Poorten [Netties2016]

『34』 Ze vertrekken.

『34』 Ze vertrekken.

Hij bleef de rest van de dag weg en ik kon hem ook niet zo één, twee, drie vinden. Ik had ook geen flauw idee waar hij het over had toen hij tegen mij zei dat we nog wat te doen hadden. Wij zou waarschijnlijk hij zijn dan. Ik liep dus maar wat rond en keek naar groepen die trainden. Eigenlijk zou ik dat ook weer moeten doen dacht ik.

'Hé, weet jij waar ik Iolas kan vinden?' vroeg iemand naast me ineens. Ik keek opzij en zag het roodharige meisje daar staan. 'Sorry, ik heb geen flauw idee' zei ik. Ze keek me even moeilijk aan toen ik sprak. 'Jij klinkt als iemand die ik gister sprak'. Ik begon te glimlachen. 'Ik herken stemmen snel' gaf ze aan. 'Was jij dat?' vroeg ze voor de zekerheid. 'Dat was ik ja'.

'Heeft Maeron je nog wat gedaan? Aangezien je zei dat die blik niet op ons gericht was. Het leek erop dat je wist dat het op jou gericht was'. Dat had ze dan goed door. 'Ja en nee. Ja, ik wist dat het op mij gericht was en nee, hij heeft mij niks gedaan. Zou hij wat doen dan kon hij het terug verwachten maar dat weet hij'.

'Jij durft tegen hem in te gaan?' en ze keek me verbaasd aan. 'Zeker' zei ik glimlachend. 'En het heeft me het één en ander opgeleverd' zei ik met een grote grijns. Ze stak haar hand ineens uit. 'Chantal' zei ze. Ik schudde haar de hand en stelde mezelf voor.

'Je hebt dan wel ballen om tegen hem in te gaan' en ze begon te lachen. 'Dat of ik was gewoon dom bezig' gaf ik aan. Het had namelijk niet veel gekost of ik was hier niet meer geweest dacht ik. Dan zat ik thuis en op school. Was ik dan ook thuis geweest toen mam en Dorien?.... Ik was even stil toen ik daar aan dacht.

'Hé, is alles oké?' vroeg Chantal me. 'Ja sorry, dacht even ergens aan'. We liepen daarna wat rond en kletste over een hoop dingen. Tenminste, ik zei het meest omdat zij de vragen stelde. Degene die over de bom in mijn wijk ging sloeg ik over en dat gaf ik aan. Waarom ik ze niet beantwoordde zei ik niet maar ik was blij dat ze er niet op door ging. Blijkbaar kon ze wel aan mij merken dat ik daar liever niet over sprak.

'Daar heb je Iolas trouwens' zei ik toen ik hem verderop zag. 'Oh ja, ik zou het bijna vergeten' zei ze met een glimlach. 'Heel erg bedankt voor alle antwoorden. Ik weet nu ineens zoveel meer, niet alle elfen beantwoorden mijn vragen namelijk' zei ze een beetje teleurgesteld. 'Ik snap wat je bedoelt, ze kunnen soms verhelderend zijn maar soms ook zo wazig' gaf ik aan.

'We spreken elkaar vast wel weer snel' zei ze met een glimlach. 'Vast, ik loop niet weg' ik kan toch nergens heen dacht ik droevig. 'Tot ziens dan maar' zei ze en ze vertrok richting Iolas. Daarna besloot ik naar de tent te gaan om te wachten op Maeron als hij zich nog liet zien. Ik was met een boek bezig die ik mocht hebben van Jessica toen Maeron binnenkwam.

'Hé, wat heb jij gedaan dan?' vroeg ik hem en stond op. 'Ik moest wat dingen regelen' zei hij alleen maar. Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek toe hoe hij iets van het bureau pakte. Hij draaide zich vervolgens om en zag mij staan. 'Wat' zei hij alleen maar. 'Je gaat het me niet vertellen?'. 'Een andere keer, het is niks aan, geloof mij maar' en hij liep langs me heen.

'Ik wil weer trainen' zei ik snel voordat hij naar buiten ging. Tijdens het lezen kwam dat weer naar boven. Ik vond het niks aan om hier de hele dag te zitten of gewoon maar wat doelloos rond te lopen. Ik wou wat doen. Meteen stond hij stil en draaide hij zich weer om naar mij.

'Trainen' zei hij, ik knikte. 'Waarom?' vroeg hij. 'Waarom niet. Ik ben hier niet voor niets, bovendien zijn die wezens ook nog niet weg'. 'Ik wil niet meer dat je traint' ik keek hem met ongeloof aan. 'Waarom niet?' vroeg ik hem. 'Weet je nog hoe het de vorige keer ging?' zei hij en hij kwam mijn kant op gelopen.

'Dat is niet eerlijk. We zouden verkennen, niemand had ervoor getekend om er ingeluisd te worden' zei ik boos. Hij stond stil voor mij en keek me recht aan. 'Wacht totdat het wat.... veiliger word' ik trok mijn wenkbrauw op toen ik dat hoorde. 'Veiliger? Het is nergens veilig Maeron. Ze kunnen hier zo binnen lopen en een Arnoma meebrengen en laten afgaan'. Hij pakte mijn kin beet en tilde die iets omhoog zodat hij zijn lippen over de mijne kon laten glijden. Mijn hart maakte weer overuren en mijn maag maakte salto's.