"Bitti Chanyeol! Bitti."
"Biraz daha düşün!" Chanyeol kolumdan tutup bir kez daha durdurmaya kalktığında sinirle yürümeye devam edecektim.
"Bitti diyorum Chanyeol. Bunu anlamanın neresi bu kadar zor?"
"Anlamıyorum demiyorum sadece biraz daha düşün."
"Düşünecek bir şey yok. Ve ayrıca beni durdurup durma derse geç kalıyoruz!"
"Bir saniye saat kaç ki." Uzun bacaklarıyla aramızdaki mesafeyi kapatmakta gecikmemişti.
"17.50"
"Siktir! Koş Baekhyun, koş!"
Bu Chanyeol.
Şu anda beni kolumdan tutup okula doğru sürükleyen, koşarken de köpek gibi solumama neden olan, başıma her seferinde büyük sorunlar açan arkadaşım Chanyeol.
Özünde aslında oldukça iyi biri olmasına rağmen en büyük sorunu beyinsiz bir dev olmasıydı. Her zaman aptalca şeyler yapıp başımıza iş açmayı başaran kişilerin arasında geliyordu. Aylar önce benim başıma sardığı ve bugün sona eren şey gibi.
Deli gibi koşmasına rağmen hala yüzünde aptal bir sırıtma vardı ki bu sırıtma Chanyeol'le bütünleşmiş, gülümsemediği bir an denk gelmemiştik bile.
Ki bu gerçekten rahatsız ediciydi.
Okulun merdivenlerinden düştüğümde merdivenlerin başında anırarak gülen bir yakın arkadaş en sinir bozucu şey olmalıydı.
Ya da bir sınavdan düşük not aldığımda bana gülerek "Boku yedin Baekhyun" diyen birini neden hala hayatımda tuttuğumu bilmiyordum.
Ya da biliyordum.
Çünkü kendisi lanet olası abimin en yakın arkadaşıydı.
Asıl bilmediğim şey abimin nasıl böyle biriyle arkadaş olduğuydu. Abim diye bahsettiğim kişi hiç ders bırakmadan 4 yılda birincilikle mezun olmayı başarmış, şimdi ise bizim okulda yüksek lisans yaparak öğretim görevlisi olmaya hazırlanıyordu.
Ve bu aptal Chanyeol abimle aynı yaşta olup onunla aynı anda okula başlamasına rağmen hala okuduğu bölümde sondan üçüncü olmak dışında bir başarıya erişememişti. Manga okumayı sevdiği için edebiyat bölümünü tercih eden bir salaktan daha iyi bir başarı beklemek işten bile değildi. Sonuç olarak ondan daha geç okula başlamama rağmen şu an onunla birlikte alttan aldığımız birinci ve ikinci sınıf dersleri arasında sürünüyordum.
Ki benim de çoktan 4. sınıf olmam gerekiyordu.
"Sehun!" İkimiz de hızla koşarken okulun bahçesinde derse geç kaldığının bile farkında olmayan iki numaralı aptal arkadaşımızı görmüştük.
Ve yine bir kızı okuldaki ağaçlardan birine dayamış ağzını yemekle meşguldü. Kızla öpüşmeye devam ederken gözlerini açıp bize bakmıştı. Kızın ince belindeki eliyle bize gitmemizi işaret ederken Chanyeol'le aynı anda oraya doğru koşmuş, Sehun'u yakalayarak götürmeye başlamıştık.
"Durun daha numarasını alamamıştım!" Kampüsün içinde bizim tarafımızdan sürüklenirken hala kızı düşünüyor ve ona sonra görüşürüz diye bağırıyordu.
