ATARLI MELEZ

Savaşa Bir Gün Kala

"SAVAŞAAA"

"Anlamadım hep beraber mi? "

" Niye şaşırıyorsun melez kız. Bu savaşı kaybederseniz, bizde yok olmuycaz mi? "

" Şey evet...... "

" O halde biz savaşa sizin tarafınızdan davetsiz misafir olarak giricez"

"Sen, Sen ciddimisin? "

" Tabikide" dediğinde David in boynuna atladım sonra ondan ayrıldım ve "Çok teşekkür ederim, teşekkür ederim"

"Melez kız hadi gidiyoruz"

"Ama nasıl"

"Doğru 250 kişi seninle gelmeyecek sadece ben ve sen senle gelcez geriye kalan 248 kişi savaş meydanına gelecek. "

" Tamam o zaman ben Thomas la iletişime geçeyim" dedim ve zihnimde Thomasa mesaj gönderdim, aslında ben bişey yapmadım ama Thomas ın beni seyrettiğini biliyordum.

Zihin konuşması
'Thomas çiçeği aldım'

'biliyorum'

'oraya gelebilir miyim? '

' tamam ben ikinizi işınlıyorum. Gözlerinizi kapatın. '

******

" Gözlerimizi kapatalım. " dedim ve kısa bir süre sonra kendimi Thomas'ın evinde buldum.

" Sonunda" diye mırıldanarak Thomasa sarıldım.

Sonra boğazımı temizleyerek söze girdim.
"Thomas bu, David. Sağolsun bana çiçeği almama yardımcı oldu." dedim ve çiçeği Thomasa uzattım.

Çiçeği elimden aldı. "Teşekkürler David"

"Bişey değil..... " Diye karşılık verdi David. Sonra devam etti."Bu arada biz amozon ormanının bekçisiyiz. Kurtadam sürüsünün Alfasıyım aynı zamanda. Biz savaşa dahil olmak istiyoruz."

"Güzel, ama biz derken? "

" Bizim yaklaşık olarak 1000 kişiyiz kurtadamlar olarak. Fakat ormanda bizim gibi koruyucu olarak yaşayan vampirler, büyücüler, wizamplar da var.
1250kadar vampir, 2000 kadar büyücü, 1500 kadarda wizamplar var. Tabi yaklaşık değerler. Bizler amozon ormanı dışına çıkmayız. Eğer sizde kabul ederseniz ben kurtadamlarıma ulaşıp, diğerlerinin alfaları ile görüşmelerini isticem. Onlarında kabul etceğinden eminim." dedi amma uzun konuştu diye düşünüyordum.

O ormanda o kadar kişi nasıl yaşıyor. Diye düşünürken thomasla 2li konuşmaları devam etti bense onları dinliyordum.

"Ovv David bu harika olur ama bir sorum var sana. Neden bize yardim etmek istiyorsunuz? "

" Eğer bu savaşı kaybederseniz, dünyanın sonu gelir ve ölüler dirilir. Bende zamanında az kişiyle savaşmadım. Onların dikilmesini istemiyorum. Dole kolay değil 2000 yıldır yaşıyorum. "

" Saol David" dedi ve Thomas oradan uzaklaştı.

"2000 yıl mı? " diye sordum.

" Evet"

"Vay canına.... " derken Thomas bezi çağırdı.

40-50 kişiydik orada.

" Evet arkadaşlar, bu Masal. Melezimiz. Kendisi laneti bozmak için gerekli olan Artokya çiçeğini David vahastasıyla bize getirdi. Yarın savaş var. Martin karanlıklar efendisi Masalın oğlu ve herkesin bildiği üzere içindeki lanet yüzünden böyle davranıyor. İnsanlara işkence çektiriyor. Ve en kötüsü ölüleri diriltmek yolunda icraatlar yapıyor. Elimde görmüş olduğunuz bu Artokya çiçeği bu laneti kaldıracak. Alex homorijurt bildiğiniz üzere iyibir büyücü. Savaş sırasında, siz alfalar ona en iyi adamlarınızı görevlendirin ve büyüyü yapmasına yardımcı olun. "

(arkadaşlar belki bilmeyen vardır. Alfalar bir olağan üstü yaratık topluluğunun başlarıdır. Ve himayesindekiler onun istediğini yaparlar bunu kendi canlarını vermek bile olsa. Alfaları kabileler gibi düşünebilirsiniz.)

Hepimiz dinlenmek üzere çekildik. Bense uyumaya gittim. Yatağa yattım ve olanları düşündüm. Acaba şuan Martin ve Ateş ne yapıyor diye düşündüm.

MARTİNİN GÖZÜNDEN

Savaşa bir gün kalmıştı. Ve annem hala yoktu. Onu merak etmiyor değildim ama Bu akşam, akşam yemeği organize ettim.

Bu yemekte savaştaki alfalar gelecekti. Üzerime şık bir kıyafet geçirdim ve giyinme odamdan çıktım.

Sonra Lily nin kapısını çaldım. Tüm zarafeti ile karşımda duruyordu. Siyah bir elbise giymişti. Onu selamladım ve söze girdim.

"Gözlerimi kamaştırıyorsun"

"ahahah teşekkür ederim efendim" dedim.

Konuşmayı kısa kestim ve koluma girmesini bekledim. Koluma girince sarayımdaki görkemli merdivenden aşağıya indim. Ve yemek yenecek büyük odaya yürüdüm.

Up uzun bir masa vardı. Bizi gören alfalar ayağa kalktı. Masanın en başına doğru yürüdük. En başına geldim ve oturdum.

Sağımda Lily onun karşısında benim solumda babam Ateş vardı. Oda annemi çok merak ediyordu. Onun adına üzülmedim değil.

Derken düşüncelerimden sıyrıldım. Herkez oturuyordu bense elime bir kadeh aldım ve ayağa kalktım

"Ey! Alfalarım. Vampirler, kurtadam lar, büyücüler, wizamplar hepinizi tek tek selamlıyorum. Bildiğiniz üzere Yarın savaşımız başlıyor. Bu savaşı sizlerinde yardımı ile kazanıcaz ve ölüleri dünyaya getiricez. Tanrı sizin yanınızda olsun, ve sizi daima korusun." dedim ve kadehi havaya kaldırdım.

"Yenicez ikinci bir artarnatif yok" dememle herkez kadehini kaldırdı ve hep bir ağızdan "yenicez" lafını duyunca tebessüm ettim.

BU ARADA VOTE VE YORUM YAPARSANIZ ÇOK İYİ OLUR.