Training [Written by; Neymarable] TAMAMLANDI

XXV.

İyi okumalar!

#

Göz kapaklarım, üzerilerinde adeta bir ton ağırlık varmış gibi açılmakta zorlanıyorlardı. Ağlamaktan şiştiklerini hissedebiliyordum. Gözlerimi büyük uğraşlarla açabildikten sonra derin bir nefes alıp akciğerlerimin oksijenle dolmasını sağladım.

Burası benim odam, veya Neymar'ın evindeki herhangi bir oda değildi. Ben neredeydim?

Hafifçe eğilip üstümdeki hastane giysisi ile birkaç saniye bakıştım. Ben hastaneydim. Ve yaşıyordum.

En son yaşadığım şeyleri hatırlamaya çalıştım.

"Bebeğim!" diye bağırdım.

İşte tam o sırada, annem ve babam aniden odaya dalmışlardı. Bana doğru yaklaşırlarken, arkada açık kalan kapıdan bana endişeyle bakan Ashley ve Emelié teyzeyi de görebilmiştim.

Annem elimi tuttu ve "Bize mi seslendin Sky? Doktorun odaya girmemize izin vermiyordu, bizde dışarıda bekliyorduk seni." Babam da başını sallayarak annemi onayladı.

Duymamış olmaları büyük bir şanstı.

"T-tamam." dedim kısık sesle.

Babam saçlarımı okşadı ve "Yanında olmamızı ister misin? Ya da bizden istediğin bir şey var mı?" dediğinde gülümsemeye çalıştım ve başımı hayır anlamında iki yana salladım.

Şuan merak ettiğim tek şey bebeğimin sağlığıydı. Annemlerin odadan çıkmasını sağlamalı ve doktoru buraya çağırmalıydım.

"Anne." dedim. Annem merakla bana döndü ve ellerimi daha sıkı tuttu. Arada sırada karnıma giren keskin ağrı yüzünden yüzüm ekşimişti. "Doktorumu çağırabilir misiniz lütfen?"

"Bir şey mi oldu Skylar?" dedi Annem. Ardından da kapıya kadar koştu. "Doktor! Doktor çağırın! Hemş-" diye bağırırken onu durdurması için babama işaret ettim.

"Bir şeyim yok anne, iyiyim." Cümlemi söyledikten birkaç saniye sonra yatağıma oturdu ve ellerimi yeniden tuttu. "Sadece sormak istediğim birkaç şey var."

O sırada annemin bağırarak çağırdığı doktor ve hemşire aniden odaya daldılar. Bu kadını tanıyordum. Bayan Ricardo, hamilelik sürecimde benimle ilgilenecek olan doktor.

"Ne oldu? Sorun nedir?" dedi Bayan Ricardo gözlüklerini burnunun üstüne yerleştirirken. Ardından da annemlere dönüp "Siz ebeveynleri buraya girmemeniz hakkında kaç kere uyaracağım?"

Babam "Haklısınız, bizde birazdan çıkıyorduk." dedi ve annemi kolundan tutup odanın kapısına doğru yürüdü. Annem odadan çıkana kadar bana ve doktorum bayan Ricardo'ya ince ince baktı.

Kapının kapanma sesi duyulduğunda Bayan Ricardo elinde rulo yaptığı kağıtları açıp bana yaklaştı. Yüzünde iyi bir ifade yoktu. Korkmaya başlıyordum. Eğer bebeğim beni bırakıp gittiyse, bu travmayı kaldıramazdım.

Bu yüzden o konuşmadan önce, ben atladım. "Bebeğim iyi mi? Hala benimle mi? Bunları bilmek istiyorum!"

"Sanırım hamileliğini ailen henüz bilmiyor." dedi. Başımı evet anlamında salladım ve "Şimdilik. Ve rica etsem artık bebeğimin durumunu öğrenebilir miyim?"

Bayan Ricardo hemşireyi de odadan gönderdikten sonra "Peki, öncelikle şunu söyleyeceğim. Bebeğin hala seninle." dedi. Bir süredir tuttuğum nefesimi rahatlıkla verdim ve sevinçle iki elimi karnımın üstüne yerleştirip "Şükürler olsun, tanrı seni bana bağışladı junior Neymarita."

"Fakat-" dedi ve ekledi. "Düşük yapma riskin var artık. Kendine çok ama çok dikkat etmek zorundasın Skylar. Yemek yemek, lavaboya gitmek, banyo yapmak gibi temel ihtiyaçların dışında başka bir eylemlerde bulunmamalı, sadece yatağında uzanmalısın."