For Your Eyes Only

Chapter 38

Δυστυχώς, το όνειρο τελείωσε γρήγορα πιο γρήγορα από ότι περίμενα.  Χθες επιστρέψαμε με τον Χάρρυ στο διαμέρισμά του. Σήμερα, κλείνουμε τέσσερις μήνες μαζί και είμαι ενθουσιασμένη.   Το πρωί μου έφτιαξε πρωινό και τώρα με πηγαίνει με το αυτοκίνητο μέχρι το ωδείο όπου διδάσκω. 

" Θα έρθω να σε πάρω όταν τελειώσεις. Τα λέμε μωρό μου. " με αποχαιρετάει με ένα πεταχτό φιλί και χαμογελάω βγαίνοντας από το αυτοκίνητο.
Όταν προχωράω στην είσοδο πέφτω πάνω σε κάποιον.  Τα μάτια μου ενώνονται με δύο γαλανά που σίγουρα έχω ξαναδεί. 

" Κάθριν, τι κάνεις; "

" Είμαι καλά Ζακ.  Εσύ; " ανταποδίδω την ερώτηση. 

" Κι εγώ καλά.  Πήγαινες στο ωδείο; "

" Ναι. Διδάσκω βασικά. " λέω και χαμογελάει.

" Τέλεια! Τι όργανο; "

" Κιθάρα.  Πρέπει να πάω όμως, έχω αργήσει. " λέω και γνέφει.  Ακουμπάει τον ώμο μου και χαμογελάει.

" Θα τα ξαναπούμε.  " μου λέει κλείνοντας μου το μάτι και απομακρύνεται.
Τι στο καλό ήταν αυτό;

" Γειά σου Κλίντον. " χαιρετάω ευγενικά τον γραμματέα μας και χαμογελάει.

" Γειά και σε σένα Κάθριν.  " απαντάει φτιάχνοντας τα γυαλιά οράσεως του στα μάτια του πριν επιστρέψει στην δουλειά του.  Κατευθύνομαι στην αίθουσα.  Μερικοί μαθητές και μαθήτριες είναι ήδη εκεί.  Με χαιρετούν με ένα θερμό χαμόγελο και ανταποδίδω καθώς φτάνω στην έδρα.  Βάζω στη δόνηση το κινητό μου όταν η διευθύντρια κυρία Μπέργκεν μπαίνει στον χώρο με ένα αγόρι στην ηλικία μου να ακολουθεί από πίσω. 

" Κάθριν πως είσαι; " με ρωτάει με ένα χαμόγελο. 

" Είμαι καλά Λούσι, εσύ; " Χαμογελάω αχνά.

" Μια χαρά γλυκιά μου. Σε ευχαριστώ.  Λοιπόν, είναι η μέση της χρονιάς όμως έχουμε μια καινούρια εγγραφή.  Αυτός είναι ο Ζέυν Μάλικ και θα αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας, χαλαρά. " μου λέει και γνέφω χαμογελώντας σε εκείνον.  Η διευθύντρια αποχωρεί και αυτός στέκεται ακόμα απέναντί μου.

" Ζέυν, είμαι η Κάθριν η δασκάλα σου. Ό, τι θέμα υπάρξει,  κάποια απορία ή δυσκολία ρώτα χωρίς δεύτερη σκέψη.  Μπορείς να κάτσεις όπου θέλεις. " λέω δείχνοντας την τάξη και γνέφει πριν απομακρυνθεί. Όταν γυρνάει την πλάτη του, τον παρατηρώ καλύτερα.  Φοράει μια λευκή μπλούζα με ένα κόκκινο κάρο πουκάμισο και ένα σκούρο μπλε τζιν.  Στην πλάτη του κουβαλάει την κιθάρα του.  Επιλέγει το τελευταίο θρανίο στη μεσαία σειρά και μόλις σηκώνει το βλέμμα του ενώνεται με το δικό μου και κοιτάζω γρήγορα αλλού.  Μου φάνηκε ή χαμογέλασε σα να πέτυχε κάτι;  Επίσης παρατήρησα ένα σκουλαρίκι στο κάτω χείλος του;

" Εντάξει παιδιά.  Καθίστε στις θέσεις σας να ξεκινήσουμε. " λέω δυνατά και όλοι πιάνουν τις κιθάρες τους.