Η ζωή της Νάντια φαίνεται ένας μικρός παράδεισος. Ότι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός. Αν και έχει μόλις περάσει σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Ιρλανδίας, έχοντας το αγόρι των ονείρων της και πολλούς φίλους να την περιτριγυρίζουν, πάντα κάτι...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Τα πάντα συνέβησαν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Τα κεράκια έσβησαν, η χρυσόσκονη έγινε στάχτη και η Νάντια παραπάτησε ελαφρώς, χάνοντας ενέργεια. Ο Ντάμιαν βρισκόταν εκεί για να την συγκρατήσει και να την μεταφέρει σε ένα από τα μεγάλα δωμάτια του κάστρου. Από πίσω τους πήγαινε ο Aaron, εγκαταλείποντας το πάρτυ που συνεχίζονταν και χωρίς αυτούς.
"Τι ευχήθηκες;" Την ρώτησε γλυκά ο Ντάμιαν αφήνοντάς την να καθίσει σε μια μεγάλη μπορντό πολυθρόνα. Της έπιασε το κεφάλι με το δροσερό του χέρι και έκλεισε τα μάτια του. Ξαφνικά η ζαλάδα έφυγε και ένα απαλό γαργάλιμα απλώθηκε σε όλο της το σώμα.
"Τι έκανες;"
"Τίποτα." Της απάντησε αθώα. "Λοιπόν;"
"Είσαι σε χειρότερη κατάσταση από εμένα, ότι και αν ήταν σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις." Δεν της απάντησε παρα μόνο την κοίταξε με προσμονή. "Δεν μπορώ να σου πω γιατί δεν θα βγει αληθινή..." Αυτός της χαμογέλασε και έσκυψε να την φιλήσει στο μέτωπο. Ο Aaron ξερόβηξε. "Ο έκπτωτος μαζεύει τους δαίμονες και τους μάγους στο δωμάτιο δίπλα. Είναι ώρα να πηγαίνουμε και εμείς." Η Νάντια σηκώθηκε με την βοήθεια του Ντάμιαν και έστρωσε το φόρεμά της, παίρνοντας παράλληλα μια ενθαρρυντική, βαθιά ανάσα."Έτοιμη."
Ο Ντάμιαν με τον Aaron έπιασαν το ένα και το άλλο χερούλι της διπλόθυρης πόρτας και την άνοιξαν παράλληλα για να περάσει μέσα η κοπέλα. Αυτή σήκωσε την εσάρπα της και ύψωσε το ανάστημά της για να μοιάζει ατρόμητη και επιβλητική όπως της είχε πει ο Ντάμιαν.
Το φως από τα κεριά τρεμόπαιξε και έσβησαν όλα μονομιάς, βυθίζοντας τα πάντα στο σκοτάδι. Μαύρες σκιές ήταν απλωμένες στον χώρο. Έστεκαν βουβά κοιτώντας όλοι την Νάντια. Τα μάτια τους γυάλιζαν μέσα στο σκοτάδι σαν αρπακτικών, έτοιμων να επιτεθούν.
"Ποιός παίζει με τα φώτα." Είπε ο Aaron σε μια προσπάθεια να ελαφρύνει το κλήμα και να μην τρομοκρατηθεί η αδερφή του. Αλλά το τρέμουλο στην φωνή του τον πρόδωσε. Έκανε μια ανεπαίσθητη κίνηση και τα κεριά άναψαν ξανά.
