Poorten [Netties2016]

『7』 Ik ben de Pineut.

『7』 Ik ben de Pineut.

'Zo jij bent in een goede bui' hoorde ik Roy zeggen. Ik was extra vroeg opgestaan om te voorkomen dat ik hier gisteravond al was en een nacht moest doorbrengen. Nu liep ik een beetje heen en weer op de plek waar we moesten zijn met een blik wat niet bepaald vriendelijk was.

'Ben jij er achter gekomen of hij weet of je je oefeningen gedaan hebt?'. Hij schudde z'n hoofd voordat hij sprak. 'Maar ik heb ze wel gewoon gedaan want ik wil niet dat hij tegen mij uitvalt'. Ik snoof, wat een eikel, laat me raden ik was zeker de enige die hij persoonlijk controleerde. Wat een eer zeg dacht ik sarcastisch.

'Hoezo' vroeg Roy. 'Lily! Ook een goede morgen' hoorde ik Mitch vrolijk van achter me zeggen. Ik draaide me om en zag nog een aantal jongens en mannen deze kant op lopen. 'Zo, geen goede morgen geloof ik' zei Mitch vlug toen hij mij zag kijken.

'Oké, ik wil graag een antwoord van iedereen' riep ik wat luider. Nu was hij er nog niet dus nu durfde ik het nog wel. 'Heeft één van jullie ook een bezoek gehad van onze geliefde leider?'. Iedereen was gelijk doodstil. 'Is hij bij je langs geweest?' hoorde ik een man zeggen.

'Ja' zei ik kwaad. Ik hoorde een aantal nee zeggen en een aantal schudde hun hoofd. Geweldig, ik was dus inderdaad de enige waar hij langs is geweest. Vervolgens schoot Roy in de lach en ik draaide me weer om naar hem.

'Waarom lach je' en ik sloeg mijn armen over elkaar. 'Nou snap ik waarom je zo giftig keek, omdat hij bij je langs geweest is! Dat was vast en zeker een leuke ontmoeting' en hij moest moeite doen om niet weer in lachen uit te barsten.

'Wat je leuk noemt' hoorde ik iemand weer zeggen. Ik wreef over mijn gezicht, natuurlijk is hij weer stilletjes onze kant op gekomen. Hoe lang stond hij te luisteren? 'Ik ben bij haar langs geweest omdat zij de meest koppige en onuitstaanbare persoon is hier in dit groepje en dat vind zij vast van mij. Dus besloot ik om langs te gaan omdat ik gewoon wist dat zij de oefeningen niet zou gaan doen. Klopt dat Lilyiana'.

Ik klemde mijn kaken op elkaar en zei 'mijn naam is Lily' en ik gaf hem mijn meest haatvolle blik. 'Je mag kwaad kijken wat je wilt dat helpt toch niet'. Vervolgens keerde hij zich naar de rest van de groep. 'Vandaag gaan we het zonder wapens doen of krachttraining. We gaan vandaag alleen onze handen en voeten gebruiken en daarvoor heb ik een goede vriend van me mee genomen' en ik zag Arandur naast Maeron komen staan.

Goede vriend hmpf... dat Arandur hem als vriend tolereert snap ik niet maar goed. 'Ik denk dat ik me vandaag maar even bezig ga houden met de enige jongedame in deze groep' en hij keek mij met een glimlach aan. Mooi, dan heb ik in ieder geval geen last van Maeron.

Arandur en Maeron maakte paren en daarna vertelde ze ons wat we moesten doen. Het waren nog simpele dingen. Hoe we ons konden bevrijden als onze tegenstanders ons vast hadden. Een makkelijke maar handige trap om onze tegenstander even van ons af te houden, hoe we ons het best konden verdedigen en ga zo maar door.

'Kom op Lily, meer kracht erachter' Arandur stond achter me tegen mij aan. Hij hield mijn polsen voor me vast maar zo strak dat ik er bijna geen beweging in kreeg. 'Allemachtig hoe moet ik hier uit komen!'. 'Verzin maar iets' hoorde ik hem grinnikend zeggen. Ik bedacht iets, op hoop van zegen dan maar.

Ik trapte keihard op z'n tenen, liet mezelf vallen zodat hij voorover gebogen stond en trok mijn polsen vervolgens los. 'Kijk, dat wou ik nou zien!' zei hij glunderend. Ik kwam overeind en wreef over mijn polsen die aardig zeer deden.

'Sorry' en hij wees er naar, ik keek er naar en zag dat ze aardig rood waren. Had hij ze zo strak vast? 'Als één van die wezens haar zo vast houden is ze dus ten dode op geschreven' hoorde ik Maeron verveeld zeggen. Ik rolde met mijn ogen en gooide mijn armen omhoog. Het is ook nooit goed bij die kerel.