Aşk mı ?

35-Mutluluk

Yazarın Notu

Sevgili okurlarım, hepinize ayrı ayrı mutlu hafta sonları diliyorum... Umarım bölümü seversiniz :)) Sürprizli bir bölüm ;)

----------------

"Dönmüşsün!"

"Ah evet. Ama uçak seyahatim o kadar da iyi geçmedi. Yanımda ki teyze üzerime kustu."

Yüzümü ekşittim. Gerçekten iğrençti. Enes'i hatırlarsınız, ilkokuldan beri bana kafayı takan ama en iyi arkadaşlarımdan olan Enes. Hani şu güreş takımına sevdiği kız için giren sonra dayak yiyen kızdan vazgeçen Enes.

Biz böyle konuşurken bir anda arkadan birinin öksürme sesi geldi. Berk! Tamamen aklımdan çıkmıştı. Enes çatık kaşlarla arkama baktı. Bende alt dudağımı ısırarak Berk'e doğru döndüm.

"Ben sizi tanıştırmayı unuttum. Bu Enes, Amerika'ya öğrenci değişim programı ile gitmişti. Bu da Berk, Kasım'da Yunanistan gezisinde tanıştık."

Berk yavaşça yaklaştı ve elini uzattı. Enes, Berk'e düşmanıymış gibi bakıyordu. Berk'te aynı şekilde Enes'e.

"Memnun oldum."

Enes elini uzatmadı. Çatık kaşlarla Berk'e bakmaya devam ediyordu. Berk'in gülümsemesi yüzünde soldu ve elini geri çekti. Enes aşağılarmış gibi sırıttı.

Berk bana döndü ve gülümsedi. Arkasına dönüp yürümeye başladı.

"Sen O'sun."

Durdu ve Enes'e döndü.

"Genç varis. Arslanların gözdesi. Ha birde Ataoğlu vardı. Çok küçükken ailesini trafik kazasında kaybeden, abisinin ölüsünü gören küçük velet."

Enes bir kahkaha patlattı. Bu işin sonu o kadar mükemmel bitmeyecekti.

"Sen bunları nereden biliyorsun?"

"Mehmet Amca sağ olsun."

Berk bir anda kaskatı kesildi. Elini yumruk yapıp sıktı. Soğuktan burnu kıpkırmızı olmuştu. Ağzından havanın soğukluğuna karışan buharlar çıkıyordu. Hızla Enes'in üzerine yürümeye başladı.

"Sikerim lan veledini!"

Berk'in yumruğuyla yere serilen Enes benim kadar şaşırmıştı.

"Berk! Dur!"

Enes'i yerde bile rahat bırakmamıştı. Yumruklarının ardı arkası kesilmiyordu.

"Kuzey!!!"

Aklıma gelen ilk ismi çağırmıştım. Güvenlik kulübesinden çıkan Kuzey bir koşu Berk'le Enes'i ayırdı. Ben Berk'i zapt etmeye çalışıyordum. Kuzey'de Enes'i arka tarafa götürüyordu.

"Getir o piçi buraya Kuzey!! Ona ne lan benim hayatımdan!!"

"Berk! Kendine gel!"

Berk'in hızla inip çıkan göğüsüne ellerimi koydum ve onu sakinleştirmeye çalıştım.

"Sakin ol... Tamam mı? Gitti..."

Berk'le gözlerimiz birbirini bulduğunda ilk defa onun gözlerinde ki kara şimşekleri görmüştüm.

"Çocuk sana sadece velet dedi. Neydi bu sinir şimdi?"

Berk 'hayır' anlamında kafasını salladı ve gözlerini kapattı. Alnını alnıma yasladı. Hala nefes nefeseydi.

"Konu bu değildi... Bir daha... Asla benden başkasına öyle sarılma. Yemin ederim... Bu sefer dövmem... Öldürürüm..."

Bende gözlerimi kapattım.