DENEK (Kitap Oldu)

Bölüm 5

Esra içinde bir cesaret tohumunun filizlenip yavaşça büyüdüğünü hissetmeye başlamıştı. Arkadaşını koruma içgüdüsü de bunu desteklemişti.

Emin ama dikkatli adımlarla duvardaki kapıya yöneldi. Duvarı arkasına alarak ilerliyordu. Gözlerinin tünelden ayırmıyordu.

Kapıya yaklaştı. Sessizce kapı tokmağını eliyle yokladı. Elleri titriyordu. Güçlükle bulabildi. Tokmağı çevirdi. Kapı kitli değildi. Tatlı bir gıcırtıyla açıldı.

Hemen içeriye giriverdi. Çabucak etrafına göz gezdirdi. Aradığı şeyi bulmuştu. Ağaçtan sopa. Bir süpürgenin sapı kırık bacağı sabitleyebilmesi için idealdi. Ayağı ile süpürgeye basarak sapının hızlıca çekti. Yerinden aniden çıkan sap neredeyse arkaya doğru düşmesine neden olacaktı. Sırtını yarı açık olan kapı kanadına çarptı.

"lanet olsun"

Dikkatli şekildi bu kez arkasında kalan tünelden gözünü ayırmadan Emre'ye yaklaştı.

Emre'nin çektiği acı yüzündeki çizgilerden net biçimde belli oluyordu. Ama kendisini gördüğünde bu çizgiler gitmiş yerini rahatlık duygusu sarmıştı.

Emre;

"o sopa biraz uzun değil mi"?

"evet haklısın"

"Kırmam gerekecek"

Ayağa kalktı. İki uçundan sopayı tutarak yerden kaldırdığı sağ dizine tam ortasını sertçe vurdu.

"ahhh"

Sopa hafif bir esneme yapmış, fakat kırılmamıştı. Olan Esra'nın bacağına oldu.

"Lanet olsun"

Tüm gün koşmaktan yürümekten yorulmayan, şikâyet etmeyen bacakları, bu ince çubuğun direncine isyan etmişti. O narin bacak morarıverdi. Biraz topallamadan sonra tekrar ayağının üzerine basabildi.

Emre olanları izliyordu. Bu komik denebilecek olay onda sadece küçük bir tebessüme neden oldu.

"şu metal oturakları dene... onları dayanak olarak kullanabilirsin"

"Evet" doğru söylüyordu.

Sopanın bir ucunu oturağa diğerini yere koydu. Bu kez sol ayağı ile sertçe tam ortasına vurdu. Sopa çatırdayarak ikiye bölündü.

Zor olan bölüme gelinmişti.

Tüm bunlar olurken, bir çift gözün karanlığın içinde onları izlediğini bilmiyorlardı...