Η Τελευταία Ζωή

Κεφάλαιο Ένατο

Στο δρόμο για το σπίτι η Νάντια έτρεχε παίρνοντας τις στροφές χωρίς να χαμηλώσει ταχύτητα. Ήταν εκνευρισμένη με τον εαυτό της που έδινε διαρκώς δεύτερες ευκαιρίες στον Ζέιν. Δεν μπορούσε να βγάλει απο το μυαλό της την συμπεριφορά του.

Πάρκαρε με την πρώτη το αυτοκίνητο στην μπροστινή αυλή και έκλεισε την πόρτα με δύναμη. Ανέβηκε πάνω ανοίγοντας την ντουλάπα της. Άρπαξε ένα μαύρο σατέν φόρεμα που ήταν ανοιχτό μέχρι κάτω στην πλάτη. Φόρεσε τις στιλέτο της και έβαλε από το αγαπημένο της άρωμα. Μετά κατέβηκε στο σαλόνι και παίρνοντας το εξίσου μαύρο παλτό της. Πριν βγει απο το σπίτι έκανε μια επίσκεψη στο ντουλάπι με τα φάρμακα. Δεν ήθελε να πάθει κάποια κρίση μπροστά σε πολύ κόσμο. Προς απογοήτευσή της όμως τα ηρεμιστικά είχαν τελειώσει. Εψαξε και βρήκε ενα μπεζ χαρτάκι που έβαλε μέσα στο παλτό της. Κλείδωσε και βγήκε πάλι στον δρόμο. Ηταν νωρίς ακόμα και το πάρτυ είχε μια ωρα για να ξεκινήσει.

Οδήγησε ως το φαρμακείο του Μρπέι και ίσα που πρόλαβε την κυρία Κάλαχαρ πριν κλείσει.

"Καλησπέρα κυρία Κάλαχαρ. Πως είστε;"  Η γυναίκα ήταν κοντή και λίγο παχουλή, αλλά είχε καλή ψυχή. Η Ναντια θυμόταν πως μικρή την τρόμαζε η όψη της. Ο αδερφός της, ο Aaron συνήθιζε να την παρομοιάζει με όρκα που τραμπούκιζε τα ψαράκια του λιμανιού και καταβρόχθιζε το ενα μετά το άλλο. Αυτό πάντα την έκανε να γελάει. Ηταν η οικογενειακή φαρμακοποιός τους και τους προμήθευε με τα φάρμακα που συνταγογραφούσε ο ψυχίατρος της Ναντια. Μετά το ατύχημα φρόντιζε την κοπέλα και προσπαθούσε να της κρατά συντροφιά,  όσο της επέτρεπε το πρόγραμμά της.

"Δείχνεις απαστράπτουσα, γλυκιά μου. Θα βγεις ραντεβού με τον νεαρό Ζειν; "

Η Ναντια κούνησε αρνητικά το κεφάλι. "Η Ειρέν με εξανάγκασε να πάω σε ενα πάρτι, αλλά μου έχουν τελειώσει τα ηρεμιστικά." Εβγαλε την μπεζ συνταγογράφηση με τα περίτεχνα γράμματα του ψυχιάτρου. Η κυρία Κάλαχαρ την πήρε και την κοίταξε θλιμμένα.

"Τόσο βαριά φάρμακα για ένα κοριτσάκι δεκαεννιά χρονών."  Της έδωσε το κουτί χωρίς να πει κάτι άλλο. Η Ναντια την ευχαρίστησε και της είπε πως έπρεπε να φύγει γιατί είχε δρόμο μπροστά της. Η γυναίκα την καληνύχτισε γλυκά και της ευχήθηκε να περάσει όμορφα.
 
Η Ειρέν είχε κανονίσει να παει με την Ιζαμπέλ και έτσι η Νάντια θα πήγαινε μόνη της. Εβαλε την διεύθυνση στο GPS και μετά από σαράντα λεπτά ήταν εκεί.