[1] Adventures of Exo and the Nine Fairies

If

Taeyeon's POV

"You can't help us,can you?"

I stared at her. Making her realise that the answer to her question was already given.

"Tss. Nagba-baka sakali lang naman ako na iba ang marinig mula sa'yo." Napakagat sya sa ibabang labi.

"Dara." Ngayon pa lang eh nalulungkot na ako.

"If..." Nanginginig na ang boses ko. Hindi ko mapigilan.She held my hands and gave me an encouraging look.

"If the time comes that I'm not beside him. And he has become miserable." I closed my eyes and tears began to fell. "Tell him that I love him so much that I chose to be selfish and take him for granted."

Kaya nga ginawa ang rule na yun eh.

Fairies cannot fall in love.

Love is prohibited.

"Tell him that I really am sorry for not telling him the truth and for hurting him."

Hindi na nakayanan ng mga tuhod ko at bumigay na ang mga ito. Napaluhod ako at ibinuhos na lahat ng natitirang luha ko.

Ito na ang huling beses na iiyak ako.Kailangan ko na maging matapang.

Naramdaman kong niyakap nya ako. I can feel her grieving along with mine.

"Patawarin mo ko kung ito lang ang magagawa ko at wala nang iba pang paraan para..."

"Shh. Huwag mong sabihin yan. This is my fate and I've already accepted it." Tinakpan ko ng mga kamay ko ang aking mukha.

"Sobrang sama ko nga lang para idamay sya sa sakit na nararamdaman ko ngayon."

"You're not. You just love him so much that's why you've done it. Sigurado akong maiintindihan ka nya."

Umupo kaming dalawa sa lapag at sumandal sa aking kama.

Gulong-gulo na ang utak ko. May bahagi ito na gusto ay sya na lang ang makasama hanggang hindi pa nahuhuli ang lahat at may bahagi rin na nagsasabing layuan ko na sya hanggat may oras pa.

Kahit anong piliin ko doon, napaka-makasarili ko pa rin.

"Dara?"

"Hmm?"

Ang sakit isipin pero kasalanan ko din naman.

"Kung makahanap man sya ng iba,please, huwag mo nang sabihin ang mga dahilan ko sa kanya at ang tungkol sa propesiya. Ayokong maging makasarili muli sa pangalawang pagkakataon."

Right. Love is selfless.

---

"Taenggum!"

Nilingon ko sya at binigyan ng isang ngiti.

"Bakit ang saya mo ngayon? Siguro kasi nakita mo ang gwapo kong mukha no? Hahaha!" Umakbay sya sakin pero hindi ako nagreklamo.

"Oo. Ikaw naman talaga kasi ang hinahanap ko kanina pa eh."

Napatigil sya sa paglalakad kaya ganun din ako.

Anong problema? Totoo naman ang sinabi ko eh.

"A-Ano?"

Tinitigan ko sya sa mata at hinawakan ang mukha nya gamit ang dalawa kong kamay.

"Bakit? It's true." I smiled.

Hindi pa rin sya gumagalaw kaya napatawa na ako. Whole heartedly.

"Ikaw ba talaga yan,Taeyeon? B-Bakit ganito ka ngayon?"