For Your Eyes Only

Chapter 48

Μετά από δύο μέρες στην απομόνωση βρισκόμαστε ξανά όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο.  Στο δωμάτιο βασανιστηρίων. Δύο μέρες από όταν αυτά τα κτήνη με βίασαν. Με βίασαν ενώ ήμουν αναίσθητη και σήμερα με έβγαλαν από εκείνο το σκοτεινό δωμάτιο που βρισκόμουν δύο μέρες και δύο νύχτες. Νιώθω τόσο βρώμικη.
Μα δεν καταλαβαίνω τι σχεδιάζει αυτή τη φορά το τέρας ο Νίκολς. Δεν βρισκόμαστε δεμένοι σε κάποια καρέκλα, ούτε στριμωγμένοι σε καμιά γωνία.
Οι άντρες του φροντίζουν ωστόσο να μας κρατούν σε απόσταση μεταξύ μας. Κοιτάζω τον Χάρρυ, ο οποίος με το ζόρι προσπαθεί να σταθεί όρθιος. Μια μικρή πληγή υπάρχει στο μέτωπο του και τα ρούχα του είναι γεμάτα αίμα. Όταν αντιλαμβάνεται το βλέμμα μου πάνω του με κοιτάζει κι αυτός. Την προσοχή μας όμως τραβάει η φωνή του Νίκολς που μπαίνει στο δωμάτιο.

" Λοιπόν, το σκέφτηκα πολύ με τον εαυτό μου. Εσάς δεν σας χρειάζομαι. Αυτός που ήθελα εξ αρχής ήσουν εσύ Χάρρυ. Αλλά μόλις συνειδητοποιήσα ότι υπήρχε κάτι που αγαπάς... " γελάει χαιρέκακα.  " Παρακαλώ, οδηγείστε τους κυρίους στην έξοδο. " δίνει εντολή και ο Νάιαλ, ο Λίαμ και ο Λούις μας κοιτάνε πριν περπατήσουν έξω απτην αίθουσα.

" Τώρα, επειδή είμαι πολύ γενναιόδωρος. Υπάρχουν δύο λύσεις. " λέει και κοιτάζει μια εμένα και μια τον Χάρρυ. Είμαι σίγουρη ότι τα μάτια μου προδίδουν το αίσθημα φόβου που νιώθω αυτή τη στιγμή.
" Πρώτη λύση, σας χαρίζω τη ζωή. Αν και μόνο αν εσύ Χάρρυ συνεχίσεις να δουλεύεις για μένα. Και εσύ μικρή μου...δεν φαντάζεσαι πόσο καλά θα πληρώνεσαι αν δουλεύεις για μένα. "

" Μην τολμήσεις! Άθλιο σκουλήκι! " φωνάζει ο Χάρρυ και ξεφεύγει απτο κράτημα του φύλακα. Πλησιάζει γρήγορα τον Νίκολς χώνοντας του μια μπουνιά μες το πρόσωπο.  Ο φύλακας είναι έτοιμος να τον χτυπήσει όμως με νόημα του αφεντικού του πηγαίνει πίσω στη θέση του.

" Μα ηρέμησε αγαπητέ μου. Εγώ μια πρόταση κάνω. " λέει σκουπίζοντας το αίμα στα σκισμένα πλέον χείλη του.

" Όχι όχι! Τίποτα! Θα σε βάλει να δουλέψεις ως πόρνη Κάθριν! Δεν μας συμφέρουν οι διαπραγματεύσεις του!"

" Αν όχι, τότε ένας από τους δύο θα πεθάνει. Η δεύτερη λύση. Διαλέγετε και παίρνετε. " τελειώνει κι ο Χάρρυ έρχεται κοντά μου. Αγγίζει το χέρι μου και μόνο αυτό αρκεί για με κάνει να νιώσω έστω και λίγη γαλήνη μες τη κόλαση που ζούμε.

" Κάθριν όχι, όχι! " μου λέει και κοιτάζω τον Νίκολς για λίγα λεπτά.

" Άφησέ τον ελεύθερο σε παρακαλώ! Θα δουλέψω για σένα. Όμως άστον ήσυχο!" Ξεσπάω σε λυγμούς.  Τα γόνατά μου κόβονται και πέφτω στην αγκαλιά το αγοριού μου.

" Τελική απάντηση; " ρωτάει ο άντρας που στέκεται απέναντί μας.

" Όχι! " Αναφωνεί ο Χάρρυ ενώ εγώ προσπαθώ να κατευνάσω το κλάμα μου.  " Μωρό μου κοίτα με. Σε παρακαλώ... " πιάνει στα χέρια του το πρόσωπό μου.

" Χάρρυ όχι όχι! Μην πεις αυτό που νομίζω. Όχι όχι! " λέω ξανά και ξανά. Με βάζει στην αγκαλιά του ψιθυρίζοντας ένα 'σσσς' σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να σταματήσω να κλαίω. 

" Χάρρυ όχ-"

" Σε αγαπάω! " με διακόπτει δίνοντάς μου ένα σύντομο φιλί. Ο φύλακας με σηκώνει απομακρύνοντάς με από εκείνον.

" Εντάξει Νίκολς, κέρδισες. Είμαι δικός σου. " τα λόγια του Χάρρυ αντηχούν στα αφτιά μου καθώς κι ο ήχος απτο πιστόλι του Νίκολς που οπλίζει.
Μα πλέον βρίσκομαι με τους υπόλοιπους έξω στο δρόμο. Τα αφτιά μου βουίζουν και το μυαλό μου γυρίζει. Ο Λίαμ μου λέει ότι έκαναν ένα κρυφό τηλεφώνημα κι η αστυνομία όπου να ναι θα φτάσει.  Δίκιο έχει αφού την επόμενη στιγμή ακούγονται σειρήνες περιπολικών να πλησιάζουν.  Μα ποιο το νόημα; Αφού την ίδια στιγμή ακούγεται ένας δυνατός κρότος. Ο εκκωφαντικός θόρυβος απτο πιστόλι και έπειτα απόλυτη ησυχία. Η ψυχή μου αρχίζει να τρέμει και τα μάτια μου βουρκώνουν.
Ειλικρινά δεν ξέρω πως βρίσκω τη δύναμη και το θάρρος να τρέξω πίσω στο χώρο που βρισκόμουν πριν.  Μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσω την πραγματικότητα κι όχι κάποιο φανταστικό σενάριο που έχει φτιάξει το μυαλό μου.
Μόνο όταν ο Λίαμ με ταρακουνάει για να 'ξυπνήσω' καταλαβαίνω ότι ουρλιάζω. Ουρλιάζει το στόμα μου. Ουρλιάζει η ψυχή μου. Από πόνο.  Ο Χάρρυ μπροστά μας κείταιται αιμόφυρτος στο έδαφος και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να πάρω τη θέση του. Κλαίω δυνατά, τα πόδια μου δεν με κρατούν και σέρνομαι κοντά του. Κλαίω πάνω από τον έρωτα της ζωής μου.  Τον κρατάω στην αγκαλιά μου και ανοίγει με δυσκολία τα όμορφα πράσινα μάτια του.

" Μην κλαις όμορφη... "ψιθυρίζει με ζόρι. 

" Χάρρυ, φίλε θα γίνεις καλά! Ένα ασθενοφόρο φτάνει σε δύο λεπτά. Και η αστυνομία τους έπιασε επιτέλους φίλε! Να δεις που του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαστε όλοι μαζί και θα κάνουμε μια καινούρια αρχή. Μόνο μείνε μαζί μας! " ο Λίαμ έρχεται κοντά μας και ενημερώνει για τα γεγονότα που εξελίχθηκαν εντός ολίγων λεπτών.
Βγαίνουμε έξω στηρίζοντας τον Χάρρυ και οι νοσοκόμοι τον βάζουν στο φορείο. Κρατάω το χέρι του, δεν φεύγω λεπτό από δίπλα του.

" Κρατήσου Χάρρυ μου! Κρατήσου! " επαναλαμβάνω πολλές φορές όμως όντας εξαντλημένος τα μάτια του κλείνουν.  Και πριν από αυτό μου ψιθυρίζει ένα "σ αγαπώ " , τόσο σιγανά ώστε το ακούω μόνο εγώ.
Έφυγε λοιπόν, με άφησε.