Complete the Incomplete [Completed]

Chapter 47 - Confession

Asha's POV

I'm thankful dahil ang pagka confine ko lang ng ilang oras ang napala ko. While having a business talk ay nag faint ako and sabi ng doctor ko dahil daw sa pagod.

My best friends said na ipapaalam nila ito sa parents ko but I warned them not to do that. Kapag nalaman nila ang nangyari sa akin, their overprotective mode will come into the picture. Sa pagka overprotective nila mistulang bata ako kung tratuhin.

Bukas pa sana ako ma di-discharge pero nagpumilit akong sa araw rin na ito. Marami pa akkng aasikasuhing mga bagay and staying there is a waste of time.

I'm ready to get out of my room ng dumating si Maze at Ethanol. Ethan came earlier pero hindi siya pumasok. I wonder kung bakit..

After several minutes ay lumabas na kami ng ospital. Nawala si Stan sa paningin ko kaya hinanap ko siya. May nagtatawag sa akin but I chose to ignore it.

I looked every corner and I found him kissing a girl in her forehead. Pagkakita ko ay kaagad akong nanlumo. I buried my feeling towards him pero bakit parang nasasaktan pa rin ako??

'Bakit ko kailangang masaksihan ito? Harap - harapan pa talaga'

'Bakit ganito ang nararamdaman ko?'

May kaunting kumikirot sa loob loob ko. Kahit na alam kong wala akong karapatan para magka ganito, I can't wiped it off.

Nakatingin lang ako sakanila at ramdam ko na nangingilid ang luha ko. Hindi ko pa rin inaalis ang paningin ko kina Stan ng mabilis akong itinalikod ni Ethanol.

"W-Wag mo na lang tignan kung ganyang nasasaktan ka.." Sabi niya at hinawakan ang pisngi ko.

Hindi ko alam kung bakit hindi man lang ako nagulat, nabigla, nainis, nailang sa ginawa niya.

Wala akong naramdaman. Walang wala...

Hindi ko inaasahan na gawin niya iyon at ayokong gawin niya iyon.

Masyadong malapit kami sa isa't isa at nagtatama ang paningin namin.

Hindi nagbago ang panlulumo ko sa ginawa ni Ethanol. Ganon pa rin, walang pinagkaiba. Aaminin ko apektado ako sa nakita ko.

At ayoko ang ganitong pakiramdam...

Inalis ko na ang mga kamay niya na naka hawak sa pisngi ko. Umalis na ako roon pero hinahanap at tinatawag ulit ako ni ulol!

Hindi ko siya pinansin at naglakad papuntang parking lot. Doon ko hihintayin yung sasakyan na pinakuha ko.

Patuloy siyang nagsisi-sigaw kaya huminto ako at nakangiting tumingin sakanya.

"Tss.. Pwede mo naman pala akong tawagin sa pangalan ko E-tha-nol!?" Nakangising sambit ko at hindi siya naka sagot.

Bakit hindi ka pumasok kanina sa kwarto ko? Umalis ka na lang ng bigla" seryosong tanong ko

"H-ha??"

"Kanina.. Kakarating mo lang umalis ka na kaagad"

"Ah eh haha k-kasi mukhang ayos ka naman na k-kaya u-umalis na ako.." Sagot ni Ethanol the Ulol at tumango naman ako bilang tugon sa sagot niya

"Bakit ka nga pala andito?" Tanong niya ulit

"Yan kasi. Agad agad na umaalis" sagot ko

d'_________'b

"Andami mo pang sinasabi! Sagutin mo na lang!" Reklamo niya

"Inatake lang ako ng pagod"

"Anong lang!? Hindi ni la-lang ang ganyan!!"