Aşk mı ?

37-Düşman

Arkadaşlar bir süre yazamayacağımı belirtmek istiyorum. Çok yoğun bir programım var ve bu yüzden 37. Bölümü yayınlamak istedim. Bana Instagram veya Snapchat hesaplarımdan ulaşabilirsiniz. 

Instagram- ceydaanur_

Snapchat- Ceydanur25

-------------------

"Anne, bak eğer iyi değilsen İstanbul'a dönebilirim. Benim için sorun olmaz, babam içinde olacağını sanmıyorum." 

"Hayır Alya, siz beni düşünmeyin tatlım. Ben iyi olmaya çalışacağım." 

Annemin sesi her telefon ettiğimde aynı şekilde ağlamaklı geliyordu. Gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım. Kesinlikle annemi yanıma getirmeliydim. Ya da ben onun yanına gitmeliydim ama bunu kabul etmiyordu.

"Pekala... Kendine iyi bak annecim, üzülme artık." 

"Sen ne yapardın Alya? Seni gülümseten biri hayatından aniden çıksaydı... Sen üzülmez miydin?" 

Annem haklıydı. Bir an Berk'in hayatımdan çıkıp gittiğini düşündüm. Temelli... Korkunç bir şey olurdu bu. Kimse beni yatıştıramazdı o zaman. Kendimi berbat hissederdim.

"Anne... Ben dayanamayacağım, babamla konuşacağım ve seni buraya getirteceğim. Sen bu haldeyken ben burada gülemem. İtiraz istemiyorum. Hemen valizini hazırla." 

Telefonu cevap vermesine fırsat bırakmadan hızla kapattım ve arkamı döndüm. Kapıda Berk'i . görmeyi beklemiyordum. Biraz ürkmüştüm ama tanıdık yüz içimi ferahlatmıştı. Berk'i kaybetmek nasıl bir duygu olurdu acaba? Neler hissederdim? 

"Bir tanem, her şey yolunda mı?" 

Berk bana doğru yaklaşınca onda ki değişikliği fark etmiştim. Saçlarını kestirmişti. Sonunda(!) Gülümsedim ve bana doğru açılan kollarının arasına girdim. 

"Hm... Sayılır, annem buraya gelecek. Babamı bu konuda ikna etmem gerekiyor." 

"Ne? Annen mi?" 

"Evet... Çok mu garip?" 

"Hayır güzelim, sadece babanın şuan ki karısı nasıl tepki verir diye düşündüm. Pek iyi karşılayacağını düşünmüyorum." 

Berk'in kolları arasından çıktım ve dolabıma doğru ilerledim. Üzerimde pijamalarla aşağıya inemezdim. Bu yüzden siyah bir t-shirt ve pantolon elime aldım. 

"Sence umurumda mı? Annem kötü zamanlar geçiriyor. Bunun için kim ne derse desin, annem bu eve gelecek." 

Berk gözlerini kıstı ve haince gülümsedi.

"İşte benim bebeğim böyle olmalı." 

Bende güldüm ve Berk'i kolundan tutup dışarı çıkardım.

"Üzerimi değiştireceğim."

"Yardım edebilirdim?" 

"Aşağıda bekle Berk(!) Aşağıda(!)" 

'Ben suçsuzum.' der gibi ellerini havaya kaldırdı. Bende hızla kapıyı kapattım ve giyinmeye başladım. Buraya geleli yaklaşık üç gün oluyordu. Babama gittikçe daha fazla alışıyordum ama annemin evde o halde olmasına yüreğim el vermiyordu. Bu yüzden her ne olursa olsun annem buraya gelecekti.

Üzerimi değiştirdikten sonra hızla aşağıya indim. Kahvaltı masasında babamı göremeyince şaşırmıştım. Berk oturmuş keyifle çayını içiyordu. Sarp koltukta oturmuş televizyon izliyordu. Bir yandan da Irmak'ın ona kaşık kaşık verdiği kahvaltılık gevreği yiyordu.