18 en zwanger

Hoofdstuk 1

Een maand later

Ik loop naar de spiegel maar voel me duizelig. Ik denk in mezelf dat ik ziek aan het worden ben of dat het door mijn menstruatie komt. Ik neem een slok water en zet me even neer op de wc- bril. Na een halfuurtje sta ik op en stap ik in de douche en was me. Daarna wandel ik terug mijn kamer binnen en zie Owen nog als een roosje slapen. Ik ga terug naast hem liggen en neem hem vast en geef hem een kus op zijn slaap.

In de middag zitten we met 2 aan dec eettafel en zijn we aan het eten. " Schatje is er iets want je bent al heel de ochtend zo stil? " vraagt Owen. Ik zeg hem dat ik me niet zo goed voel. Hij kijkt me bezorgd aan en zegt me dat als het morgen niet beter is ik hem moet opbellen. Ik beantwoordt hem met een ja- knikje en eet verder.

Een week later

Ik voel me nog steeds slecht want ik ben elke ochtend duizelig. Mijn menstruatie is ook al een week te laat. Ik begin me echt zorgen te maken. Ik bel Owen op en leg hem alles uit. Na een halfuur staat Owen bij mij thuis en rijden we naar mijn huisarts. Bij mijn huisarts aangekomen zie ik dat het superdruk is. Ik zet me neer en Owen komt naast me zitten en neemt me stevig vast. "Alles komt wel goed er zal niets aan de hand zijn." Maar ik vindt dat Owen toch gemakkelijk kan praten.

Een uur later zitten we nog steeds te wachten op de dokter. Op eens wordt ik heel duizelig en voel ik dat ik moet gaan braken. Ik loop snel naar de toilet en braak. Ik blijf even zitten en er wordt op de deur geklopt. "Schat is alles in orde daarbinnen of moet ik bij je komen?" Ik zeg dat alles in orde is maar eigenlijk voel ik me barslecht.

Na het bekomen loop ik uit het toilet en wandel ik terug de wachtkamer binnen. Als ik neerzit vraagt Owen of dat alles echt wel in orde is want dat ik maar bleek eruit zie. Net op het moment dat ik wil antwoorden roept de dokter ons binnen.

We lopen naar binnen en zetten ons neer. De dokter vraagt voor wie het is. Ik zeg dat het voor mij is en dan vertel ik de klachten en over mijn menstruatie die maar uit blijft. De dokter vertelt me datc het om een zwangerschap kan gaan en daarom trekt hij bloed.
Na het onderzoek vertelt hij me dat ik morgenavond moet bellen voor de resultaten. Daarna staan we recht en wandelen we naar buiten.

Aan de auto begint Owen erover dat we een zwangerschapstest moeten gaan halen dan weten we het meteen. We stappen in en rijden naar de Delhaize en kopen een test. Als we bij mijn thuis aankomen zittwn mijn ouders aan tafel te eten. Ik wordt meteen terug duizelig en loop snel naar de badkamer. Iets later wandelt Owen binnen en houdt mijn haar vast en wriijft over mijn rug. Na een halfuur doen we de test. Na 5 minuten krijgen we het resultaat.
Owen heeft meer zenuwen dan ik. Na 5 minuten neemt hij de test en we zien dat ik al 1 maand ver ben.

Owen is in paniek en loopt weg en ik hoor zijn auto na 2 minuten wegscheuren. Ik val op bed en begin superhard te huilen. Mijn moeder komt boven en neemt me vastvin haar armen en vraagt waarom Owen wegliep. Voor ze een antwoordt kreeg zag ze de test al liggen. Daarna kijkt ze geschrokken naar mij en vraagt hoe dit kan. Ik negeer haar vraag en huil alleen maar. "Het komt wel goed meid je doet gewoon een abortus en dan komt alles terug in orde." Ik kijk haar aan en zeg haar dat ik nog niet weet wat ik wil.

Een uur later krijg ik een sms van Owen. "Sorry schat ik wist gewoon niet hoe ik moest reageren maar we moeten morgen wel praten." Ik antwoordt hem dast hij maar naar hier moet komen.

De volgende dag
Ik hoor geklop op mijn slaapkamerdeur en even later staat Owen binnen. Hij vertelt me dat hij het nog niet ziet zitten maar dat hij mijn keuze zal aanvaarden.
Ik vertel hrm dat ik geen abortus wil en dat ik het wil houden omdat het van ons is.

Mijn moeder klopt en komt er bij zitten. Ik vertel mijn moeder dat ik het kindje wil houden. Maar mijn moeder wordt super kwaad en zegt me dat ik dit nog niet kan want dat ik haar kleine meid ben. Ze zegt me ook dat ik dan niet meer kan studeren, maar liever dat dan mijn kindje te moeten verliezen. Tenslotte is het oook van Owen en daardoor wil ik het zeker niet kwijt. Even later gaan mijn moeder en Owen weg en blijf ik alleen achter. Ik kijk in mijn spiegel en neem mijn buik met mijn 2 handen beschermend vast. "Dag kleintje, ik laat je even weten dat niemand ons scheidt wat daar dan ook de gevolgen van mogen zijn."

Ik kom beneden om te eten en mijn moeder en vader beginnen er allebei over dat ik het echt niet kan houden en dat ik moet studeren. Maar ik wordt kwaad en vertel hen dat ik geen abortus doe en dat ik dan eventueel wel ergens anders ga wonen. Mijn moeder begint hard te huilen en ik ren naar mijn kamer. Thuis is het dus ruzie omdat ik het kind wil houden en met Owen loopt alles goed. Hopelijk krijg ik mijn ouders nog overtuigt om het kind wel te houden en anders zal ik ergens anders moeten gaan wonen.

's avonds
Ik bel naar de huisarts voor de resultaten van mijn bloed en krijg te horen wat ik al wist. Hij stelt me voor om zo snel mogelijk een afspraak bij de gyneacoloog te maken. Zodat ik een grondige check- up kan laten maken en met haar kan praten over de verdere gevolgen. Na het telefoontje leg ik me neer in bed en val ik al snel in slaap.