Η Τελευταία Ζωή

Lost But Not Found

Ο Zerachiel με τον Ραφαηλ παρέμεναν ακίνητοι για πάνω από τριάντα ώρες δίχως να καταφέρουν να κλέψουν κάποια πληροφορία από την συνείδηση της Νάντια. Μόνο σκόρπιες αναμνήσεις και χαμένες σκέψεις, μπερδεμένες σαν κουβάρι μέσα στο μυαλό της.

Ο Ραφαήλ πετάχτηκε μακριά από την κοπέλα με το πρόσωπό του σκοτεινό. Η βροχή έμπαινε μέσα στο πανέμορφο δωμάτιο, βρέχοντας τις κουρτίνες και κάνοντας το πάτωμα μούσκεμα. "Την έχεις καταστρέψει. Το μυαλό της είναι ένα χάος." Δήλωσε στον Zerachiel και περπάτησε ως το μπαλκόνι. Πέρα, μακριά, μέσα στην θάλασσα οι κεραυνοί χόρευαν με τα κύματα, δημιουργώντας την δική τους μουσική. Μικρά άυλα πλασματάκια καμωμένα από γαλάζιο φως, έπαιζαν μέσα στον τυφώνα και κυνηγούσαν το ένα το άλλο καθώς γελούσαν δυνατά. Οι φωνές τους μεταφέρονταν ως το παλάτι, κάνοντας τον Ραφαήλ να τα παρατηρήσει.

Ο Zerachiel είχε ξαπλώσει φαρδύς πλατύς πάνω σε μια καρέκλα με τα χέρια του να κρέμονται άψυχα στο πλάι. " Δεν είχα άλλη επιλογή. Δεν μπορούσα να την σκοτώσω."

"Ξέρεις κάτι; Βαρέθηκα να ακούω εσένα και τον Αζαζελ να λέτε διαρκώς πως δεν είχατε επιλογή. Φυσικά και είχατε, όλοι έχουμε. Γιατί κάποτε έφτασε η στιγμή να επιλέξετε. Και διαλέξατε αυτήν αντί για την ισορροπία των βασιλείων. Που να πάρει! Ήσασταν βασιλιάδες, έπρεπε να σκεφτείτε τους υπηκόους σας. Μου λες τι θα απογίνουν τώρα όλοι αυτοί οι άγγελοι; Αν η μικρή πέσει πάλι στα χέρια των δαιμόνων, χαθήκαμε."

"Και τι ήθελες να κάνω; Προσπάθησα να την σκοτώσω μια φορά και την έσωσε ο Αζαζέλ." Φώναξε πάνω από τις βροντές ο Zerachiel. Ο Ραφαήλ όμως τον αγνόησε. Σήκωσε το χέρι του και με μια απότομη κίνηση έδιωξε τα σύννεφα μακριά. Η θάλασσα γαλήνεψε και τα αστέρια ξεπρόβαλλαν ξανά στον απέραντο ουρανό. Η πλάση χαμογέλασε στον εξουσιαστή του υδάτινου κόσμου και έλαμψε σε όλο της το μεγαλείο.

"Άλλωστε." Συνέχισε ο Zerachiel. "Η κοπέλα βρίσκεται μπροστά σου. Μπορείς να προσπαθήσεις εσύ να βάλεις ένα τέλος στην ζωή της."

"Θα γίνει κι'αυτό." Του είπε γαλήνια πλέον ο Ραφαήλ."Μόλις επιστρέψει ο Μιχαήλ."

Ο Zerachiel δεν περίμενε να λάβει αυτή την απάντηση, αλλά δεν έδειξε στιγμή την ταραχή του. Αντίθετα, σηκώθηκε όρθιος και πλησίασε τον Ραφαήλ. Με κάθε βήμα που έκανε το νερό της βροχής, που ήταν χυμένο στο πάτωμα, εξατμιζόταν με το που ερχόταν σε επαφή με τις μπότες του. Είχε αλλάξει ρούχα, χωρίς όμως να εγκαταλείψει το μαύρο χρώμα που επικρατούσε στην ενδυμασία του. Τα μαλλιά του ήταν όμορφα ανακατεμένα αλλά τα μούσια του είχαν μακρίνει υπερβολικά, κάνοντάς τον να φαίνεται μεγαλύτερος. "Έχω να δω τον Μιχαήλ πάνω από πέντε αιώνες. Όποτε επισκεπτόμουν τα Βασίλεια αυτός πάντα έλειπε σε ταξίδια ή αποστολές. Φαντάζομαι οι γνώσεις που έχει αποκομίσει από αυτά θα τον βοηθήσουν να λύσει τον γρίφο της Ταυτότητας της κοπέλας."