Η Τελευταία Ζωή

Πάρτυ Αθανάτων.

Η νύχτα είχε απλωθεί πάνω από το δάσος αγκαλιάζοντας ευλαβικά το κάστρο, σαν μοναχοπαίδι της απέραντης ομορφιάς αυτού του κόσμου. Η σαμπάνια και το κόκκινο κρασί έρεαν άφθονα, ενώ η μουσική έδινε άλλη διάσταση στην βραδιά.

Πίσω στο δωμάτιο της Νάντια, ο Ντάμιαν έδενε τον κορσέ του φορέματος της, χαϊδεύοντας παράλληλα την πλάτη της. Την πήρε αγκαλιά από πίσω, φιλώντας τον γυμνό, λευκό της ώμο. Κοιτάχτηκαν για λίγο στον ολόσωμο καθρέφτη, μπροστά τους. Τα χέρια του ήταν τυλιγμένα γύρω από την μέση της και τα μάτια του είχαν πάρει το πιο βαθύ τους μπλε. Φορούσε ένα μαύρο εφαρμοστό πουκάμισο και ειχε χτενίσει τα ξανθιά μαλλιά του προς τα πίσω κάνοντας τις γωνίες του προσώπου του ακόμα πιο έντονες.

Η Νάντια χαμογέλασε μπροστά στην όψη τους. Τα μακριά στιλπνά μαλλιά της ήταν ακόμα ανακατεμένα και δεν είχε βαφτεί καθόλου. "Αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά μου, μπορεί να θεωρηθεί το φως όλων των αστεριών, σμιλεμενό σε δύο μάτια. Θυμίζουν στοργή. Θυμίζουν σπίτι, το σπίτι μου, θαρρείς σαν να μην πέρασε στιγμή από τότε που τα αντίκρισα για πρώτη φορά. Με έσωσες απο μια καταδικασμένη ύπαρξη, Νάντια. Μου έδειξες το φως, ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, πιο ανθρώπινο. Γι'αυτό και μόνο σου χρωστάω την ζωή μου."

Η Νάντια γύρισε για να τον κοιτάξει κατάματα. "Θέλω...Θέλω θυμηθώ, Ντάμιαν. Το έχω ανάγκη να μπορώ να ανακαλώ όλες μας τις στιγμές, ακόμη και τις πιο σκοτεινές."

"Εμπιστεύσουμε, δεν θες... Η γνώση θα σε καταστρέψει, γι'αυτό δεν το έχεις κάνει ήδη. Ο εαυτός σου σε προστατεύει από την αλήθεια."

"Ναι αλλά πρέπει να ξέρω την ιστορία μου, την ταυτότητά μου. Εδώ δεν γνωρίζω τι πλάσμα είμαι, πόσο μάλλον τι χαρακτήρας υπήρξα!" Ο χτύπος στην πόρτα έσωσε τον Ντάμιαν από την απάντηση. Χωρίς να περιμένει απάντηση μπήκε μέσα ένας εξαγριωμένος Τζο, κλείνοντας ερμητικά πίσω του την πόρτα.

"Άκουσα πως ξύπνησε Η Αυτής Μεγαλειότης." Είπε ειρωνικά. "Μα καλά, τι σκεφτόσουν; Ο, περίμενε, φυσικά, δεν σκεφτόσουν! Πως σου πέρασε από το μυαλό ότι θα ήταν ασφαλές να φύγεις από το κάστρο μέσα στην άγρια νύχτα; Κανονικά Θα έπρεπε να σε πετάξουμε στο μπουντρούμι του κάστρου, όχι να σου κάνουμε πάρτυ. Θα μπορούσες να είχες τραυματιστεί ή χειρότερα."

"Προσφέρομαι να σε ξεναγήσω στα μπουντρούμια όποτε θέλεις." Σχολίασε ο Ντάμιαν κλείνοντάς της το μάτι πονηρά. Η Νάντια έσπευσε να αλλάξει θέμα καθώς το σχόλιο την έκανε να νιώσει άβολα μπροστά στον Τζο.