Ga je dan hard groeien?" "Nee, maar ik krijg nog een broertje of een zusje." "Ow proficiat dan nog." "Dankje, ik hoop dat het nu goed komt nu dat ik de opvoeding alleen moet doen." "Jij gaat dat schitterend doen." "Ik hoop het want ik wil dat men kinderen niets tekort komen." "Je bent toch een vroedvrouw dus je hebt al wat meer kennis over die zaken dan andere." "Dat is waar maar een eigen kind opvoeden is altijd anders. "Ik ga maar eens verder. Heb je graag dat ik er bij ben met de afscheidsplechtigheid?" "Wil je dat voor mij doen?" "Natuurlijk wil ik dat voor jou doen. Wanneer is het?" "Het is morgen in de voormiddag heb je dan vrij?" "Ik kan vrij nemen wanneer ik maar wil dus ik ga er zijn." "Je bent heel hard bedankt. Ik heb nog nooit zo een goede vriend gehad." "Dat is graag gedaan." 

De volgende dag

Het is zover vandaag nemen we afscheid van Owen. Ik heb Tibe een hemdje aangedaan en een jeans broek. Tibe is heel erg stil maar ik geef hem de tijd dat hij nodig heeft. Hij zit naar de televisie te staren en kijkt naar animatiefilmpjes. Maar achter een geconcentreerd gezichtje zie ik ook een gezichtje dat erg droevig is. "Liefje, wil je iets eten of heb je geen honger?" "Ik heb geen honger mama." "Dan eet je nu niet maar deze middag gaan we wel iets eten." "Ok dat is goed." Ik wandel terug naar de badkamer en doe een zwarte jurk aan en laat mijn haar los. Ik doe wat mascara op dat niet kan uitlopen en verder neem ik een zonnebril en mijn handtas. "Tibe kom je mee want we gaan vertrekken." "Ik kom al." Tibe komt eraan en we gaan naar buiten. Tibe zet zich snel in de auto en ik rij meteen door. 

Eenmaal aan de kerk aangekomen zie ik dat er heel wat volk is gekomen. Tussen de mensen massa zie ik Lucas staan. Hij komt meteen naar me toe en neemt me vast. Ik heb me dagen sterk gehouden maar nu begin ik toch hard te huilen. "Hey, het komt allemaal wel goed. Hij blijft voor altijd in je hart en zal altijd waken over jullie drieën." Ik geef hem een glimlach en we gaan samen de kerk in. Als de mis bijna op het einde is moet ik gaan spreken. "Lieverd, ik snap niet goed waarom het zo is moeten eindigen. We verwachten net samen terug een kindje en dan laat je ons achter. We hebben samen heel wat doorstaan en ik had altijd gehoopt dat we samen onze kinderen en kleinkinderen en wie weet ooit achterkleinkinderen zien op te groeien. Het mocht jammer genoeg niet zijn. Maar ik hoop wel dat je er nu samen met Emma gelukkig bent en dat je altijd over onze 3 engeltjes zult waken. Ik hou zoveel van je en ik hoop dat ik op een dag terug bij je zal zijn". Ik wandel terug naar mijn plaats en zet me terug neer. 

Na de mis gaan we naar de begraafplaats en wordt Owen begraven. Na de begraafplaats gaan we naar de koffietafel. Ik kom terug in contact met oude schoolvrienden die mij en Owen kende. Ik doe met iedereen een babbel en ben op het einde van de dag doodmoe. Als Lucas me thuis brengt leg ik Tibe in bed en kijk ik met Lucas wat televisie. Hij laat me op mijn manier rouwen wat ik erg apprecieer. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey allemaal sorry dat ik nu pas terug een nieuw deel heb. Maar het was erg druk met stage en de examens. 

Dit was het laatste hoofdstuk van het verhaal. Ik heb een voorstel voor jullie denken jullie dat dit goed is voor een einde of moet er een vervolg komen op het verhaal? Laat jullie reacties achter en volgende week neem ik een beslissing

groetjes Tiffany