18 en zwanger

Hoofdstuk 21

Ik stap naar buiten en geef Lucas een zoen op zijn wang. "Wow wat zie je er mooi uit." "Dankje jij ook!" Dat meen ik oprecht want hij ziet er echt heel knap uit.
Ik stap in zijn jaguar en hij start de auto en hij rijd met me weg.
"Hoe gaat het met Emma?" "Goed maar ze is heel suf en ik ben men klein meisje aan het verliezen." "Is de behandelende arts nog langs geweest vandaag?" "Ja maar enkel met het slechte nieuws dat ze ongeneeslijk is."

Er is een 5 minuten stilte. "Wat doe jij eigenlijk voor de kost te verdienen normaal gezien?" "Ik studeer vroedkunde in de avondschool maar ik ga al een lange tijd niet meer. Ik ga proberen men examens mee te doen en hopelijk ben ik er dan door." "Als je wil en hulp nodig hebt bij bepaalde vakken laat je me het maar weten." "Dankje ik apprecieer je hulp enorm. Is er bij jou iemand in je leven?" "Neen, ik ben nog maar een jaar afgestudeerd. Ik heb tijdens mijn studie geen tijd gehad voor een relatie. Ik heb ook altijd maar oog gehad voor één iemand maar zij heeft nooit oog voor mij gehad." "Ooh wat jammer voor je!"
Daarna volgt er weer een stilte en na een halfuur komen we bij een restaurant aan.
Hij loopt naar mijn deur en doe deze open en neemt me dan bij men arm.
Had hij niet eerder in mijn leven kunnen komen dan had ik misschien een andere toekomst gehad. Maar ik kan men twee engeltjes ook niet missen.
We lopen naar binnen en het is een heel chique restaurant en Lucas had al gereserveerd.
De ober brengt ons naar de tafel. Lucas trekt mijn stoel naar achter en ik zet me dan neer. "Dankje en dit is geweldig. Dit is het eerste in jaren dat ik nog heb gedaan dankzij jou. Ik ben je heel dankbaar hiervoor." Hij geeft me een glimlach en zegt me dat hij dat graag voor me doet.

We bestellen allebei een biefstuk met frieten en witte wijn. Ondertussen praten we bij over de jaren die zijn verstreken. Na het hoofdgerecht eten we een dessert. Lucas neemt een banana split en ik dame blanche. Hij geeft me een lepel van zijn ijs en ik geef hem één van mij.
Na ons dessert betaald Lucas en gingen we naar buiten. Over het restaurant was een park en daar gingen we wandelen. "Heb je al met Owen kunnen praten want jullie zien elkaar niet veel he?" "Owen en ik hebben nog niet echt kunnen praten en dat kunnen we eigenlijk nooit. Hij sluit zich altijd af als het te ernstig wordt. Owen en ik zijn voor de kinderen zijn geboren uiteen geweest toen zijn moeder overleden was. Ik weet niet of hij het verlies van Emma te boven zou komen." Ik voel een traan over mijn wang rollen en ik snik. Lucas draait me naar zich toe. Ik kijk in zijn ogen ...

-----------------------------------------------------------
Sorry voor het korte hoofdstuk maar ik heb maandag examen. Speciaal voor jou kyrasenna heb ik nog snel een stukje neergeschreven. 

Groetjes,

Tiffany