Η Τελευταία Ζωή

Κεφάλαιο Τριακοστό, Οι προσκλήσεις

Το Σαββατοκύριακο πέρασε με τον Τζο να πασχίζει να πάρει έγκριση απ'το πανεπιστήμιο, την Ειρέν να τον χλευάζει ανοιχτά, την Καμήλ με την Ιζαμπέλ να βγάζουν φωτογραφίες σε κάθε γωνία του κάστρου, εφευρίσκοντας οποιαδήποτε δυνατή πόζα θα τις παρουσίαζε σαν επιτηδευμένα και επαγγελματικά έμπειρα μοντέλα και την Νάντια να έχει γίνει στενός κορσές στον Aaron, ο οποίος δεν παραπονιόταν διόλου, μιας και απολάμβανε να περνάει χρόνο μαζι της. Η Ειρέν έβρισκε τρομερά παράξενη την ξαφνική αλλαγή στην συμπεριφορά της Νάντια και επιθυμούσε διακαώς να μάθει τον λόγο της τόσο έκδηλης μεταμόρφωσής της. Πάντα ήξερε ότι η κολλητή της δεν ήταν άτομο που θα δείλιαζε στα δύσκολα και τα πρόσφατα γεγονότα ήρθα για να επιβεβαιώσουν αυτήν της την θεωρία. Οποιαδήποτε άλλη στην θέση της θα είχε λουφάξει σε μια απόμακρη γωνίτσα του παλατιού και θα προσευχόταν για την μοίρα της. Φυσικά, η Νάντια δεν ήταν σαν όλα τα άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Ακόμα και αν δεν είχε το ψυχικό σθένος που την έκανε άτρωτη σε οποιαδήποτε δραματική αλλαγή, ο πρόσφατος θάνατος των δικών της είχε αποδείξει περίτρανα πως είναι απολύτως ικανή να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της και παράλληλα να υπομείνει την απουσία του αγοριού της που αντί να διευκολύνει την κατάσταση, έβαζε διαρκώς επιπρόσθετα εμπόδια. Το δίχως άλλο, η Νάντια δεν ήταν κανένα τέρας υπομονής και σίγουρα είχε ανάγκη να περιτριγυρίζεται απο αγαπημένα της πρόσωπα. Θα έπρεπε λοιπόν να ευχαριστήσει τον εκ γενετής χαρακτήρα της που την έκανε κάπως αναίσθητη και αδιάφορη απέναντι στις διχόνοιες, παράλληλα με το κοφτερό της μυαλό που σχεδόν της επέβαλε να μάθει την αλήθεια με κάθε δυνατό μέσο. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν θα παρακαλούσε, ούτε θα έπεφτε στα πατώματα. Θα κράταγε ψηλά το κεφάλι και θα έβγαινε νικήτρια από αυτή την κατάσταση ακόμα και αν έπρεπε να τα βάλει με όλο τον παράδεισο και την άβυσσο μαζί. Για αρχή όμως ήταν αναγκαίο να μάθει ολόκληρη την αλήθεια.

Το κάστρο ήταν δομημένο, όπως κάθε άλλο της περιόδου του, με μια κεντρική σάλα για τις συγκεντρώσεις και τις γιορτές που διοργανώνονταν και δωμάτια που ενώνονταν από έναν ευρύχωρο εξωτερικό διάδρομο. Τα κάτω στρώματα προορίζονταν για τις κατώτερες τάξεις της αυλής, όπως οι κηπουροί, οι μάγειρες, οι υπηρέτες, οι σταβλίτες, οι υποκόμοι και οι αυλητές.  Τα ανώτερα ήταν για την οικογένεια του κάστρου και τους φιλοξενούμενούς τους. Αν και εντυπωσιακό, το οίκισμα ήταν τρομερά άδειο. Τα βράδια, μάλιστα οπού ο αέρας λυσσομανούσε έξω απ'τα κλειστά παράθυρα του, δημιουργώντας εκκωφαντικός και τρομακτικούς θορύβους, φάνταζε στοιχειωμένο. Η Νάντια που είχε μεγαλώσει παρέα με τις σκιές, είχε μάθει να μην φοβάται το σκοτάδι, οποία μορφή και αν έπαιρνε μέσα στην νύχτα. Αυτό όμως δεν ίσχυε για τα υπόλοιπα κορίτσια της παρέας. Η Ιζαμπέλ τρομακραυτούνταν τόσο πολύ τα βράδια που έψαχνε συντροφιά στην κρεβατοκάμαρα του Aaron, ο οποίος αναγκαζόταν να φωνάξει και την Καμήλ, για να αποφύγει το στενό μαρκάρισμα της ξανθιάς καλλονής. Η Καμήλ καθώς είχε τις ίδιες προτιμήσεις με τον Aaron δεν αποτελούσε άμεση απειλή, τουλάχιστον για τον ίδιο. Από τις τρεις τους η Ειρέν ήταν η πιο άτυχη καθώς θέλοντας να κρατήσει εχθρική στάση απέναντι στον Τζο έπρεπε να υπομένει μόνη της τις ανατριχιαστικές νύχτες. Η Νάντια το γνώριζε αυτό και πέρναγε πολλά βράδια έξω από την πόρτα της, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει. Άλλωστε ήταν αδύνατον για την δεύτερη να κοιμηθεί. Οι κύκλοι, κάτω από τα μάτια της, το μαρτυρούσαν σε όποιο την πετύχαινε χωρίς make up.