For Your Eyes Only

Chapter 2

Το παρτυ του κολλητου μου εσπασε ολα τα ρεκορ.Φαγαμε,χορεψαμε και ηπιαμε. Μετα τις δυο το πρωι τα παιδια αρχισαν να σπανε σιγα σιγα και τωρα τεσσερις το πρωι εχουν φυγει ολοι και εγω με τον Νι καθομαστε και τρωμε την τουρτα που απεμεινε. Βασικα,παιξαμε τουρτοπολεμο και ολο το σαλονι του εχει γινει χαλια,υπαρχει αρκετη στους τοιχους καθως κι ο καναπες εχει εναν μεγαλο λεκε απο το σοκολατενιο μερος ενω στο πατωμα εχει πεσει το περισσοτερο σιροπι φράουλας.Επισης καποιος ηπιε τοσο πολυ που τελικα ξερασε μεσα σε ενα βαζο με λουλουδια. Η κουζινα ευτυχως σωθηκε, καθομαστε στο τραπεζι και τρωμε την αναμικτη τουρτα πινοντας χυμο. Το μονο που εμεινε αφου τα μπουκαλια με μπυρα,κρασι, ουισκι,γκαζοζες και αλλα τετοια τελειωσαν.

"Χρειαζεσαι βοηθεια για να μαζεψεις τον χαμο που καναμε...τι θα πεις στη μαμα σου;" τον ρωταω μασωντας τη μπουκια μου και με κοιταει διχως να απαντησει.
"Ασχετο,αλλα αληθεια τωρα, γιατι μενεις ακομα με τους γονεις σου; Εγινες 22 μπορεις να πιασεις μια καλη δουλεια και το πολυ σε πεντε μηνες να βρεις ενα δικο σου διαμερισματακι μικρων τετραγωνικων και να ανεξαρτητοποιηθεις ή..." αφηνω την προταση μου μετεωρη φοβουμενη να συνεχισω τη σκεψη μου. Οταν δεν ολοκληρωνω με κοιταει εντονα.

"Ή τι;" ρωταει σιγανα και αναστεναζω,κοιταω οπουδηποτε αλλου εκτος απο εκεινον και σκεφτομαι καλα πριν απαντησω.

"...ή μπορεις να μεινεις με εμενα."λεω και χαμογελαει αχνα αλλα σοβαρευει ξανα συντομα.

"Οχι,ουτε καν." το αποκλειει και τον κοιταω σμιγοντας τα φρυδια μου.

"Γιατι οχι;" ρωταω σχεδον παρεξηγημενη και γελαει με την αντιδραση μου.

"Δεν θα μπορουσα να σου γινω βαρος." μου λεει κοιταζοντας με και τωρα ειναι η σειρα μου να γελασω.

"Πας καλα; Θα εχουμε φαση ρε, ελα!" του λεω αλλα κουναει αρνητικα το κεφαλι του γελωντας.

"Ελααα!" του κανω παρακαλια σαν μωρο και γελαει δυνατα γεμιζοντας το χωρο με το γελιο του.

"Παμε να με βοηθησεις να καθαρισουμε και θα το σκεφτω." λεει και σηκωνεται προχωρωντας στο μεγαλο διαδρομο και μπαινει στο μπανιο για να γεμισει τον κουβα της σφουγγαριστρας με νερο. Τον ακολουθαω βαριεστημενα και οταν καθομαι στο καπακι της λεκανης γελαει ξανα.

"Παιδι μου,τι γελας; Οι αλλοι ηπιαν εσενα χτυπησε το κρασι στο κεφαλι;" ρωταω δυνατα και γελαει ξανα παρασυροντας κι εμενα κι ετσι καταληγουμε να γελαμε μαζι.

"Οχι απλά...έχεις λερωθει..."εξηγεί μέσα από το γέλιο του και γυρνάω απότομα στον καθρέφτη κοιτάζοντας την αντανάκλαση μου.

"Σκατά!"εντοπίζω αμέσως δύο λεκέδες στο τζιν μου πουκάμισο,στον γιακά και στην αριστερη πλευρά του στήθους μου. Κατέστρεψα το αγαπημένο μου συνολακι.

"Δεν πειράζει, βοήθησε με να καθαρίσω και θα σου δώσω ρούχα να αλλάξεις μετα."μου λέει και γνέφω ακολουθώντας τον στο σαλόνι με τη σφουγγαριστρα και ένα λεκανακι με δύο πανιά.

[...]

Η ώρα έχει πάει πέντε το πρωί και έχω γίνει χάλια όμως άξιζε τον κόπο γιατί κάναμε ενα σπίτι παλατάκι. Λάμπει ολόκληρο! Ακολουθώ τον Νι στο δωμάτιο του και κλείνει την πόρτα. Το κρεβάτι του είναι κουκετα και όποτε κάνουμε sleep over κοιμάμαι εδώ. Κατευθύνεται στην ντουλάπα του και πιάνει μια ροζ κοριτσιστικη νυχτικια και τον κοιτάω που είναι έτοιμος να βάλει τα γέλια.

"Είναι μιας ξαδέρφης μου βλάκα!"μου λέει και γελαω.

"Αχα,ναι οκ."λέω γελώντας και ξεφυσαει έχοντας ένα γλυκό χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπο του. Μπαίνω πίσω από το παραβάν που έχει στη γωνία του δωματίου του και βγάζω γρήγορα τα λερωμένα ρούχα μου και φοράω το ροζ νυχτικο. Ο Νι έχει ήδη ξαπλώσει στο κάτω κρεβάτι έτσι σκαρφαλώνω τη σκάλα και πέφτω στο πανω κρεβάτι κουρασμένη.

"Καληνύχτα..."τον ακούω να μουρμουρίζει και γελαω λιγο.

"Νύχτααα..."απαντάω και χασμουριεμαι. Πριν το καταλάβω με έχει πάρει ο ύπνος.