Poorten [Netties2016]

『25』 Een grotere Woordenschat.

『25』 Een grotere Woordenschat.

'Vertel me eens wat elfen woorden' zei ik tegen Bellas terwijl ik naar de lucht bleef staren. Het was weekend en dat was voor mij dus gelijk duidelijk dat ik nergens meer naartoe kon. Pijnlijk, duidelijk. Bellas en ik lagen op de grond voor de eerste rij tenten naar boven te staren. Hij kon nog niet veel doen vanwege zijn buik en ik had geen zin om iets te doen.

'Oké, wat wil je weten' zei hij. 'Geen flauw idee maar ik wil aan wat anders denken dus zeg maar wat' zei ik simpel. 'Milana is bos' begon hij. 'Milana is bos? Bij jullie klinkt het zoveel mooier' zei ik. 'Galadhad zijn bomen'. Hij wees vervolgens naar boven. 'Sterren, of ster eigenlijk, is Rua'.

'Even herhalen voordat ik het vergeet. Milana is bos, Galadad'. 'Galadhad' verbeterde Bellas mij. 'Dat ja, zijn bomen en ster is Rua' somde ik op. 'Ja tot nu toe nog goed. De volgende, Ebrath betekent vriend'. 'Ebrath' herhaalde ik. 'Dat ben ik dus van jou' zei ik tegen hem en ik keek opzij. 'Ja, jij bent mijn Ebrath'.

'Wat betekent Arael' vroeg ik vervolgens. 'Arael? Waar heb je dat gehoord dan?' vroeg hij. 'Van iemand' zei ik schouderophalend. 'Hart' zei hij. 'Arael is hart?' ik keek vervolgens weer naar de lucht. "Net zoals dat jij Maeron's Arael bent" hoorde ik Thalion weer zeggen. Ik ben Maeron's hart?

'Het is niks bijzonders hoor' zei Bellas naast me. Ik keek hem weer aan en gaf hem een glimlach en schoof het even opzij. 'Nee, niet echt nee. Wat betekent koning?' vroeg ik hem. Ik zag een glimlach opkomen. 'Enrai, maar letterlijk vertaald in onze taal is het eigenlijk hoge koning'. Hoge koning dacht ik.

'Hebben jullie ook andere koningen dan?'. 'Nee dat niet maar wij vinden koning te gewoon. Als je koning bent bij ons is hij koning over alles. Niet zoals bij jullie, land hier met een koning, land daar met een koningin'. 'Niet elk land heeft een koning hoor' zei ik tegen hem. 'Niet?' zei hij verbaasd. Ik legde dus in het kort uit hoe het bij ons zat. Toen ik klaar was ging hij weer verder.

'Maar zoals ik al zei, de koning regeert dan dus over alles en dan vinden wij dat gewoon koning niet alles zegt. Niet eert wat hij doet voor ons en dus is het bij ons hoge koning'. Heel anders dan bij ons dus dacht ik. 'Snap je een beetje wat ik bedoel?' vroeg hij me. 'Ja denk het wel'. 'Nog meer woorden?' vroeg hij vervolgens.

Zo kreeg ik nog te horen dat regen, Alushtas was en Arivae, zonlicht was. Daarna vond ik het wel genoeg want het was ondertussen een aardig rijtje geworden. Ik deed mijn ogen na een tijdje dicht en dacht aan de laatste paar dagen.

Maeron had me de hele tijd vermeden. Hij zei niks tegen me, hij keek mij niet aan en ik had zelfs het gevoel dat hij met een grote bocht om me heen liep als ik ergens stond. Ik vond het zo flauw en stom van hem. Het klote eraan was, het deed me nog zeer ook. Nog meer pijn erbij aangezien mam en Dorien er niet meer waren. Waarom moet alles toch zo zeer doen.

Ik zou bijna zeggen alsof hij gekwetst was omdat hij van Arandur en mij wist. Maar waarom zou hij gekwetst zijn. Als hij mij als Fëawen had willen hebben dan had hij dat toch wel even aan kunnen geven. Ik had nu dus eigenlijk gewoon de vrijheid om van alles en nog wat te doen. Niet dat ik dat zou doen want dan zou ik me er weer niet prettig bij voelen.

'Alles oké daar?' hoorde ik Bellas zachtjes vragen. 'Nee, het is niet oké. Het is allemaal zo'n puinhoop. Een grote, pijnlijke puinhoop' zei ik zuchtend. 'Niet lullig bedoeld, maar ik had liever gehad dat die wezens en jullie hier helemaal niet waren. Dan was dit allemaal niet gebeurd'. Ik voelde zijn hand de mijne grijpen en er een zacht kneepje in geven.

'Ik kan je niet vaak genoeg zeggen hoezeer het me spijt Lily. Als het kon had ik de tijd voor je terug gedraaid om dit te voorkomen'. Ik voelde een traan uit mijn ooghoek naar beneden rollen. 'Het geeft niet, jij kan hier niks aan doen' en ik gaf een kneepje terug en ging overeind zitten.