Η Τελευταία Ζωή

Κεφάλαιο Εικοστό Έβδομο

Το πρωί ξημέρωσε αβέβαιο. Όλα γύρω φάνταζαν μάταια. Η Νάντια δεν μπορούσε να προσποιηθεί ότι όλα ήταν καλά. Είχε γκρεμιστεί ο κόσμος της. Η Ειρέν είχε αναλάβει να κάνει όλες τις προεργασίες για το ταξίδι, χωρίς όμως να λέει κουβέντα για τα βραδινά γεγονότα. Ο Τζο θα έψαχνε για τον Ντάμιαν ενώ παράλληλα είχε υποσχεθεί στην Νάντια ότι θα πήγαινε στο σπίτι της και θα έπαιρνε οτιδήποτε της ήταν χρήσιμο.

Η Ειρέν είχε βαλθεί να δανείσει ρούχα της στην Νάντια, τα οποία ήταν αρκετά έκδηλα για τα γούστα της.

"Έλα τώρα Νάντι, είσαι σχεδόν δεκαεννιά...Πότε θα σταματήσεις να ντύνεσαι σαν καλόγρια;"

"Ειρέν, λυπήσου με! Πονάω παντού και το κεφάλι μου γυρίζει. Μην με βασανίζεις παραπάνω. Πώς μπορείς να προσποιείσαι οτι δεν συμβαίνει τίποτα; Γιατί εγώ δεν μπορώ."

Η στάση της Ειρέν ήταν ανάλαφρη. Ηταν φανερό πως απέφευγε τις ερωτήσεις της."Πιθανότατα θα κάνει κρύο και θα χιονίζει, αρα θέλουμε παλτό και γάντια. Τι λες να βάλεις για τα γενέθλιά σου; Ξέρω ότι δεν είναι αλήθεια τα γενέθλια σου αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να έρθουν τόσοι πολλοί καλεσμένοι. Προτείνω να φορέσεις εκείνο το κόκκινο κοκτέιλ φόρεμα που έχεις καταχωνιάσει στην ντουλάπα σου. Το ξερω οτι δεν το έχεις πετάξει...Θα πρέπει να δώσω οδηγίες στο Τζο πως να το βρει..."

"Ειρέν."

"Ελπίζω να πάρει το παλτό σου. Δεν θέλω να κυρώσεις και να περάσεις απαίσια μετά."

"Ειρέν..." Είπε ακόμα πιο παρακλητικά η Νάντια.

"Η Ιζαμπέλ και η Καμίλ είπαν πως θα είναι εδώ σε λιγότερο από μια ώρα για να ξεκινήσουμε. Είναι και αυτές το ίδιο ενθουσιασμένες. Ένα πραγματικό κάστρο! Το πιστεύεις; Ποιος να το περίμενε."

"ΕΙΡΕΝ..."Η φωνή της Νάντια ράγισε."Μπορείς να καταλάβεις ότι δεν πάμε εκεί για ταξίδι αναψυχής; Πάμε γιατί η ζωή μου κινδυνεύει. Δεν είμαι ανόητη, ακούω τους ψιθύρους πίσω από τις κλειστές πόρτες. Ο Ζέιν με θέλει νεκρή και αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να με σκοτώσει. Έχω τόσες ερωτήσεις μέσα στο κεφάλι μου, αλλά επικρατεί ένα χάος και δεν μπορώ να κάνω ούτε μια λογική σκέψη. Τίποτα απ'όλα αυτά δεν βγάζει νόημα. Και από την άλλη είναι όλα αυτά τα τρομερά όνειρα που βλέπω...Δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ."

"Έλα, τώρα υπερβάλεις. Απλά θα πάμε ένα ταξιδάκι μέχρι να εμφανιστεί ο Ντάμιαν και να ξεκαθαρίσει τα πράγματα."