Poorten [Netties2016]

『19』 Terugkeer en Vragen.

『19』 Terugkeer en Vragen.

De rest van de ochtend probeerde ik meer informatie te krijgen over Bellas z'n toestand maar ik kreeg niks te horen. Het is Jessica weer helemaal opnieuw dat ik gefrustreerd. Gelukkig gaf Laralytha aan dat zij mij wel op de hoogte zou houden wat hem betreft.

'En hoe ging je patrouille' vroeg Roy toen ik aan tafel zat. 'Prima' mompelde ik. Ik zat meer met mijn hoofd bij wat ik die ochtend had gehoord en Bellas. 'Was het wat?' vroeg hij toen ik maar niks zei. 'Mwuah.. stelde niet veel voor. Je ziet alleen niks omdat het aardig donker is als het zo laat is' gaf ik aan. 'Dat maakt het nogal irritant om te kijken' laat staan wat het doet met je hart bij elk geluid die je hoort dacht ik.

'Vond je het eng?' vroeg hij daarna. Ik keek hem vervolgens droog aan. 'Nee, ik vond het geweldig' zei ik sarcastisch. 'Helemaal als ze je een hoorn overhandigen' ik schudde even met mijn hoofd. 'Toen ik die kreeg drong het pas echt tot me door dat die dingen zo voor je neus kunnen staan' en ik rilde even bij die gedachte.

'Ik kijk er niet echt naar uit vanavond' gaf Mitch toe. 'Helemaal niet nadat deze groep is terug gekomen. Het geeft je niet echt de zekerheid met dat je veilig bent'. Ik wist niet of zij hetzelfde hadden gehoord als ik. En ik wist niet of ik hun dat durfde te vragen, het kon toch misschien voor wat paniek zorgen.

Ik zag Arandur verderop lopen en besloot het hem te vragen, als koning zijnde zou hij dat wel weten dacht ik. Ik stond op en liet de groep bij de tafel achter. 'Arandur!' riep ik snel voordat hij weg liep. 'Lily! Goedemorgen' zei hij vrolijk en hij gaf mij een glimlach.

'Ja, ook een goedemorgen' zei ik snel. 'Ik had een vraagje en daar kan jij vast wel antwoord op geven'. 'Kom maar op' zei hij. 'Ik hoorde vanmorgen iemand zeggen dat ze dichterbij komen. Ik neem aan dat diegene met ze, die wezens bedoelde. Klopt dat? Komen ze echt dichterbij?'.

Arandur keek gelijk serieus toen ik hem dat vroeg. 'Ja' zei hij en hij klonk niet blij. 'We moeten nu beter uitkijken en jij en de anderen moeten harder trainen' hij greep mijn schouders vast en keek me doordringend aan. 'Beloof me dat je harder gaat trainen ja?' ik knikte alleen maar.

'Goed, ik zal niet blij zijn als je wat overkomt' en hij gaf mijn schouders een klein kneepje voordat hij ze losliet. 'Hoe zit het met Bellas' vroeg ik hem vervolgens. Hij keek gelijk bezorgd. 'Het gaat, maar dan ook net. Als hij meer bloed had verloren hadden we niks meer voor hem kunnen doen'.

Ik slikte toen ik dat hoorde. Hij had mij en Dorien geholpen, gered eigenlijk. Voor mijn gevoel was ik hem dus heel wat schuldig. 'Als ik wat voor hem kan betekenen laat je het mij dan weten?' vroeg ik hem. Hij knikte alleen maar.

'Ik moet nu gaan want ik moet iets doen' zei hij daarna. 'Oh nog één vraag' hij wou net bij me weglopen maar bleef staan. 'Jij bent de koning of niet' fluisterde ik bijna. Ik keek hem met een glimlach aan. Ik zag aan zijn ogen dat hij even schrok.

'Hoe weet je dat er hier een koning is?' fluisterde hij terug. Mijn glimlach werd groter, hij ontkende het niet. 'Tja... via via via' zei ik grijnzend. 'Ik ga niet zeggen dat ik het ben maar ik ga ook niet zeggen dat ik het niet ben' zei hij met een glimlach en vervolgens vertrok hij.

'Wat?! Wat is dat nou!' riep ik hem na. Ik hoorde hem lachen waardoor ik een geërgerde zucht liet horen. 'Flauw' mompelde ik en ik draaide me om om terug te lopen naar de tafel maar botste tegen iemand op. 'Oh sorry' zei ik snel en ik zag dat ik tegen een wat oudere elf was aan gebotst.

'Geeft niet' zei hij rustig en hij gaf mij een glimlach. Hij liep langs me heen en ik keek hem even na. Had ik hem niet eens bij Maeron gezien al liep hij toen weg? Het zal wel dacht ik en ik liep terug naar de tafel en ging weer bij de anderen zitten. Iedereen kletste over van alles en nog wat toen Mitch op stond met iets in zijn handen.