Poorten [Netties2016]

『21』 Het gevecht Begint.

『21』 Het gevecht Begint.

Mijn hart ging tekeer en ik zag dat iedereen door elkaar rende. Wel allemaal met een doel maar het zag er nogal chaotisch uit. Jessica was er niet zag ik toen ik onze tent binnen rende. Roy die ging naar zijn eigen. Ik trok snel een dikke trui aan met daaroverheen de maliënkolder en pakte de riem met daaraan de schede en deed die om. Het zwaard zat er nog in dus ik zocht naar mijn boog die onder mijn bed lag. Ik had alleen geen pijlen. Wat heb ik aan een boog als ik niet eens pijlen heb!

Ik liep weer naar buiten en werd gelijk meegenomen door Laralytha. 'Waar is Roy!' riep ik naar haar. 'Weet ik niet, die zal wel ergens anders staan!' riep ze terug. Vervolgens liet ze me los en zette mij achter een aantal anderen neer. Ik zag elfen in volle uitrusting voor ons staan.

Ze droegen zilverkleurige borstplaten en wat ze om hun armen droegen verschilde per elf. De één had er een maliënkolder onder dus zag ik daar de mouwen van. Sommige hadden losse armstukken en was een gedeelte van hun arm dus onbedekt. Een aantal hadden ook gewoon helemaal niks om hun armen zitten. Wel hadden ze allemaal handschoenen die goed gevormd zaten. Ze leken mij niet echt stevig maar dat zal wel bedrog zijn.

Ik zag dat ze allemaal sowieso een zwaard en boog droegen. Anderen hadden messen om hun middel zitten. Weer anderen droegen een schild en hielden een speer vast. Het was allemaal verschillend. Zij wisten wat ze te wachten stond en toen ik weer naar voren keek waar het geluid vandaan kwam wist ik niet of ik wist wat mij te wachten stond.

'Ik heb geen pijlen' zei ik tegen Laralytha die naast mij stond. 'Ik heb extra' en ze gaf mij een volle koker. Ik had zo'n ding nog nooit om gedaan dus het was klooien terwijl ik met grote ogen het bos in de gaten hield. Toen ik erachter kwam hoe ik het om moest doen zag ik beweging voor me en voor ik het wist rende die wezens het bos uit. Het waren er zoveel!

'Blijf bij mij' zei Laralytha en ik zag dat ze haar boog trok en begon te schieten. Ze was snel en ze raakte niemand aan onze kant. De paar Endorhla's die er tussen liepen vielen zo neer. Zij waren gemakkelijk uit te schakelen omdat ze zo dun waren en totaal geen bescherming droegen. Dat kon ik jammer genoeg niet van de Nharhinnen en Gharhinnen zeggen. Sommigen liepen gewoon door terwijl een aantal pijlen uit hun borst staken.

Daarna begonnen de elfen naar voren te rennen en vielen ze aan. 'Wij blijven staan' zei Laralytha. 'Laat ze maar naar ons komen' en ze deed haar boog weer om. Ik merkte dat ik rilde van angst en zenuwen tegelijkertijd. Één fout en mijn leven zou voorbij kunnen zijn.

Uiteindelijk bereikte een aantal wezens de achterste rijen en die bestond merendeel uit mensen. Laralytha was één van de weinige elfen die niet dicht bij het bos stond en daar vocht. Laralytha kreeg al snel een Nharhin en ik een Gharhin.

Hij begon te klikken naar mij en zwiepte met zijn staart heen en weer. Ik moest niet alleen bij het zwaard uit de buurt blijven maar ook zijn staart. Ik had liever een Nharhin gehad dacht ik. Ik sprong opzij toen hij ineens uitviel naar mij en ik gaf hem een trap in zijn zij toen hij miste. Hij keek gelijk opzij en ik trok een gezicht toen ik zijn rooie ogen zag.

Hij deed zijn mond of bek open en trok zijn lip omhoog. Ik zag die vlijmscherpe tanden weer, gatver. Daarna sloeg hij weer met zijn zwaard en ik ving hem op met de mijne. 'Richt op zijn nek, oksel of benen!' riep Laralytha nog snel.

Ik sprong dus weer bij hem uit de buurt en wilde naar zijn benen uit halen. Zijn staart kwam alleen mijn kant op waardoor ik moest stoppen en zijn staart moest ontwijken. Hij raakte mijn wang lichtelijk. Ik raakte mijn wang even snel aan terwijl ik dat beest in de gaten hield en zag dat ik bloedde. Ik voelde het nauwelijks dus het zal wel een klein sneetje zijn.