Η Τελευταία Ζωή

Άυλες Μορφές

Ο Aaron μπήκε μέσα στο εγκαταλειμμένο διαμέρισμα, που τον περίμεναν η Νάντια, με την Άντριελ και την Μπέριθ, σιωπηλές.

"Ξέρω." Είπε η Νάντια πριν καν μιλήσει ο αδερφός της. " Η ανακοίνωση ακούστηκε πέρα από τους τοίχους. Νομίζω πως αυτό ήθελαν εξάλλου."

"Είναι παγίδα." Δήλωσε σταθερά ο Aaron.

"Το ξέρω. Δεν με νοιάζει. Με την Άντριελ έχουμε ένα σχέδιο. Το συζητάγαμε όση ώρα έλειπες."

"Ακούω..."

"Θα το μάθεις σε λίγο. Είπες πως υπάρχει τρόπος να επικοινωνήσουμε με την Μαμά." Ο Aaron ένευσε καταφατικά. "Ωραία λοιπόν, ας μην χάνουμε χρόνο."

Ο μάγος σήκωσε το φρύδι του προειδοποιητικά. Μετά της έπιασε το χέρι και την κάθισε στο πάτωμα. "Κλείσε τα μάτια. Επικαλέσου τις σκιές. Θα κάνουμε ένα αστρικό ταξίδι."

"Τι είναι αυτό;"

"Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, ταξιδεύοντας στον χωροχρόνο." Είπε χαρωπά η Μπέριθ, κερδίζοντας ένα επιδοκιμαστικό χαμόγελο από την μητέρα της.

"Μόνο που εμείς δεν θα είμαστε ο παραλήπτης της ενέργειας, αλλά ο αποστολέας. Θα είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τις ψυχές των ατόμων που θα καλέσουμε στην διάσταση και όση ενέργεια χρησιμοποιήσουμε τόσες δυνατότητες θα έχουμε."

"Και ποιες είναι αυτές οι δυνατότητες; Ακούγεται πολύ αόριστο." Σχολίασε η Νάντια. 

"Όση περισσότερη ενέργεια αντλήσεις από τις σκιές, τόση ευκολία θα έχουμε να προσαρμόσουμε τα δεδομένα του ονείρου. Ουσιαστικά έχεις την δύναμη να καλέσεις τις ψυχές τους και να τις τοποθετήσεις σε ένα είδος ονείρου. Εκεί θα είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε."

Η Νάντια έκλεισε τα μάτια, προσπαθώντας να συγκεντρωθεί. "Θα είμαστε σε θέση να τους ακουμπήσουμε;" Ρώτησε τελικά.

"Ναι, αν προσπαθήσεις αρκετά." Ήταν όλα όσα χρειαζόταν να ξέρει.
Ο Aaron την έπιασε από τους κροτάφους με τις παγωμένες άκρες των δαχτύλων του. Το άγγιγμα δεν ήταν διόλου ευχάριστο. "Umbra de Purgatorio, σκιές του καθαρτηρίου, σας επικαλούμαι. Οδηγήστε μας στο ταξίδι μας μέσα στον Ζόφο. Αφήστε μας να επικοινωνήσουμε με την Μάγισσα του κυνηγού πατέρα μου." Ακούγοντας τα λόγια του αδερφού της, μέσα της καταστάλαξε η ιδέα πως είχαν διαφορετικούς πατέρες. Άραγε ο Aaron ένιωθε όπως εγώ; Είχε χιλιάδες ερωτήματα ακόμα, αλλά σήμερα δεν ήταν η μέρα να τα πάρει.