18 en zwanger

Hoofdstuk 13

Ik wordt wakker doordat de verpleegkundige in mijn kamer komt met mijn ontbijt. "hey, sorry dat ik je wakker maak" "Dat is geen probleem hoor ik moet toch nog opruimen en mijn spullen wegstoppen." "Dan neem ik aan dat je om 13u naar huis gaat mogen als je dit op eet." Ze geeft me een lachje en verdwijnt dan weer.

Als mijn ontbijt bel ik op het knopje. Er komt een verpleegster binnen die ik nog niet heb gezien en ze vraagt me hoe ik me voel. Ik zeg haar dat ik me prima voel en dan vraagt ze waarom ik heb gebeld. "Ik wou rechtstaan om alles in te pakken toen ik opeens besefte dat ik al die tijd in een rolstoel heb gezeten en ik wou vragen of ik al recht mag staan." Ze zegt me dat ik het mag maar dat het goed is dat ik had gebeld omdat ik van al dat liggen duizelig kan zijn. Ze wandelt samen met mij naar de badkamer en vraagt dan hoe het gaat. Ik zeg haar dat alles goed is en ze zegt dan dat ze terug gaat en dat ik een belletje moet doen als er iets is. Als ze weg is ga ik eerst naar het toilet en begin dan alles bijeen te rapen.

Als ik de badkamer heb opgeruimd stap ik rustig terug naar het bed en ga even zitten. Ik ben nog wel snel moe. Als ik terug recht wil staan staat Owen in de deur. "Hey, ben je weer op de been" vraagt hij me. Ik zeg hem dat alles prima gaat en dat ik alleen de kamer nog moet opruimen. Hij helpt al snel mee en als laatste pakt hij de foto van onze twee engeltjes in.

Als we alles hebben opgeruimd krijg ik mijn middagmaal nog en daarna mag ik doorgaan. Owen brengt mijn tas naar de auto en komt dan terug naar me toe. Samen lopen we naar neonatologie. Als we daar binnen komen zien we dat onze twee engeltjes in een open bedje liggen en niet meer in een couveuse. De verpleegkundige komt en ze zegt dat ze het allebei fantastisch doen. Ze zijn in een open bedje gelegd omdat ze nu zelfstandig kunnen ademen en zonder sonde eten krijgen. Ze vraagt of ik het zie zitten om meer langs te komen om een pap flesje te geven. Ik stem er meteen mee in en Owen natuurlijk ook want hij moet me brengen en we hebben twee kinderen die pap moeten krijgen.

Als we net bij de kinderen aankomen beginnen ze allebei te huilen. De verpleegkundige komt en zegt dat ze allebei vast honger hebben. Owen krijgt een glimlach op zijn gezicht tot in China. Al snel is ze er met twee flesjes. Ze geeft ons allebei een baby in onze armen en legt uit hoe we ze het beste kunnen vasthouden en pap geven. Als de flesjes in de mondjes zitten beginnen ze allebei heel hard te zuigen. Maar af en toe moeten we de flesjes eruit halen omdat ze zo hevig zijn en omdat dat niet zo goed is voor de maagjes. Na een halfuurtje zijn ze klaar en moeten we ze vastnemen en met hun hoofdje op onze schouder laten hangen voor te boeren.

Als de tweeling terug in bed ligt komt de verpleging naar ons toe en zegt ze dat we dat super hebben gedaan. Ze maakt ineens een lijstje op wanneer de tweeling pap moet krijgen en wanneer we er zeker bij kunnen zijn. Dan zegt ze ineens uit het niets en als jullie morgen hier om 9u zijn mogen jullie de tweeling in bad doen. Natuurlijk stemmen we daar meteen mee in. Als de tweeling terug slaapt verlaten we het ziekenhuis en rijden we naar het tienermoeder huis. Ik zeg tegen iedereen een tot ziens en vertrek dan naar mijn echte thuis.

Thuis aangekomen hangen er slingertjes op en staat er in de voortuin een ooievaar met twee poppen in. De ene pop heeft blauwe kledij aan en de andere roze kledij. Als ik de auto verlaat komt de buurvrouw met een cadeau. "Hey meisje, ik heb gehoord dat je een tweeling hebt gekregen. Is dat niet zwaar op die leeftijd" vraagt ze. Ik stel haar gerust en ze duwt het cadeau in mijn handen. Ik maak het open en zie er een bon in zitten van 500 euro. Ik zeg haar dat ik dat echt niet kan aanvaarden want dat het veel geld is. Meteen stelt ze me gerust en zegt ze dat het een cadeau van de buurt is. Zo kunnen we zelf zien wat we nog nodig hebben en kunnen gebruiken. Ik denk na en denk meteen aan een kinderwagen met twee kanten aan. Ik bedank haar en ze loopt weer weg. Mijn moeder trekt me meteen in een omhelzing en zegt "welkom terug thuis". Ik loop naar binnen en daar staat een park (box) en er liggen beertjes en speelgoed in. Overal in de deuren staan veiligheidshekjes.

Boven in de kamer staat er nu een tweepersoonsbed voor mij en Owen. 2 bureaus en twee kledingkasten. Ik plof me op bed en Owen komt bij me liggen en zo val ik in slaap.