Tukso ng Dugo

Wakas

It will end here. Salamat sa pagbabasa! :)

--- ---

Nang magsimula ang pagtipa sa piano ay agad akong gumalaw palabas ng kwarto. Tinungo ko ang sala and I found him there. Like an angel playing the piano.

Maybe you soon forget about all Or maybe you'll miss it like I do. pagsisimula ni Eris sa kanta na agad kong dinugtungan.

One thing's for sure, I'm all knocked out Spend too much time thinking of you.

Ngumiti siya ng marinig ang boses ko. Mabilis na nag-unahan ang mga luha sa aking mata. Ugh. That freaking smile! This is the end, kaya siguro ganito nalang ang saya na nararamdaman ko.

And I can't get you out of my dreams Now I know that you're the dangerous kind And your smile is tattooed on my mind And I can't get you out of my dreams.

Siya ang musika ng buhay ko. Ang magbibigay ng kulay sa mundong ginagalawan ko.

Yes I know you're tatooed on my mind you're tatooed.

I whispered as I feel his hands lifting me to sit on his lap.

"You're tattooed in my heart. You know, tattoo will stay forever.. Nothing can ever take it away from me."

Huminto panandalian ang mundo ko pati ang tibok ng puso ko.

He lowered his head to enable him to kiss me. Pero bago pa man yun mangyari ay pinigil ko ang kanyang labi gamit ang isa kong daliri.

"Damn you're sweet words Eris." sagot ko.

"CUT!!!!" imbyernang sigaw ng baklang direktor. "Punyeta! Bakit Eris!!! Tall ang pangalan niya sa story Jansen! Ikaw pa man din ang author! Mali-mali ka pa ng sinasabi. Dapat ikaw ang mas nakakaalam dahil istorya mo ang pino-portray mo! HALA SIGE! Take TWO! ANIMAL!"

Napailing nalang din ako dahil sa pagdidiwara ni derek. Nuh ba yan. Nakakahiya pa tuloy.

"Perfect shot na sana, balahurang namali pa!" side comment niya muli bago ako pumasok sa kwartong pinanggalingan ko kanina. Haay. Hindi ba sumasama ang pakiramdam ng mga artista kung ganun nalang ang reaksyon ng direktor sa kanila.

Kung hindi ko lang talaga mahal ang story ko na'to hindi ako papayag na ako mismo ang gumanap kay Venti at si Eris naman kay Tall. They're my leading chracters on Some Mad Hope. Break na ito para sa story ko, dahil ang bandang Risen mismo ang gaganap sa mga karakter ng kwento. Kaya marami-rami din ang naghihintay sa paglabas nito. I am too blessed. Thanks be to God!

Last day na nga ng shooting ngayon and next week na agad ang premiere night.

Hindi ko nga akalaing aabot sa ganito. I thought when God challenged me mabibitiwan ko na siya. But, God is to good. Binigyan niya ako ng lakas ng loob para malagpasan ang pagsubok na wala akong naisuko o nabitiwan na mahahalagang parte ng buhay ko.

"You look so tired Jansen." iminulat ko agad ang mata ko ng marinig kong nagsalita si Veniel.

"Yeah. I'm tired, so please shut up and let me relax." malamya kong sagot bago pumikit ulit at mas lalong sumandal sa upuan. Hindi naman na siya umimik kaya nakaidlip ako agad.

Nagising lang akong ng naramdaman ko ang pagbukas at pagsara ng pintuan ng kotse.

I saw him carrying my bags. Humubog lalo ang kanyang mga muscle dahil dun. Oh my. Why so hot?

"You coming with me? or you want to sleep allnight on my car?" may bahid ng nakakalokong ngiti ang mukha niya.

"Hmmp. Baka gusto mo ikaw nalang. Siraulo 'to!" asar kong sigaw. Lumabas na ako agad ng sasakyan at diretsong pumasok. Ganito lagi ang eksena namin. Siya itong sweet at ako itong laging galit. It's been 1year and 5 months I guess? Hindi kami at lalong hindi siya nanliligaw. Dakila lang siyang bodyguard sa loob ng taong lumipas na yun. Hindi ko siya pinaparamdaman na may pag-asa siya. Neknek niya. Feel the pain Steal.