Αστέρες

619 83 22
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.



*Στην εικόνα, ο υπέροχός μας, Αζαζέλ*

Οι μεγάλες πόρτες του παλατιού άνοιξαν διάπλατα και τους υποδέχτηκαν στο εσωτερικό τους. Πρώτος πέρασε, περπατώντας πάντα υπερήφανα, ο Ραφαήλ, με την Νάντια, χαμογελαστή, κατά πόδας. Ακολούθησε ο Κασιήλ, με το βλέμμα του να πλανιέται στο κενό και τα σκούρα μπλε φτερά του να τον ακολουθούν πειθήνια. Οι συζητήσεις που περιπλανούνταν τριγύρω του, δεν τον άγγιζαν, καθώς είχε χαθεί σε ένα βαθύ μέρος του μυαλού του. Στο πλάι του βρισκόταν μια μικρή κοπέλα. Ηταν πολύ ψηλή, σχεδόν στο ύψος του ίδιου, με το γαλάζιο φόρεμά της να πέφτει απαλά πάνω στους λεπτεπίλεπτους, πελιδνούς ώμους της. Τα μακριά, ξανθά μαλλιά της χόρευαν, με κάθε κίνηση του κορμιού της.

Μετά τον Κασιήλ, ακολούθησε ο Μιχαήλ, που φορούσε την μελαγχολία του, όπως ένα παγώνι τα φτερά του. Φοβόταν την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα και ήλπιζε να μην ήταν πολύ αργά για τον αδερφό του. Κάθε λίγα λεπτά έκλεινε τα μάτια του σφιχτά, προσπαθώντας να συγκρατήσει την οργή του και να αγνοήσει τον συρτό ήχο που τον ακολουθούσε. Ήταν τα πόδια του Αζαζέλ, καθώς τον έσερναν μισολιπόθυμο, στο πάτωμα.

Πέρασαν στην αίθουσα και η πόρτα έκλεισε πίσω τους, με πάταγο. Οι στρατιώτες άφησαν τα μπράτσα του Αζαζέλ, από τα οποία τον συγκρατούσαν και αυτός έπεσε βαρύς στο πάτωμα, πριν προλάβει να στηριχτεί στα χέρια του. Η εικόνα του ήταν αξιολύπητη. Όλοι είχαν αποστρέψει το βλέμμα τους, εκτός του Μιχαήλ. Η δύναμη της φωνής του εξέπληξε μέχρι και τον ίδιο. "Δεν είναι τρόπος αυτός για να συμπεριφέρεστε σε έναν Αρχάγγελο." Το βλέμμα του πέρασε πάνω από κάθε πρόσωπο στην αίθουσα.

"Είναι προδότης, Μιχάλη." Του απάντησε ο Κασιήλ, σταθερά.

"Δεν παύει να είναι μια από της πρώτες δημιουργίες του Πατέρα."

Η Τελευταία ΖωήWhere stories live. Discover now