For Your Eyes Only

Chapter 46

Το σχέδιο λοιπόν είναι απλό.  Με μερικά δανεικά και κάποιες οικονομίες ο Χάρρυ πρόκειται να πληρώσει επιτέλους το χρέος του πατέρα του που τόσο χρόνια τον κυνηγάει. Δεν έχω ιδέα πόσες ώρες ταξιδεύουμε αφού κάθομαι στο πίσω κάθισμα και κοιμάμαι.  Τελικά αποφασίζω να καθίσω καθιστή. Ο ήλιος σήμερα καίει έτσι βγάζω την μακριμάνικη μωβ μπλούζα και μένω με το λευκό ραντάκι μου. 

" Για δες ποια ξύπνησε.  " ακούω την φωνή του Λίαμ απτή θέση του συνοδηγού.

" Πού είμαστε; " ρωτάω τρίβοντας τα μάτια μου.

" Όπου να ναι φτάνουμε στο Ντάρτφορντ. " μου απαντάει ο Χάρρυ και γνέφω. 

Πραγματικά, δύο ώρες αργότερα είμαστε μέσα και ψάχνουμε γύρω γύρω για ένα παλιό απομακρυσμένο αρχοντικό.  Την στιγμή που κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο στέκομαι μερικά βήματα πίσω από τον Χάρρυ και τον Λίαμ. 
Όντως το αρχοντικό φαίνεται παλιό, αλλά δείχνει μεγάλο και είναι διώροφο.  Μάλλον κατοικείται.

" Βρε βρε, για κοίτα ποιος είναι εδώ.. ο απόγονος, Χάρρυ Στάιλς. " ένας μεγάλος σε ηλικία άνδρας εμφανίζεται από ένα μαύρο τζιπ που είναι παρκαρισμένο σε μια παλιά μάντρα απέναντι από το κτήριο. 

" Νίκολς, έχω τα λεφτά σου. " ο Χάρρυ κρατάει ένα μαύρο χαρτοφύλακα και τον δείχνει.  " Θα τα πάρεις με έναν όρο. "

" Στάιλς, αχ!  Το χει η οικογένεια σας μάλλον. Δεν καταλαβαίνετε, τι σας παίρνει να λέτε και πότε. " κάνει μια παύση ο Νίκολς.  "Τους όρους αγοράκι τους βάζω εγώ. " λέει σκληρά και απορώ με την ηρεμία του Χάρρυ. Ο Λίαμ στέκεται δίπλα μου , το χέρι το κρατάει το μπράτσο μου τη στιγμή που σκύβει στο αφτί μου.

" Πήγαινε στο αυτοκίνητο και βάλε μπρος. Να είσαι έτοιμη να φύγουμε. " μου λέει και γνέφω. 

" Δεν είχαμε συμφωνήσει όμως να φέρεις και παρέα.  " ακούω να λέει τη στιγμή που γυρνάω την πλάτη μου σ αυτούς.  Στο επόμενο βήμα μου ένας ψηλός άντρας με κοστούμι εμφανίζεται προσπαθώντας να με πιάσει. Πιάνει το ένα μου χέρι αλλά με το άλλο το δίνω μία δυνατή σφαλιάρα που ακούγεται και από το πόνο με αφήνει.  Πηγαίνω κοντά στον Λίαμ και μπαίνει μπροστά μου σαν προστατευτική ασπίδα.

" Μην τους πειράξεις. Εμένα θέλεις. " λέει ο Χάρρυ και ο Νίκολς γελάει. 

" Ξέρεις, όντως έτσι είναι. Θα μπορούσα απλά να πάρω τα λεφτά μου και να φύγω αλλά όχι. Θέλω να διασκεδάσω και λίγο. " λέει και κοιτάζει εμένα στιγμιαία.

" Μην. " ο Χάρρυ παρακαλάει σχεδόν και τον κοιτάει. 

" Αναρωτιέμαι...τι θα έκανε η κοπέλα σου αν σε έβλεπε να περνάς τα βασανιστήρια του αιώνα; " ρωτάει δυνατά και γελάει μόνος του σαν τρελός.  Την επόμενη στιγμή περισσότεροι άνδρες του εμφανίζονται, πλησιάζουν και τους τρεις μας.  Προσπαθώ να ξεφύγω χτυπώντας τους αλλά μάταια. 

" ΚΆΘΡΙΝ! " ακούω το ουρλιαχτό του Χάρρυ και την επόμενη στιγμή όλα μαυρίζουν και πέφτω σε ένα βαρύ λήθαργο.