Poorten [Netties2016]

『24』 (On)terechte Boosheid.

『24』 (On)terechte Boosheid.

Ook al was ik buiten geweest, ik had nog steeds geen zin om ook maar iets te doen. Werd er iets van mij gevraagd deed ik het. Moest ik antwoord geven op iets, dan gaf ik antwoord. Ik liep er een beetje bij als een zombie voor m'n gevoel en ik was niet de enige. Er waren meerderen die familieleden hadden verloren maar de meeste hadden geluk dat ze nog één iemand over hadden omdat die weg van huis was.

Ik zat nu op de grond toe te kijken hoe Laralytha bezig was met Ielos. Ze deden een aantal handelingen voor met zwaarden en die moesten wij dan later nadoen. 'Hoe gaat het' hoorde ik ineens iemand zeggen. Ik keek omhoog en zag Bellas staan. Langzaam zakte hij naar de grond en ging zitten. Zijn gezicht vertrok een beetje en hij greep even naar zijn buik.

'Het gaat, met jou? Ik heb niet eens de kans gehad om bij je langs te gaan toen je in het ziekenhuis lag. Ik voelde me eigenlijk verplicht dat te doen en het spijt me dat ik dat niet gedaan heb' zei ik zachtjes en ik keek hem aan.

'Verplicht? Verplicht waarom?' vroeg hij. 'Nou, omdat je mij en Dorien geholpen had toen' legde ik uit. 'En omdat ik je als vriend beschouw natuurlijk' en ik gaf hem een kleine glimlach. 'Je hoeft daar niks voor terug te doen Lily. Het was mijn plicht, bovendien, als ik er niet was geweest dan had iemand anders het wel gedaan' zei hij schouderophalend maar daar hield hij al snel mee op.

'Gaat het wel?' vroeg ik nu bezorgd. 'Het trekt nogal' gaf hij aan. 'Het is nog niet genoeg genezen. Iedereen, vooral Laralytha, zorgt ervoor dat ik niet veel doe. En ik ben ook niet van plan om iets te doen, doe ik dat wel dan weet ik zeker dat Laralytha niet zo vriendelijk zal zijn' en hij gaf mij een glimlach.

'Als je iets nodig hebt geef het dan aan oké?' en ik keek hem vragend aan. 'Het komt wel goed' zei hij geruststellend. We bleven beide toekijken hoe Ielos en Laralytha het deden toen ik achter me een aantal elfen in het elfs hoorde praten. Het gesprek van gister met de koning kwam ineens naar boven. Ik wilde het net aan Bellas vragen maar die zag ik een poging wagen om op te staan.

'Wat ga jij doen dan?' vroeg ik hem en ik stond snel op om hem te helpen. Hij nam mijn handen aan en ik trok hem zo rustig mogelijk overeind. 'Ik moet even wat innemen hiervoor' en hij wees naar zijn buik. 'Blijf jij hier want jij moet dit leren' zei hij streng maar er kwam al snel een kleine glimlach achteraan. Ik knikte alleen en ging weer zitten toen hij weg liep.

'Is hij in orde?' vroeg Roy die er net aan gelopen kwam. Hij ging ook zitten en keek naar voren. Ondertussen hadden Ielos en Laralytha twee paren naar voren gehaald en hielp Ielos het ene paar terwijl Laralytha het andere paar hielp.

'Ik geloof van wel. Helemaal beter is hij nog niet, dus hij moet het rustig aan doen'. Roy was even stil maar ik merkte aan hem dat hij wat wilde zeggen. We hadden nog niet veel gesproken vandaag en vandaag was de eerste keer in vier dagen dat ik wat tegen hem zei.

'Hoe gaat het met jou' vroeg hij uiteindelijk. 'Het gaat. Ik eet, ik slaap en doe wat er van me gevraagd word maar meer is het ook niet'. We waren beide een tijdje stil en keken naar voren. 'Hoeveel elfen woorden ken jij ondertussen' vroeg ik hem ineens uit het niets.

'Hoeveel wat?' vroeg hij verward. 'Elfenwoorden' vroeg ik hem weer en ik keek hem aan. Hij keek moeilijk terug. 'Niet veel, eigenlijk bijna niks' gaf hij aan. 'Hoezo?'. 'Een elf zei gister wat tegen mij maar ik heb geen flauw idee wat het inhoud'.

'Elfen zeggen wel eens wat vaker tegen mij in het elfs en ik heb dan ook geen flauw idee wat ze dan zeggen. Dat is eigenlijk best irritant. Heb je trouwens Maeron ergens zien lopen? Ik wil hem wat vragen' en hij keek even om zich heen. 'Nee' zei ik zachtjes. 'Niet meer sinds....' ik slikte even 'sinds die dag' maakte ik af.