For Your Eyes Only

Chapter 43

Το ξημέρωμα βρίσκει εμένα στο τιμόνι και τον Λίαμ συνοδηγό. Αφού οδηγούσε όλη νύχτα προσφέρθηκα να τον ξεκουράσω. Η ώρα κοντεύει μια το μεσημέρι. Σταματάω έξω από ένα μπεργκεράδικο και κατεβαίνουμε ώστε να πάρουμε να φάμε.
Βρισκόμαστε πολύ μακριά από το κέντρο του Λονδίνου , πριν μερικές ώρες βγήκαμε από τον Κέιμπριτζ και κατευθυνόμαστε προς το Νόργουιτς, αλλά προς το παρόν κάνουμε στάση στο Δέτφορντ, μια μικρή περιοχή.

" Τι θα κάνουμε στο Νόργουιτς; " ρωτάω τον Λίαμ μασώντας την πρώτη μπουκιά μου.

" Έχω ένα σπίτι εκεί, θα μείνουμε όσο χρειαστεί μέχρι να σιγουρευτούμε ότι θα είσαι ασφαλής. " μου λέει και γνέφω.

" Θα καταφέρουμε να φτάσουμε; Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα και το γεγονός ότι τα χρήματα λιγοστεύουν δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικό. " αποκρίνομαι. Αφήνει κάτω το αναψυκτικό του και με κοιτάει.

" Θα τα καταφέρουμε. Πρέπει να τα καταφέρουμε. " τονίζει τα λόγια του και ψιθυρίζω ένα ' μάλιστα '. Το κινητό του χτυπάει το επόμενο λεπτό και το σηκώνει.

" Ζέυν, πως είναι τα πράγματα; " ρωτάει και εκείνη τη στιγμή παθαίνω flashback.

"Αυτός είναι ο Ζέυν Μάλικ και θα αρχίσει να παρακολουθεί μαθήματα κιθάρας, χαλαρά. " μου λέει η Λούσι και γνέφω χαμογελώντας σε εκείνον. Η διευθύντρια αποχωρεί και αυτός στέκεται ακόμα απέναντί μου.

" Ζέυν, είμαι η Κάθριν η δασκάλα σου. Ό, τι θέμα υπάρξει, κάποια απορία ή δυσκολία ρώτα χωρίς δεύτερη σκέψη. Μπορείς να κάτσεις όπου θέλεις. " λέω δείχνοντας την τάξη και γνέφει πριν απομακρυνθεί. Όταν γυρνάει την πλάτη του, τον παρατηρώ καλύτερα. Φοράει μια λευκή μπλούζα με ένα κόκκινο κάρο πουκάμισο και ένα σκούρο μπλε τζιν. Στην πλάτη του κουβαλάει την κιθάρα του. Επιλέγει το τελευταίο θρανίο στη μεσαία σειρά και μόλις σηκώνει το βλέμμα του ενώνεται με το δικό μου και κοιτάζω γρήγορα αλλού.

Ο Λίαμ τερματίζει την κλήση και κοιτάζει την φρικαρισμένη έκφρασή μου.

" Μάλικ; "

" Πώς το ξέρεις; " ρωτάει.

" Μου είχαν συστήσει ένα αγόρι με αυτό το όνομα πριν λίγο καιρό στο ωδείο που δουλεύω. " εξηγώ και γνέφει. Σκέφτεται λίγο και γυρνάει σε μένα.

" Θυμάμαι! " αναφωνεί. " Θυμήθηκα. Ο Ζέυν μια μέρα ξύπνησε με τη επιθυμία να μάθει κιθάρα. " λέει.

" Δηλαδή...είναι καλός ή κακός; " ρωτάω φοβισμένα.

" Καλός. " απαντάει και νιώθω ανακούφιση.

" Έλα , πρέπει να φύγουμε. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. " λέει καθώς σηκώνεται απτό τραπέζι και βγαίνει έξω από το μαγαζί με εμένα να τον ακολουθώ.
Όταν βγαίνω έξω παγώνω! Το βλέμμα μου πιάνει ένα μαύρο τζιπ, range rover. Μου φαίνεται τόσο γνωστό και οικείο. Βάζω και το χέρι μου στη φωτιά ότι είναι του Χάρρυ.

"Κάθριν όλα καλά; " η φωνή του Λίαμ με ξυπνάει και γνέφω περπατώντας και μπαίνοντας γρήγορα στη θέση του συνοδηγού ενώ απομακρυνόμαστε από εκεί όλο και περισσότερο.