For Your Eyes Only

Chapter 8

"Ναιαλ...δεν καταλαβαίνω γιατί δεν σηκώνεις το γαμημένο κινητό σου. Ανησυχώ! Πάρε με σε παρακαλώ!"αφήνω το όγδοο ηχητικό μήνυμα στον κολλητό μου από χθες το βράδυ. Ξεφυσαω τερματίζοντας την κλήση και σηκώνομαι από τον καναπέ,κι αφού έχω πιει τον πρωινό καφέ μου, αποφασίζω να πάω να τον βρω όταν το κινητό μου χτυπάει και αμέσως το σηκώνω.

"Ναιαλ;"λέω χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Εμ...γειά. Ο Χάρρυ είμαι..."η αμηχανία στη φωνή του είναι προφανής.

"Α..γειά Χάρρυ."λέω τελικά καθώς προσπαθώ να φορέσω με το ένα χέρι το μαύρο δερμάτινο μπουφάν μου.

"Σκεφτόμουν μήπως ήθελες να βγούμε σήμερα τι βράδυ. Ξέρεις να γνωριστούμε καλύτερα."προτίνει και χωρίς να το σκεφτώ απαντάω.

"Ναι,βέβαια." Κι έτσι αφού τερματίζουμε την κλήση καταλαβαίνω ότι έκανα βλακεία. Έχω πιο σημαντικά πράγματα να ανησυχώ. Είμαι ήδη στο δρόμο για το σπίτι του Νι.

"Ναιαλ..."χτυπάω εδω και ώρα το κουδούνι στη πόρτα του αλλά τίποτα. Ακούω την τηλεόραση του όμως, σίγουρα είναι μέσα. Τότε θυμάμαι πως πάντα αφήνει κρυμμένο ένα κλειδί κάτω από το χαλί στην εξώπορτα για έκτακτη ανάγκη. Αφού ξεκλειδωσω μπαίνω μέσα. Το σαλόνι είναι άδειο ενώ η τηλεόραση είναι ανοιχτή. Ακούω θόρυβο από την κουζίνα και κατευθύνομαι προς τα εκεί.

"Γειά σου Ναιαλ."λέω απλά και σηκώνεται απότομα από το χαμηλό ντουλάπι με αποτέλεσμα να χτυπήσει το κεφάλι του στον πάγκο.

"Ω Θεέ μου! Είσαι καλά;"ρωτάω πανικόβλητη ενώ πάω κοντά μου.

"Γιατί είσαι εδώ;"ρωτάει αγνοώντας την δική μου ερώτηση.

"Ήθελα να δω αν είσαι καλά. Δεν απαντούσες ούτε στις κλήσεις ούτε στα μηνύματα μου."εξηγώ καθώς βγάζω τον πάγο από την κατάψυξη και του τον δίνω.
Κατευθυνομαστε στο σαλόνι όπου καθόμαστε στον μεγάλο καναπέ. Κλείνω την τηλεόραση και ξε κοιτάει ενοχλημένος.

"Τι μύγα σε τσίμπησε ξαφνικά;"ρωτάω σιγανά και καρφώνω το βλέμμα μου δυο δικό του.

~ Ναιαλ ~

Δεν μπορώ να της πω πώς νιώθω.Δεν μπορώ να της εξομολογηθώ πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί της. Θα χάσω τη φιλία της. Θα χαλάσω τα πάντα. Δεν μπορώ να της πω ότι ζήλεψα τρομερά όταν ο Χάρρυ της συστήθηκε με τέτοιο ελκυστικό τρόπο. Μπορούσα να δω στα μάτια της ότι της άρεσε. Ακόμα κι αν δεν το έχει καταλάβει, εγω ξερω ότι θα μπλέξει και μάλιστα άσχημα.

"Τίποτα. Με συγχωρείς απλά...δεν ήμουν πολύ καλά."λέω ψέματα. Δεν φαίνεται να πείθεται αλλά δεν λέει τίποτα παραπάνω. Γι'αυτό την αγαπώ!

"Τι έφτιαχνες εδω;"ρωτάει μόλις μπαίνουμε ξανά στη κουζίνα.

"Κιμαδόπιτα και τώρα θα έφτιαχνα κέικ σοκολάτα."λέω τα σχέδια μου στην κολλητή μου.
Κι έτσι περνάει το πρωινό μου...
Μαγειρεύοντας με την κολλητή μου...